ساعت پنج عصر روز 22شهریور 94، همبندان شاهرخ برای بیدار کردن او بر بالینش حاضر شدند و مشاهده کردند که دهانش پر از خون و یک ناحیه از سر او کبود است.
مقاومت ایران با ابراز تأسف و با تسلیت به خانواده و همبندان و یاران کارگر شاهرخ زمانی ، به تحقیق بین المللی در باره مرگ مشکوک این زندانی سیاسی مقاوم در اسارت دژخیمان خامنه ای، فراخوان داد.
شاهرخ زمانی نقاش ساختمان و از فرزندان مردم تبریز و عضو کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری بود.
 او که در خرداد ماه سال 1390 به خاطر نقش فعالش در اعتراضات و اعتصابات کارگری دستگیر شده بود، در اسفند1392 به زندان قزلحصار و یک ماه بعد به زندان گوهردشت منتقل شد. در طی مدت اسارت، بارها تحت فشارها و اذیت و آزارهای دژخیمان رژیم قرار گرفت و از خدمات درمانی محروم بود و بارها در اعتراض به رفتارهای وحشیانه و غیر انسانی دست به اعتصاب غذای طولانی مدت زد.
شاهر خ زمانی، در آخرین پیامش برای کارگران که یک هفته پیش فرستاد، از آنان خواست برای احقاق حقوق خود دست به اعتراض بزنند و در همبستگی با جنبشهای معلمان، پرستاران و سایر اقشار به جان آمده میهنمان، به طور سازمانیافته و سراسری عمل کنند.