ظهر روز شنبه 17 مرداد مجاهد خلق محمدهادی تعالی با بیش از 40 سال سابقه مبارزه در برابر دو دیکتاتوری شاه و شیخ، در اثر ابتلا به سرطان ریه و تأخیر در معالجه وی به خاطر محاصره ضد انسانی پزشکی لیبرتی و جلوگیری دولت عراق از انتقال موقت وی به اربیل، در بیمارستانی در آلبانی جان باخت. وی بیست و ششمین شهید محاصره پزشکی در لیبرتی و اشرف است.
پزشکان در بغداد از سال 1392 تشخیص دادند او مبتلا به سرطان ریه است و توصیه کردند برای معالجه به اروپا یا اربیل منتقل شود. اما نه تنها تلاشهای نمایندگان ساکنان برای انتقال او به اروپا یا اربیل بی نتیجه ماند، بلکه محدودیتهای ظالمانه و تأخیر و تعلل عمدی نیروهای عراقی برای درمان او در بغداد، بیماری او را وخیمتر کرد. دهها نامه هادی تعالی و نمایندگان ساکنان و گزارشهای روزانه لیبرتی در این باره خطاب به مقامهای ملل متحد و مقامهای آمریکایی نقش دولت عراق در زجرکش کردن او را به خوبی برملا می کند.
نماینده ساکنان در روز 2 آوریل 2014 در نامه به نیکلاس ملادنف، نماینده ویژه دبیرکل در عراق، برای چندمین بار خواستار انتقال سریع هادی تعالی به اروپا برای معالجه شد. وی تأکید کرد اگر چنین امکان سریعی وجود ندارد از دولت عراق بخواهد مانع انتقال او به اربیل برای معالجه نشود. نماینده ساکنان یادآور شد در هر یک از این دو حالت همه هزینه های انتقال و درمان او توسط مجاهدین پرداخت خواهد شد.
کمیته بین المللی در جستجوی عدالت در گزارش به شورای امنیت در ژوییه 2014 تصریح کرد: «آقای هادی تعالی از 9 ماه پیش از سرطان ریه رنج می برد. ساکنان در خواست کرده اند که برای معالجه به اروپا و اگر ممکن نیست به اربیل منتقل شود. اما به رغم قولهای UNHCR او هنوز به اربیل منتقل نشده است».
در 17 ژوئن 2014 نماینده ساکنان هادی تعالی را جزو «بیمارانی که در شرایط کنونی انتقال آنها از عراق از اولویت بسیار بالا برخوردار است» برای UNHCR ارسال کرد و نوشت: « از شما می خواهم آنها را هر چه سریعتر به یک کشور اروپایی ولو بطور موقت منتقل نمایید».
هادی تعالی در 25 ژوئن 2014 به حقوق بشر یونامی نوشت «دو هفته است ریل درمانی ام به دلیل ممانعت دولت عراق از تردد ما به بغداد متوقف شده است.... با این کارشکنیها و محدودیتهای دولت عراق بیماریم درحال پیشرفت است و امید به بهبودیم هر روز کمتر می شود لذا از شما در خواست اقدام عاجل دارم».
در 19 سپتامبر 2014 به نماینده ویژه دبیر کل نوشت «امروز با خبر شدم یکی از دوستانم به نام تقی عباسیان ... زجر کش شد. من ... از نزدیک شاهد زجر و دردی که برای اجرای یک قرار پزشکی متحمل می شد، بوده ام. خودم هم در معرض چنین شکنجه ای از طرف عوامل نخست وزیری سابق عراق مستقر در کمپ بوده و هستم. برای من مسجل است...اگر تقی عباسیان مینمیم دسترسی آزادانه به خدمات درمانی درحد یک شهروند عادی را داشت سالهای بیشتری زندگی می کرد و اینقدر زجر نمی کشید. .... آیا من هم باید به سرنوشت او دچار شوم. من بارها درنامه های متعدد نوشته ام وضعیت کنونی من و پیشرفت سرطانم به دلیل همین محاصره ظالمانه بوده، اولا در تشخیص بیماری آنقدر تأخیر شد که بیماری پیشرفت کرد ثانیا در ریل درمان... آنقدر موردآزار و اذیت قرار گرفتم که درمان برای من کشنده تر از سرطان شده است. به طور مثال هر بار که برای شیمی درمانی میرفتم،  اولا بدلیل تأخیرات عمدی عوامل نخست وزیری در خروجی کمپ با تأخیر بسیار به بیمارستان میرسیدم، ثانیا هر بار همین عوامل که همراه ما برای شکنجه بیشتر ما میامدند فشار میاوردند که پروسه تزریق 4 ساعته در 2 ساعت انجام شود که نتیجه آن شوک و دردهای وحشتناک بود که خود یک شکنجه برای من شده بود.
... شما تعهد داده بودید که ما در کمپ موقت لیبرتی که اکنون نزدیک به سه سال از عمر آن میگذرد دسترسی آزاد به خدمات پزشکی داشته باشیم که نه تنها خبری از آن نیست بلکه بیشتر ابزاری برای شکنجه و زجرکش کردن بیماران است. آیا وقت آن نرسیده که مجریان این محاصره ضد انسانی از کمپ اخراج شوند.... لطفا به خودتان اجازه ندهید تا شاهد مرگ جانگداز دیگری در لیبرتی در اثر این زندان سازی و محاصره ظالمانه از طرف عوامل استخبارات که بجا مانده از دولت سابق هستند باشید».
مجاهد خلق هادی تعالی پس از انتقال به آلبانی بلافاصله تحت درمان قرار گرفت اما بدلیل پیشرفت بیماری ناشی از تأخیر در معالجه، تلاشهای پزشکان موثر واقع نشد و در روز شنبه 17 مرداد در گذشت.
مجاهد خلق محمد هادی تعالی متولد اسفند 1333 از دهه 50 به هواداری از مجاهدین برخاست و به همین خاطر توسط ساواک دستگیر شد. در سالهای بعد نیز بخاطر آن از کارخانه ای که در آن کار می کرد اخراج شد و در جریان انقلاب ضد سلطنتی از پیشگامان اعتصابها و مبارزات کارگران در قزوین بود.
هادی طی 3 دهه در صفوف مجاهدین در اشرف به مبارزه علیه رژیم ضد بشری آخوندی اشتغال داشت و در همه کارزارها دلیرانه ایستادگی کرد. وی از مجروحان حملات وحشیانه 6 و 7 مرداد 1388 بود. نیروهای مالکی خودروی او را خرد و خود او را با چوب و چماق شدیدا مضروب کردند و از ناحیه سر، دنده ها، مچ دست چپ و ساق پای چپ دچار ضربدیدگی و تورم و خونمردگی شده بود.
خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران با تسلیت به عموم مجاهدان اشرفی. پایداری و شکیبایی وی را ستود و دولت امریکا، یونامی، کمیساریای عالی پناهندگان و دولت عراق را برای ممانعت از زجرکش شدن بیماران بیشتر به اقدام فوری برای پایان دادن به محاصره ضد انسانی لیبرتی که از مصادق جنایت علیه بشریت است فراخواند.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
17مرداد 1394(8اوت2015)