پدیده ای بنام خود سوزی در حاکمیت آخوندی

بر زنجیره خودسوزی ها در ایران تحت حاکمیت چپاولگر آخوندی بدلیل ستمی و اجحافی که رژیم بر اقشار ضربه پذیر و محروم میهنمان روا می دارد، پایانی متصور نیست. مهمترین عامل خود سوزی ها و خودکشی ها در رژیم آخوندی همان ابعاد فقر، فلاکت، بیکاری گسترده، نقض شدید حقوق شهروندی و شغلی، عدم پرداخت حقوق و معوقات و همچنین نقض کرامت انسانی است که روزانه از سوی متولیان و ماموران سرکوبگر این رژیم چپاولگر مورد تعدی و سرکوب قرار می گیرند.

هنوز خودسوزی دو دستفروش محروم در حاکمیت ننگین آخوندی از حافظه مردم پاک نشده، روز گذشته خبر رسید که یک هموطن محروم در شهر ملارد در اعتراض به سیاست های ضد کارگری ولایت فقیه خود را در مقابل چشمان حیرت زده مردم به آتش کشید؛ بنابراین گزارش (سایت حکومتی آفتاب ری 11 مرداد 1394) یک کارگزار رژیم در شورای شهر ملارد گفت: «این کارگر معتقد! بود که در محاسبه حق شب کاری در حق او تضییع شده است. حقوق‌های کارگران شهرداری ملارد با تاخیر پرداخت می‌شود». وی در ادامه به صنعتی بنام « عدم پرداخت حقوق و معوقات» کارگران در رژیم چپاولگر آخوندی اعتراف کرده و می افزاید: «حقوق خرداد ماه به طور کامل پرداخت شده است اما حقوق تیر ماه پرداخت نشده است. به عنوان عضو شواری شهر ملارد می‌گویم که حقوق و مزایای کارکنان شهرداری ملارد خوشبختانه نسبت به خیلی از ادارات دیگر بهتر است!».

در اسفند 93 یک دستفروش محروم بنام یونس عساکره که ٔ بساط میوه فروشی‌اش از سوی ماموران حکومتی درخرمشهر مصادره شده بود، خود را در برابر ساختمان شهرداری آتش زد و جانش را از دست داد. برادر این دستفروش محروم در این رابطه (سایت حکومتی عصر ایران 3 فروردین 1394) گفته بود: «مدتی قبل برای دریافت کانکس به شورای شهرمان درخواست دادیم که نمی دانم به چه علت اسم مان در لیست رد نشد. از سوی دیگر، سه بار متوالی بساط یونس توسط شهرداری از محلی که عملا ایجاد مزاحمت برای کسی نمی کرد، جمع شد. شما می دانید که یک بازاری، خورد و خوراکش روزانه است و یونس که نمی توانست جوابگوی شکم زن و بچه هایش باشد، حوالی ساعت ۷:۴۵ صبح روز شنبه به منظور پیگیری اخذ مجوز به شهرداری خرمشهر مراجعه و باز هم با جواب منفی روبرو شد».
پیشتر از آن نیز در اواخر سال 92 یک جوان تهرانی بعد از مصادره بساطش توسط گزمگان حکومتی در ایستگاه مترو گلبرگ خود را جلوی واگن قطار انداخت و خودکشی کرد. اینها تنها نمونه های کوچکی ازخروارها ناعدالتی و ستمی است که رژیم بر مردم میهنمان و بویژه بر قشر ضربه پذیر و نیازمند جامعه روا می دارد. وضعیت این بحران روبه رشد اجتماعی بحدی است که به نوشته سایت حکومتی جهان صنعت (11 مرداد 1394) نرخ خودکشی زنان و دختران علیه ناعدالتی و سرکوب در رژیم آخوندی اکنون «رتبه نخست در خاورمیانه» را بخود اختصاص داده است.