سرکوب مطبوعات و روزنامهنگاران در کنار سرکوب دیگر بخشهای جامعه در حاکمیت ولیفقیه بخش جداناپذیری از سیاست اصلی رژیم در میهنمان را تشکیل میدهد. هفته گذشته نیز کمیته حمایت از روزنامهنگاران در گزارشی اعلام کرده بود: «ایران همچنان یکی از بزرگترین زندانهای روزنامهنگاران در جهان است و فشار و سرکوب مطبوعات و رسانهها در ایران بیشتر شده است. محدودیتهای رسانهای در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی نیز تغییری نکرده است».
این گزارش در ادامه به سانسور گسترده در ایران اشاره دارد و اعلام میکند، رژیم آخوندی «ازنظر سانسور مطبوعات و محدودیت علیه روزنامهنگاران، مقام هفتم را در جهان دارد»؛ بنابراین گزارش حکومتهای دیکتاتوری از تاکتیکهای اعمال سانسور، از زندانی کردن روزنامهنگاران و بهکارگیری قوانین سرکوبگرانه و همچنین آزار و اذیت روزنامهنگاران و ایجاد محدودیت درزمینهٔ دسترسی شهروندان به اینترنت برای پیشبرد اهداف خود استفاده میکنند. از دیگر شیوههای سرکوبگرانه میتوان از حمله به دفاتر و تحریریه مطبوعات، توقیف و ارعاب نویسندگان و اهلقلم نام برد.
همچنین سازمان گزارشگران بدون مرز در گزارش سال 2014 خود ایضاً مواضع مشابهی در رابطه با سرکوب مطبوعات و آزادیهای رسانهای در ایران دارد و از حاکمیت آخوندی بهعنوان "دومین زندان بزرگ روزنامهنگاران" در جهان نامبرده است.
10 اردیبهشت 1394