مقاومت ایران همچنین جامعه جهانی را به محکومیت قاطع روند فزاینده اعدامها به خصوص اعدام زندانیان سیاسی فرا می خواند. به جای چشم فروبستن بر جنایتهای این رژیم به بهانه مذاکرات اتمی و «مدره کردن» ملاهای جنایتکار، باید پرونده سران رژیم ایران به خاطر جنایت علیه بشریت به شورای امنیت ملل متحد ارجاع شود تا  در مقابل عدالت قرار گیرند.
منصور آروند که از ورزشکاران خوشنام مهاباد بود در خرداد 90 بازداشت و توسط بیدادگاههای آخوندی و در حالیکه به او اجازه انتخاب وکیل هم نداده بودند، به اتهام «محاربه با خدا» و «تبلیغ علیه نظام و عضویت در حزب دموکرات کردستان» به اعدام محکوم شد. او طی چهار سال حبس در زندانهای مختلف از جمله اطلاعات مهاباد و زندان اوین تحت شدیدترین شکنجه ها قرار گرفت و به همین خاطر از بیماریهای مختلف ازجمله عفونت کلیه رنج می برد. وی در حالی اعدام شد که ماهها پیش به وی ابلاغ شده بود که حکم او به حبس ابد تخفیف یافته است.
منصور آروند از جمله زندانیانی سیاسی کرد بود که از 29 آبان ماه 93 در زندان مرکزی ارومیه در اعتراض به تلاشهای اطلاعات آخوندی برای انحلال بند زندانیان سیاسی و همچنین انتقال زندانیان سیاسی به بند مجرمان عادی و افزایش فشار علیه خانواده های زندانیان دست به اعتصاب غذا زدند. این اعتصاب غذا بیش از یکماه به طول انجامید.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
25 خرداد 1394 (15 ژوئن 2015)