در بیانیه «جمعی از زندانیان اوین، گوهردشت، مرکزی کرج، کارون اهواز - خرداد ۱۳۹۴»، با «سلام و درود به همه حامیان مقاومت و ایستادگی»، از جمله آمده است:
درود بر همة کسانی که رنج سفر و همه مرارت‌ها و مشکلات را بر خود هموار کرده و می‌کنند تا درسی از مقاومت و ایستادگی باشند، تا فریاد مردم ایران و ما زندانیان و سرکوب‌شدگان باشند، در جایی که می‌توان فریاد کشید؛ و بالأخره فریاد مردمی باشند که بهترین جوانانش را دسته‌دسته به پای چوبه‌های دار می‌کشند تا گلوی آنها را با طناب‌های کینه و ستم بپیچانند بلکه دیگر صدایی برنخیزد و بالعجب اینکه فریاد «نه به دیکتاتور»، هر روز رساتر و پرطنین‌تر میشود... از صارمی‌ها، کمانگرها و خسروی‌ها تا حامد احمدی‌ها و یونسها تا ریحانه‌ها و فرینازها که همة فریادهای مقاومت و ایستادگی و «نه به دیکتاتور» بود که «می‌توان و باید» با هر هزینه‌یی مقاومت کرد......
این بیانیه ، خطاب به «خواهران و برادران قهرمان و استوار مقاومت ایران»، می افزاید:
درود بر شما و همة آزادیخواهان و حق‌طلبانی که این روزها ایستادگی آنها را در حرکت‌های کارگران، معلمان، دانشجویان در همه‌جا از کردستان تا سیستان و بلوچستان و خوزستان، در گسترش و توسعه می‌بینیم.
از هم هموطنان گُرد و دلیری که چشم به این و آن نبسته و خود با پشتکاری وصف‌ناپذیر دست به‌کار آزادی شده‌اند، میخواهیم که صدای ما و فریاد بی‌صدای ریحانه‌ها و فرینازها، و ندای خاموش کسانی باشند که بر چوبه‌های دار بسته شدند.
و اشک‌های شوق همة پدران دردمند و مادران چشم به‌راهی باشند که در روز آزادی و رهایی خنده بر لب در انتظار سیمرغ آزادی‌اند،
و در کهکشان بیست و سوم خرداد هم‌چون صبا، به‌سوی میهن فریاد کشیده، و رهایی بزرگی را نوید دهند.
