بنابراین گزارش: «آمارها می گویند حال بازار کار کشور خوب نیست و همواره تعداد متقاضیان ورود به این بازار میلیونی است. بیش از یک میلیون جوان فارغ التحصیل دانشگاهی مدت‌هاست به دنبال کار می گردند و مقامات دولتی آمار داده اند به زودی ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر دیگر نیز به این تعداد اضافه می شوند».
این اعترافات در حالی صورت می گیرد که آخوند روحانی در سخنانی چشم انداز بهبود بحران بیکاری در کشور و بویژه در میان جوانان و فارغ التحصیلان را به «اما و اگر» هایی مانند «سرمایه گذاری، رشد اقتصادی، تثبیت ارز پول ملی، افت نرخ تورم» معطوف کرده است. امری که به یقین در این رژیم چپاولگر هرگز محقق نخواهد.
این مطلب با تیتر «چگونه 1.9 میلیون جوان بیکار شدند» (خبرگزاری حکومتی مهر 14 شهریور 1394) در ادامه می افزاید: «مهمترین و جدی ترین چالش بازار کار کشور در حال حاضر و آینده نزدیک برای دولت‌ها و سیاست گذاران، رسیدگی به امورات شغلی جوانان فارغ التحصیل دانشگاهی است؛ جوانانی که اغلب مهارت خاصی برای جذب در بنگاه ها ندارند و تنها یک مدرک دانشگاهی را با خود یدک می کشند. در واقع باید گفت فعلا بین آموزش در دانشگاه ها و نیاز بازار کار هیچگونه ارتباط منطقی و قابل قبولی وجود ندارد».

همچنین این آمار حکومتی از وجود 9 میلیون جویای کار در آینده ای نزدیک خبر می دهد که در صورت تحقق نشدن زمینه های جذب آنان در بازار کار، این رقم نیز به خیل عظیم بیکاران در کشور خواهد پیوست.
«وجود اینکه به جمعیت بازار کار کشور در ۸ سال ۸۴ تا ۹۲ به میزان ۷۳۰ هزار نفر افزوده شده است اما وزیر کار می گوید تعداد شاغلان باید به ۳۱ میلیون نفر در سال ۱۴۰۰ برسد که نسبت به تعداد فعلی شاغلان که ۲۲ میلیون نفر است، نیازمند ایجاد اشتغال برای ۹ میلیون نفر تا ۶ سال آینده هستیم، همچنین مطرح می شود اگر بازار کار کشور روندی غیر از رسیدن به آمار اشتغال ۳۱ میلیون نفری برسد، بحران بیکاری فعلی در آینده نیز ادامه خواهد داشت».