این کنفرانس به‌دعوت کلوپ ملی مطبوعات برگزار شد؛ میهمانانی که به این کنفرانس دعوت شده بودند دکتر اولی هاینونن، فرمانده کرک لیپولد و علیرضا جعفرزاده.
در این کنفرانس که فرانک مایسانو از کلوپ ملی مطبوعات ادارة آن‌را بر عهده داشت، نخست دکتر اولی هاینونن در سخنان افتتاحیة خودش، روی نواقص توافق و امتیازات ناموجه به رژیم انگشت گذاشت و توضیح داد که چه‌طور می‌شد به‌لحاظ فنی، توافق قوی‌تر و بازرسی‌های دقیق‌تری رو به‌دست آورد.
وی از جمله به توضیح بحث تأخیر 24 روزه در بازرسی از سایت‌های رژیم پرداخت که این روزها خیلی مورد بحث و مورد انتقاد هست از سوی نمایندگان کنگره و سنا و سایر کارشناسان؛ دکتر هاینونن گفت که می‌شد در این رابطه هم این قسمت توافق را قوی‌تر کرد؛ البته وی در عین حال توضیح داد که با همین میزان بازرسی‌هایی که به رژیم تحمیل شده، دیگه امکان مخفی‌کاری در سایت‌هایی مثل نطنز را نخواهد داشت.
دکتر هاینونن هم‌چنین به توافق رژیم و آژانس پرداخت که از موضوعات اصلی بحث و اختلاف هست و دولت اوباما در این رابطه هم خیلی مورد انتقاد قرار گرفته که چرا این توافق علنی نشده.
معاون پیشین آژانس دربارة این توافق گفت، این توافق باید به همة اعضای شورای حکام داده می‌شد و ندادن اون منجر به بروز ابهاماتی شده است.
دکتر هاینونن هم‌چنین بر لزوم راستی‌آزمایی مستقل آژانس از برنامة اتمی رژیم تأکید کرد و ابراز امیدواری کرد که آمریکا و سایرین، اطمینان حاصل کنند که اسناد توافق مذکور علنی بشوند.
بعد از اون فرمانده کرک لیپولد به سخنرانی پرداخت؛ او فرمانده پیشین ناو جنگی یو.اس.اس. کول در خلیج عدن هست که در سال 2000 مورد یک حملة تروریستی قرار گرفت.
وی در شروع دربارة هدف برنامة اتمی رژیم گفت: هر حکومتی که در پی سلاح اتمی است، فقط برای تضمین بقا است.
کرک لیپولد توافق وین را به‌شدت ناقص ارزیابی کرد و گفت که این توافق منجر به بروز نگرانی‌هایی در میان کشورهای منطقه شده است.
علیرضا جعفرزاده در سخنرانی خود گفت، رژیم به‌خاطر فشار تحریم‌ها و در وحشت از عواقب اجتماعی ناشی از آن پای میز مذاکره آمد؛ چون با توجه به تجربة قیام سال 1388، از بروز مجدد قیام و اعتراضات و نارضایتی فزایندة مردمی به‌شدت نگران بود. از این‌رو اگر کشورهای غربی فشار بیشتری بر رژیم می‌آوردند، رژیم به هیچ وجه قدرت آن‌را نداشت که میز مذاکره را ترک کند و مجبور می‌شد برنامة اتمی‌اش را برچیند و امتیازات بسا بیشتری بدهد.
با این حال اکنون رژیم آخوندی با همین میزان عقب‌نشینی، بسا ضعیف‌تر و آسیب‌پذیرتر از شروع مذاکرات در دو سال پیش است.
وی گفت، این استدلال که در صورت رد توافق تنها گزینه جنگ است، غلط است. گزینة دیگری نیز وجود دارد؛ آلترناتیو آن افزایش فشار بر رژیم ایران و وادار کردن آن به ارائة امتیازات بیشتر است تا مسیر برای تغییر دموکراتیک در ایران هموار شود.
راه حل نهایی قرار گرفتن در کنار مردم و مقاومت ایران برای تغییر دموکراتیک در ایران است.
بعد از اون سه میهمان به سئوالات خبرنگاران و سایر حضار در این جلسه پاسخ دادند و شکاف‌های توافق و عواقب عقب‌نشینی‌های رژیم رو مورد بحث قرار دادند و در این رابطه صحبت کردند که راه حل درست در برخورد با چنین رژیم فریبکاری چی هست؟ چه‌طور باید بازرسی‌ها رو پیش برد تا رژیم نتونه تقلب کنه.
دکتر هاینونن گفت: رژیم ایران 2 دهه از آژانس مخفی‌کاری کرد. رژیم ایران مسیر اتمی خود را تغییر نداده؛ برایم سخت است که درک کنم اصلاً چرا آنها نیاز به غنی‌سازی اورانیوم دارند، آن هم در کشوری که ذخایر اورانیوم زیادی ندارد... پس بهتر است اورانیوم را از خارج بخرد و به‌سادگی می‌تواند اورانیوم مورد نیاز برای بوشهر را بخرد...
وی با اشاره به تاریخچة فریبکاری رژیم تصریح کرد که بازرسان آژانس کار بسیار سختی را در پیش خواهند داشت.
فرمانده لیپولد در پاسخ به یکی از سئوال‌ها گفت رژیم ایران حامی شمارة یک تروریسم است. آمریکا باید برای آن روشن سازد که اگر این اقدامات را ادامه بدهد، ما همة گزینه‌ها را برای جلوگیری از آنها در اختیار خواهیم داشت، از تحریم تا نیروی نظامی.
علیرضا جعفرزاده در بخش سئوال و جواب به فریبکاری‌های رژیم در سالیان گذشته اشاره کرد و گفت که اکنون باید بازرسان آژانس با رویکرد دیگری وارد بشوند؛ چون رژیم طرح و برنامه‌های قبلی رو طبعاً نخواهد داشت.
