او که 43 ساله بود برای پس گرفتن اموال ناچیزش که توسط نیروهای سرکوبگر مصادره شده بود، به شهرداری مراجعه کرد؛ اما آنها نه‌تنها از پس دادن اموال بساط محقر او که تنها وسیله امرارمعاش خود و خانواده‌اش بود خودداری کردند، بلکه او را که از شدت تأثر و زیر فشار انواع معضلات، تهدید به خودکشی می‌کرد، به سخره گرفتند و او را تحریک به خودکشی کردند.
پیش‌ازاین عبدالکریم احمدی، یک کارگر محروم از اهالی دیواندره کردستان، متأهل و پدر دو فرزند، در روز اول فروردین در سن 60 سالگی خود را حلق‌آویز کرد. او که توانایی تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی را برای خود و خانواده‌اش نداشت، پس از تحمل سالها مشقت سرانجام به زندگی خود پایان داد. در روز دوم فروردین نیز، یونس عساکره کارگر محروم 31 ساله، از هموطنان عرب اهل خرمشهر که 10 روز پیش از آن، در اعتراض به حملات مکرر نیروهای سرکوبگر به دکه او و ممانعت از کسب‌وکار محنت بارش، خود را به آتش کشیده بود، جان باخت.
عموم کارگران و زحمتکشان ایران در شرایطی با فقر و گرسنگی و بیکاری دست به گریبانند که سرمایه‌های هنگفت ایران با سیاستهای ضد میهنی این رژیم یا صرف سرکوب داخلی، صدور تروریسم و جنگ‌افروزی در منطقه و پروژه‌های شوم اتمی می‌شود یا توسط سران رژیم چپاول می‌گردد.
تا این رژیم هست سرکوب و فقر و گرسنگی و فحشا و اعتیاد ادامه دارد. تنها راه پایان بخشیدن بر این‌همه ستم و سرکوب سرنگونی رژیم ضد بشری آخوندی و استقرار دموکراسی و حاکمیت مردمی است.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
اول اردیبهشت 1394 (21 آوریل 2015)
