علاوه بر جنایت سبعانه اعدام سیروان نژاوی، زندانی سیاسی کرد که در 18مرداد به دست جلادان رژیم آخوندی در تبریز به دار آویخته شد، کوچه و خیابانها و زندانهای مختلف کشور نیز صحنه به دار آویختن زندانیان بود.

در روز 18مرداد دو جوان 24 و 25ساله در میدان حافظ شهر مشهد اعدام شدند. در روز 12مرداد نیز یک زندانی در ملاءعام در اقلید فارس اعدام شد.
در روز 19مرداد یک زن زندانی به نام فاطمه حدادی، 39ساله، مادر یک دختر 8ساله در زندان گوهردشت به دار آویخته شد. پیش از او پریدخت مولایی فر 43ساله دارای یک فرزند در روز 7مرداد پس از انتقال از سالن مشاوره زندان قرچک ورامین در زندان قزل حصار به دار آویخته شده بود.
اعدام سه زندانی، در روز 21مرداد (12اوت) در زندان گوهردشت کرج؛ اعدام یک زندانی20ساله کرد در زندان مرکزی سنندج و به دار آویختن یک زندانی 27ساله به نام حسین بزرگ نژاد در زندان مرکزی اصفهان در روز 19مرداد، به دار آویختن هفت زندانی در زندانهای رفسنجان و یزد در روز در روز 13مرداد(4 اوت)، اعدام منصور یوسفی زندانی کرد در زندان ارومیه در روز 12مرداد، و اعدام 3زندانی در زندان مرکزی رشت در روز 10مرداد، و اعدم جمعی 10زندانی در روز 6مرداد در زندان مرکزی قم از جمله جنایتهایی است که اخبار آنها در روزهای اخیر با عبور از دیوار اختناق و سانسور رژیم آخوندی منتشر شده است.
در همین فاصله مجازات وحشیانه قطع دست و پای دو زندانی در زندان مرکزی مشهد به اجرا در آمد(رسانه های حکومتی 12مرداد).
سازمان عفو بین الملل طی بیانیه یی در اول مرداد(23ژوییه) ضمن اشاره به آمار تکاندهنده 700اعدام در شش ماه اول سال میلادی گفت: «افزایش سرسام‌آور اعدام در ایران در نیمه اول سال جاری میلادی، تصویر تیره و تاری از دستگاه قضایی ایران به دست می‌دهد که ماشین اعدام آن آدمکشی را در مقیاس انبوه به اجرا گذاشته است».
فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران که مردم بر آن نام «پدرخوانده داعش» نهاده اند، در مواجهه با افزایش نارضایتی ها و انزجار عمومی به طور مستمر بر ابعاد اعدام و شکنجه و سرکوب می افزاید.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
23مرداد 1394 (14 اوت 2015)