نیویورک – با حضور هزاران معترض ایرانی برای محکوم کردن حضور حسن روحانی در ملل متحد، دوشنبه روز پرکاری برای شهر نیویورک خواهد بود.

فردا، 28 سپتامبر، ساعت یازده صبح، هزاران معترض در داگ همرشولد پلازا گرد هم می آیند تا رئیس جمهور ایران و حضورش را در ملل متحد محکوم کنند. اکثریت این معترضین، ایرانی یا ایرانی تبار خواهند بود که اغلب آنها نیز در صف گروه اپوزیسیون قدرتمند و پرآوازه ایرانی مجاهدین خلق هستند. معهذا سیاستگذاران برجسته آمریکایی نیز، از جمله بیل ریچاردسون نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل، به این فعالین خواهند پیوست.

شمار فزونی یابنده جوانان سکولاری که خواهان تغییر رژیم در ایران هستند  می روند که در نوک پیکان جنبش ضد رژیم قرار گیرند. نسل بعدی اپوزیسیون، زیر چتر شورای ملی مقاومت ایران و مجاهدین خلق، به مثابه گروهی پرآوازه و به طور روزافزونی تاثیرگذار سر برآورده است که هدف اول آنها در حال حاضر روحانی و آخوندهایی است که او نمایندگیشان می کند.

در حالی که روحانی به چشم بسیاری یک میانه رو می نماید، منتقدین ادعا می کنند که او تجسم ادامه همان سیاست هایی است که سالیان سال است توسط آخوندهای ایران پیش برده می شود. در دوره روحانی هزاران زندانی اعدام شده اند، دانشجویان به خاطر ساختن موزیک ویدیوی «هپی» دستگیر شده اند، و ایران همچنان به تامین مالی و حمایت از گروه های شبه نظامی شیعه، که سرتاسر خاورمیانه را به ویرانی کشانده اند، ادامه می دهد.

علیرغم اینکه روحانی از سوی بسیاری از رهبران جهان به خاطر تمایلش به نشستن پای میز مذاکره مورد تحسین قرار گرفته است، منتقدان هشدار می دهند که این سیاست در واقع به بقای رژیم کمک می کند.  چنان که بهرنگ برهانی 22 ساله می گوید، «تنها چیزی که مردم ایران را از نیل به این هدف [تغییر رژیم] باز می دارد، تمایل افراط گونه جامعه بین المللی به مذاکره دیپلماتیک با جمهوری اسلامی است.»

در حال حاضر مجاهدین خلق از انگشت شمار گروه هایی است که هنوز از لحاظ تاثیرگذاری و همچنین تعداد نفرات یارای مقابله با رژیم ایران را دارد. در روزهای آغازین انقلاب در ایران، مجاهدین خلق یک گروه اپوزیسیون قرتمند مسلح بود که برای حکومتی سکولارتر و دموکراتیک تر تلاش می کرد.آخوندهای ایران به محض رسیدن به قدرت به سرعت تلاش خود را برای ساکت کردن اپوزیسیون آغاز کردند و تخمین زده می شود که بیش از 100000 تن از هواداران مجاهدین خلق در دهه 1980 اعدام شده باشند؛ چیزی که این گروه را مجبور کرد تا به عراق و دیگر کشورهای خارجی بگریزند.

بیش از یک دهه از خلع سلاح مجاهدین می گذرد، با اینحال، این گروه با استفاده از اهرم های سیاسی به تلاش خود برای تغییر رژیم، در جهت برقراری حکومت سکولار و دموکراتیک در ایران، ادامه می دهد.دلارام احمدی 22 ساله می گوید: «جدال آنها [مجاهدین] برای تغییر رژیم است. هدف به زیر کشیدن حکومت کنونی تحت رهبری خامنه ای است. در نبود دیکتاتوریست که مردم ایران قادر به رای دادن خواهند بود تا آنچه را که فکر می کنند برای مملکتشان بهترین است به قدرت برسانند.»

با وجود اینکه اغلب اعضای جوان مجاهدین خلق در خارج از ایران به دنیا آمده اند، یا اینکه در سنین کودکی این کشور را ترک کرده اند، برای بسیاری از آنها ایران همچنان موطن اصلی است. حمید یزدان در جواب این سوال که چرا اینقدر شیفته ایران و در پی تغییر رژیم است، دو دلیل ذکر نمود: «اول این که می خواهم در یک ایران سکولار، دموکراتیک و پیشرفته زندگی کنم. دوم اینکه معتقدم تغییر در ایران تغییر در کل خاورمیانه، و طلیعه روزگاری نو از امید و تغییرات مثبت در منطقه است.»

روشن نیست که آیا مجاهدین خلق خواهند توانست تغییر رژیم را محقق کنند یا نه. آنجه که روشن است این است که این گروه ساکت نخواهد نشست و حداقل موضوع این است که آخوندها با یک گروه اپوزیسیون فعال و قدرتمند مواجهند، حتی اگر آخوندها اجازه دهند که یک شخصیت  باصطلاح میانه رو ریاست جمهوری را بدست گیرد. در حالی که بسیاری از رهبران جهان، مانند باراک اوباما، از مواجهه با ایران خسته شده اند، مجاهدین خلق به اثبات رسانیده اند که از جایشان تکان نخواهند خورد.

برای دیدن نمایه ها و اظهارات چند تن از اعضای جوان مجاهدین خلق، از صفحه تاملر آنها در اینجا دیدن کنید.
دیجیتال ژورنال 27 سپتامبر 2015