هم‌زمان با اجلاس شورای حقوق بشر ملل متحد در ژنو ، به‌دعوت 5 ارگان غیر دولتی دارای رتبة مشورتی در سازمان ملل فرانس لیبرته (بنیاد دانیل میتران)، حزب رادیکال فرا ملیتی، جنبش مراپ، انجمن بین‌المللی حقوق بشر زنان و انجمن توسعة آموزش بین‌المللی، کنفرانسی در مقر ملل متحد در ژنو با حضور شخصیت‌های سیاسی و مدافع حقوق بشر از کشورهای مختلف برگزار شد.
سخنرانان کنفرانس ژنو اعدام‌های فزاینده وسیاستهای سرکوبگرانة رژیم در دوران آخوند روحانی را که پس از توافق اتمی بی‌وقفه ادامه یافته مورد بحث و بررسی قرار دادند و تاکید کردند که هرگونه رابطه‌یی با حکومت آخوندی، باید به توقف اعدام‌های وحشیانه و وضعیت حقوق بشر مشروط شود
آنها خواستار قرارگرفتن جامعه جهانی در کنار مردم ایران و حمایت بین‌المللی از مقاومت سازمان‌یافتة مردم ایران برای برقراری آزادی و دموکراسی شدند.
سخنرانان، همچنین به لغو محاصرة ضد انسانی اشرفیها در لیبرتی فراخوان ندادند و با یادآوری نقش حکومت آخوندی به‌عنوان پدرخواندة بنیادگرایی و تروریسم تحت نام اسلام، سیاست استمالت از این رژیم را محکوم کردند و خواهان اتخاذ موضعی قاطع در قبال آن شدند.
دکتر حنیفه خیری که ریاست این کنفرانس را بر عهده داشت در سخنان افتتاحیه خود گفت که بحران کنونی در خاورمیانه به‌دلیل رفتار حکومت‌هایی مثل رژیم ایران به‌وجود آمده است؛ رژیمی که فعالانه مردم خود را سرکوب میکند.
اولین سخنران این کنفرانس دکتر آلخو ویدال کوادراس رئیس کمیتة بین‌المللی در جستجوی عدالت بود؛ وی با اشاره به روند رو به افزایش اعدامها از جمله 2000 اعدام در دوران ریاست جمهوری آخوند روحانی و سایر جنایات رژیم، از جمله اعدام زندانیان سیاسی و تشدید اقدامات سرکوبگرانه علیه زنان و پیروان سایر مذاهب گفت: «وقتی یک قانون در مجلس رژیم ایران تصویب شد و به نیروهای امنیتی و مامورین دست باز برای حجاب اجباری داد سرکوب زنان تحت حکومت روحانی تبدیل به یک قانون شد. اگر زنی اعتراض کند میتواند دستگیر شده و بشدت تنبیه شود، این قانون راه را برای حملات اسید پاشی روی دختران و زنانی که حجاب نامناسب داشته باشند باز میکند.
مصطفی پور محمدی وزیر کنونی دادگستری (رژیم ایران) که توسط روحانی منصوب شده... یکی از سه عضو «کمیسیون مرگ» بود که 30000 زندانی سیاسی، عمدتاً از مجاهدین خلق را در تابستان 1988 به جوخه‌های مرگ فرستاد.
در مورد موضوع سرکوب، تمامی جناح‌های این رژیم با هم متحدند. زیرا پایان‌دادن به سرکوب و فضای رعب و وحشتی که با این اعدامها ایجاد شده، منجر به قیام و سرنگونی محتوم آنها می‌شود.
کاملاً در مقابل آن، موضع اعلام‌شدة اپوزیسیون دمکراتیک (ایران) است. وقتی من دریافتم که خانم مریم رجوی از لغو حکم اعدام درایران فردا دفاع کرده است، تشویق و ترغیب شدم. فکر می‌کنم که بخصوص برای دنیای مسلمانان این یک تعهد تاریخی و شجاعانه است».
دکتر آلخو ویدال کوادراس سپس سیاست استمالت دولت‌های غربی در قبال رژیم و قربانی‌کردن حقوق بشر مردم ایران به‌ازای منافع تجاری را محکوم کرد، و افزود: «این یک پیام بد به مردم ایران می‌فرستد که احساس می‌کنند اروپایی‌ها فقط به تجارت علاقمندند و درد و رنج آنها برایشان هیچ اهمیتی ندارد. این همچنین تشویق‌کننده رژیم به ادامة سرکوب است.
از زمانیکه خانم موگرینی نماینده عالی امور خارجه اتحادیه اروپا شده است، حتی یک بیانیه هم توسط دفتر وی صادر نشده است که نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کند. چرا چنین سکوتی وجود دارد؟
وی تاکید کرد : ضروری است که با تصویب قطعنامه‌های شدید در مجمع عمومی سازمان ملل ،اعدامها در ایران را متوقف کنیم. کما اینکه تحریم این رژیم به خاطر نقض حقوق بشر و حمایت از تروریسم کاملا ضروری است.
اتحادیة اروپا بایستی حقوق بشر را به یک نقطة مرکزی برای سیاستش در رابطه با ایران تبدیل کند و قاطعانه نقض حقوق بشر را در ایران در سطح بین‌المللی محکوم کند؛ باید برای هرگونه بهبود روابط، متوقف‌کردن اعدامها، پایان‌دادن به نقض حقوق بشر و آزادی تمامی زندانیان سیاسی در ایران را به‌عنوان پیش‌شرط قرار دهد».
رئیس کمیتة بین‌المللی در جستجوی عدالت سپس دربارة محاصرة ضد انسانی اشرفیها در لیبرتی، تأکید کرد:
پس از آن کیمو ساسی عضو پیشین مجمع پارلمانی شورای اروپا در سخنرانی خود، گفت:من در پارلمان فنلاند به‌عنوان رئیس کمیتة قانون اساسی که حافظ حقوق بشر است و در شورای اروپا به‌مدت 12 سال به‌عنوان عضو کمیتة حقوقی و حقوق بشر کار کرده‌ام.
واقعیت این است که در حال حاضر درایران نه دموکراسی وجود دارد و نه حقوق بشر. تعداد 2000 نفر (در دوران) ریاست جمهوری روحانی اعدام شده‌اند که برای جلوگیری از مقاومتهای مردمی در برابر این رژیم است.
پارلمان اروپا یک اعلامیه در آوریل 2014 دراین زمینه صادرکرده است که میگوید حقوق بشر باید بخش ضروری از روابط و شرط آن باشد
وقتی موگرینی در تهران بود، هم‌زمان با دیدار او 11 نفر در ایران اعدام شدند.
کیمو ساسی در پایان سخنان خود، گفت: « من فکر می‌کنم که تغییر در ایران محقق خواهد شد و این تغییری برای دموکراسی و حقوق بشر خواهد بود؛ امیدوارم که این لحظه هر چه زودتر فرا برسد.
الیزابتا زامپاروتی از رؤسای مشترک کمیته ایتالیایی پارلمانترها و شهروندان سخنران بعدی این کنفرانس بود. وی از جمله، گفت: (رژیم) ایران دارای بیشترین تعداد اعدامها در جهان است. بیش از ۲۰۰۰ اعدام تحت ریاست جمهوری روحانی در ایران انجام گرفته است. سال گذشته در ۲۰۱۴، حداقل ۸۰۰ نفر اعدام شدند و این بالاترین تعداد اعدامها طی ۱۵ سال در ایران بود. و امسال تعداد اعدامها بیشتر و بدتر شده است زیرا تا ژوئن حداقل ۶۵۷ نفر اعدام شده اند و اگر ما تعداد اعدامها را به نسبت جمعیت مقایسه کنیم می‌توانیم بگوییم که (رژیم) ایران در تعداد اعدامها در جهان شماره یک است.
اما مشکل فقط مجازات مرگ نیست. ما می‌دانیم که (رژیم) ایران چگونه استانداردهای پایه‌یی بین‌المللی حقوق بشر را نقض میکند. ما وظیفه داریم توجهات را به این موضوع جلب کنیم.
ما همچنین باید مراجع سیاسی را برای گفتگو و حمایت پیدا کنیم و مقاومت ایران می‌توانند آن مرجع باشند. ما از برنامة ۱۰ ماده‌یی خانم رجوی مطلعیم و این چیزی است که نه تنها ایران بلکه جامعة بین‌المللی برای رسیدن به یک جهان صلح‌آمیز و خاورمیانه‌یی صلح‌آمیز (به آن) نیاز دارد.
در ادامة کنفرانس در مقر اروپایی ملل متحد در ژنو سوزان متیوز مدافع حقوق بشر از ایرلند به سخنرانی پرداخت، و گفت:
در ایران حکومت از مردمی که باید به آنها خدمت کند دزدی میکند و به سرقت ثروت و منابع کشور به‌نفع خودش مشغول است. آنها هر کسی را که دوست ندارند زندانی می‌کنند با آنها (رفتار) وحشیانه می‌کنند و هر کسی را که می‌خواهند اعدام می‌کنند. حاکمان ایران، افراد فاسدی هستند اما مردان و زنان ایرانی افراد شجاعی هستند که در خدمت منافع عالی مردمشان قرار دارند
جمال بوحسن نمایندة پارلمان بحرین سخنران بعدی این کنفرانس در سخنانش به مداخلات رژیم در بحرین پرداخت، و گفت:
رژیم ایران برای ایجاد مشکل در بحرین به ما خیانت صادر میکند. آنها می‌خواهند ما را از کشورمان بیرون کنند. رژیم ایران به همسایگان خود احترام نمی‌گذارد. این رژیم در حال کشتن مردم ما است.
حاکمان ایران فقط شهروندان سایر کشورها را نمی‌کشند، بلکه شهروندان ایرانی را نیز به‌قتل رسانده و آنها را در فقر نگه می دارند..
کنفرانس ژنو با سخنرانی پیتر متیوز، نمایندة پارلمان ایرلند ادامه یافت؛ وی تصریح کرد:
ایران کشور فوق‌العاده‌یی است اما در چنگال یک رژیم دیکتاتوری است که پاسخ هر چیزی را با سرکوب وحشیانه وسیاستهای بنیادگرایانه می دهد.
پیتر متیوز سپس دربارة محاصرة ظالمانة اشرفیها در لیبرتی، گفت: « آنها در آنجا زندانی شده‌اند در حالیکه کشورهای غربی در این مورد صحبت می‌کنند ولی کاری انجام نمی‌دهند. ماباید در پارلمان‌هایمان و در مکان‌های عمومی در مورد این موضوع صحبت کنیم و دست به اقدامات عملی بزنیم.
سپس دکتر هنریک هرمانسون Dr. Henrik Hermanssonمحقق از دانشگاه کپنهاگ در شروع سخنانش بر لزوم محاکمه و مجازات آمران و عاملان قتل عام 30 هزار زندانی سیاسی در سال 67 تأکید کرد، و گفت:
در 1988 ایران محلی برای بزرگترین نقض حقوق بشر بود که تاکنون بدون مجازات باقی مانده است. این همان موج اعدامها و بزرگترین قتل عام زندانیان سیاسی از زمان جنگ جهانی دوم به این‌طرف است.
برای اینکه به‌طور کامل بتوانیم تا عمق این قتل (عام) پیش برویم نیاز به تحقیقات بین‌المللی مستقلی (وجود) دارد که بصورت منطقی باید توسط گزارشگر ویژة ایران هدایت و ریاست شود.
دکتر هرمانسون به ارجاع پروندة قتل عام سال 67 به دادگاه بین‌المللی جنایی و محاکمه دست اندرکاران این قتل عام فراخوان داد، و افزود: تا وقتی مسئولان قتل عام 1988 که شامل بالاترین افراد رژیم کنونی هستند مورد حسابرسی قرار نگیرند، اعدامها، شکنجه و سرکوب متوقف نخواهد شد».
سیمین نوری مسئول انجمن زنان ایرانی در فرانسه در سخنرانی خود در کنفرانس در مقر اروپایی ملل متحد در ژنو، به تشریح سیاست‌های تبعیض‌آمیز آخوندها علیه زنان میهنمان پرداخت و مواردی از سرکوب و ستم اعمال‌شده علیه آنان را بازگو کرد.
وی با اشاره به فاجعة بی‌خانمانی زنان و کودکان در ایران تحت حاکمیت آخوندها، گفت: « زنان بی‌خانمان در کنار کودکان خیابانی بر روی زمین و زیر جعبه‌های کارتون در تهران و سایر شهرهای بزرگ میخوابند. در حالیکه این کشور، دارای ذخائر عظیم نفت و گاز است.
زلال حبیبی سخنران دیگر این کنفرانس بود. وی گفت:
(موج اعدامها در ایران) برای ایرانیان یادآور اعدام‌های گسترده دهة 60 و به‌طور خاص قتل عام سال 67 است که طی آن 30 هزار تن در عرض چند هفته اعدام شدند. در طول این سالیان بیش از 120هزار نفر فقط به‌دلیل عقاید و دیدگاهشان و زانو نزدن در مقابل آخوندها اعدام شده‌اند.
برای بسیاری 120 هزار شاید فقط یک عدد باشد ولی برای امثال من و حنیفه (این عدد) یک معنای عمیق دارد، چون یکی از آنها پدرم، محمد حسین حبیبی، یک نویسنده برجسته و مدافع حقوق بشر بود که در سال 67 به‌شهادت رسید.
زلال حبیبی اضافه کرد:پروندة حقوق بشر (رژیم) ایران باید به دادگاه بین‌المللی ارجاع داده شود و عاملان آن باید به میز عدالت کشیده شوند.دکتر کاظم رجوی، مدافع بزرگ حقوق بشر که توسط رژیم ایران در چند کیلومتری همین مکان ترورشد، به‌درستی گفت، «ما تاریخ حقوق بشر را با خون خود می‌نویسیم». امیدوارم بتوانیم آرزوی آنها را برای یک ایران آزاد و دموکراتیک در آینده‌یی نه چندان دور به یک واقعیت تبدیل کنیم.
در ادامة این کنفرانس پرویز خزایی نمایندة شورای ملی مقاومت ایران در کشورهای نوردیک در سخنرانی خود، با تأکید بر اینکه بنیادگرایی و تروریسم تحت نام اسلام پس از ربودن انقلاب ضد سلطنتی مردم ایران توسط خمینی ظهور کرده است، گفت: «همان‌طور که خانم رجوی از سالیان قبل گفته است بنیادگرایی اسلامی یک تهدید جهانی است. بنابراین ما نباید همان برخورد قبل از جنگ جهانی دوم با سیاست مماشات را تکرار کنیم.
رژیم (ایران) زمینه ساز تمامی بحران‌های امنیتی و سیاسی و مشکلات خاورمیانه است. و استراتژی این رژیم روی دو پایه سوار شده است؛ یکم سرکوب داخلی و دوم صدور باصطلاح انقلاب. این رژیم خودش بخشی از مشکل در خاورمیانه و سراسر جهان است.
