برتیه پرهگو از دوستان قدیمی دکتر کاظم رجوی در سخنرانی خود، گفت: من بهعنوان دوست کاظم امروز به همة شما که در میدان ناسیون در ژنو گردهم آمدهاید، درود میفرستم. همة ما با هم صدای خود را بالا میبریم تا با صدای بلند و قدرتمند نکوهش و تنفر خود را از آنچه برای پناهندگان اشرفی در کمپ لیبرتی رخ میدهد ابراز کنیم. همچنین میخواهم درود بفرستم به استقامت و قاطعیت زنان و مردانی که با ایمانی که موجب احترام میشود تحصن کردهاند. این تحصن که چهار سال، یعنی از بعد از حملة 2011 در کمپ اشرف ادامه یافته، اکنون وارد پنجمین سالگرد خود میشود. این یک نشانه از استقامت شما و دلبستگی شما به آرمانتان و امیدتان به آینده است. من برای این کار نیز به شما تبریک میگویم و تحسین خود را نسبت به شما ابراز میکنم».
برتیه پرهگو در ادامة سخنانش، اضافه کرد: «ما امروز همچنین برای گرامیداشت قتل شرمآور کاظم رجوی در 25سال پیش، در نزدیکی اینجا گرد هم آمده ایم. با او و با شما من مردود بودن همیشگی این رژیم را دوباره ذکر میکنم. ولی اگر امروز من و ما یاد کاظم رجوی را زنده نگه میداریم، میخواهیم همچنین یاد صدها فعال سیاسی ایرانی را که در سالهای 1990 در سراسر جهان متحمل همان سرنوشتی شدند که کاظم شد زنده نگه داریم. صدها و هزاران کاظم دیگر که از آن زمان زندگی خود را به خاطر کشورشان فدا کردهاند و با قیمتی سنگین، (بهای) وابستگیشان را به آزادی و دموکراسی پرداختهاند. به شما میگویم، استوار باشید سرانجام بر دشمنان مردم ایران پیروز خواهید شد.
سخنران بعدی این مراسم کریستین پرهگو گفت: بهیمن شما ایرانیان در ژنو که از چهار سال پیش در اینجا بودهاید و اکنون پنجمین سال اعتصاب خود را آغاز میکنید، ما از سرنوشت مردم ایران آگاه شدهایم. به یمن حضور شما است که ما از دردهای لیبرتی و ساکنین آن و کشتارهایی که در آنجا صورت گرفته آگاه میشویم. به یمن حضور مستمر شما در ژنو است که ما آگاه شده ایم و شما نیز میخواهید آنرا برای دیگران بازگو کنید، زیرا سکوت نباید دردهای متحملشده در اشرف و دردهای فعلی در لیبرتی و دردها در ایران را پوشیده نگه دارد.
کریستین پرهگو در ادامة سخنرانی خود، گفت: « کاظم رجوی دوستی است که جایش برای همة ما خالی است. دوستی که توانست جان خود را همراه با بسیاری دیگر بدهد تا امید آزادی و دموکراسی که در شما وجود دارد، زنده نگه داشته شود.
شما که در اینجا هستید، شاهدان و قربانیان آخوندهای رژیم ایران هستید. به همین دلیل شما در ژنو هستید و با استقامت و پایداری افشاگری میکنید. شما همچنین امید مردم ایران هستید. مردمی که میخواهند همانطور که مریم رجوی برای آن تلاش میکند، در کشوری مبتنی بر برابری زن و مرد زندگی کنند. یک کشور دموکراتیک».
کریستین پرهگو افزود: « این مرد که ایرانی دموکراتیک را در خود حمل میکرد، نهایتاً یک خواسته داشت که برای آن میجنگید و به خاطر آن جان خود را از دست داد؛ او میخواست دموکراسی در ایران برقرار باشد. 25 سال است که ما اینجا هستیم و من مطمئنم که کاظم دهها بار از این محل عبور کرده است تا به کاخ ملتها برود.
جایی که او با صدای بلند خواهان یک ایران دموکراتیک بود و در آنجا نقض حقوق بشر توسط رژیم آخوندها را افشا میکرد. 25 سالی که تاوانش گرفته نشده است. 25 سالی که طی آن عدالت برقرار نشد و دادگاهی برگزار نشد.
باید یک دادگاه برگزار شود تا کسانی که کاظم را کشتند محاکمه شوند. یک خیابان به نام کاظم رجوی در نزدیکی اینجا کافی نیست. یک پلاک روی خانهیی که کاظم در آن زندگی میکرد، کافی نیست. ما میخواهیم این جنایتکاران مجازات شوند. ما باید به دادگاه استان وود نامه بنویسیم تا در زمان مذاکرات بین غرب و (رژیم) ایران بخواهیم که حکومت ایران در مورد قتل کاظم حساب پس بدهد ».
کریستیان گروبه رئیس سابق شورای استان ژنو، نیز در سخنان خود در این مراسم گفت: «ما نمی توانیم آنچه را که در کوپه اتفاق افتاد فراموش کنیم. این امری است که نمیتوان آنرا قبول کرد.
امروز باید (این راه را) ادامه داد من در طرف شما هستم و باید علیه همة این اشخاص در (حکومت) ایران اقدام کرد.
سپس پروفسور ژان زیگلر، استاد حقوق از سوئیس نایب رئیس کمیتة مشورتی شورای حقوق بشر ملل متحد ضمن سخنرانی خود به این مناسبت گفت: این لحظهیی دردناک است. زیرا کاظم در مبارزه برای آزادی و عدالت مردمش در میدان به خاک افتاد؛ و البته او هرگز نخواهد مرد، زیرا در قلب ما زنده است. در قلب قهرمانیهای مقاومت ایران زنده است؛ قهرمانییی که زندانیان لیبرتی هر روز گواهی از آنند. این چهرة زیبای کاظم که من تا آخرین روز زندگیام آن را به خاطر خواهم داشت، در قلب ما میماند و به ما قدرت ادامة مبارزه را میدهد.
در پایان مراسم گرامیداشت بیست و پنجمین سالگرد شهادت دکتر کاظم رجوی در ژنو، شرکتکنندگان با گلگذاری و اجرای سرود قسم یاد این شهید بزرگ حقوق بشر را گرامی داشتند و بر ادامة راه او تا سرنگونی فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران پای فشردند.