همزمان با سرکوب داخلی، رژیم ایران تلاش هایش برای نابودی ساکنان اشرف که اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران، می باشند را افزایش داده است. ساکنان اشرف از 24 سال پیش بطور قانونی در عراق هستند. 3400 زن و مرد بیدفاع ساکن اشرف بیش از یکسال است تحت یک محاصره ضد انسانی قرار دارند. دولت عراق بدرخواست رژیم ایران تلاش می کند هر گونه ارتباط آنها با دنیای خارج را قطع نماید. هیچ کس، حتی وکلای ساکنان اشرف و خانواده هایشان، حق ورود به کمپ را ندارند. محدودیت های زیادی در زمینه پزشکی و غیره بر آنها اعمال می شود. بطوریکه بسیاری از بیماران جدی امکان معالجه ندارند. برخی از اعضای کمیته آلمانی همبستگی برای ایران آزاد – از جمله شماری از نمایندگان مجلس فدرال – به دفعات خواستار این بوده اند که در اولین فرصت ممکن به اشرف بروند ولی این امکان تاکنون از آنها دریغ شده است.
کاملا قابل حدس است که رژیم ایران در مذاکرات مستقیم و غیر مستقیم در جریان تشکیل حکومت عراق روی گرفتن چراغ سبز برای سرکوب اشرف پافشاری کند. بنابراین ساکنان اشرف در موقعیت خطیری هستند.
در چنین شرایطی سازمان ملل و یونامی می توانند از وقوع یک فاجعه مجدد جلوگیری کنند و اقداماتی فراتر از یک نظارت حداقل را دستور کار قرار دهند. خواسته عاجل ما در جهت یک راه حل پایدار انساندوستانه این است که سازمان ملل با بر عهده گرفتن مسئولیت حفاظت ساکنان اشرف, سلامت و امنیت آنها,عدم استفاده از خشونت علیه آنها و همچنین ممانعت از اخراج یا جابجایی اجباری آنها در عراق را تضمین کند.
هرمان یوزف شارف – نماینده مجلس
رئیس کمیته آلمانی همبستگی برای ایران آزاد
