مریم گرامی، دوستان عزیز، خانمها و آقایان، 34سال پیش، در 9 اکتبر 1980بود و در این روز من به همراه چند تن از دوستان که برخی در این سالن هستند افتخار آن را داشتیم که در فرانسه به لغو مجازات اعدام رأی دادیم. ما این کار را با تأخیر زیاد انجام دادیم چون بسیاری قبل از ما این کار را کرده بودند. اما ما به کشورهایی ملحق شدیم که خواستار وضع قانونی شده بودند که مربوط به بیانیه حقوق بشر بود. این بیانیه می‌گوید که هر فردی حق زندگی و امنیت جانی دارد. در آن روز، پیمان ارزشهای بشری و پیمان بین المللی برای احترام به زندگی، استدلال می‌کرد که هیچ قدرتی نمی تواند در برابر چنین اتحادی مقاومت کند. این امر در بسیاری دیگر از نقاط جهان صورت گرفت و لغو حکم اعدام پیشروی کرد و باید در بخشهای دیگری از جهان نیز پیشروی کند.
مریم گرامی، یک روز، 10 اکتبر در چند سال پیش بود که دانیل میتران و روبر بَدَنتر در سنا از شما استقبال کردند تا هر یک خشم خود را در برابر وحشیگری اعدام در کشورتان ابراز کنند. متأسفانه ایران تنها کشوری نیست که در این رابطه باید آن را افشا کرد، اما بدترین کشور در ارتباط با اعدام جمعی به نسبت جمعیت کشور است. گزارش بعد از گزارش، گزارش به سازمان ملل متحد و عفو بین الملل این وضعیت را افشا می‌کنند. همان طور که آنها با دانیل میتران و بنیاد او و با شما و با همة ما که در اینجا هستیم، اعدامهای فراقضایی و فرامرزی در ایران به طور مشخص در اشرف و لیبرتی را افشا می‌کنیم. دو جوان به سلامت خارج شده از ایران امروز اینجا در کنار ما هستند. تنها جرم آنها داشتن رابطة خانوادگی با ساکنان اشرف و لیبرتی بوده است. آنها آمده اند تا در مورد گستردگی این پیگردهای نهادینه شده شهادت بدهند. من تکرار می‌کنم که ارزشهای انسان دوستانه نه مرده اند و نه منسوخ شده اند. این ارزشها متعلق به گذشته نیستند و متعلق به یک ایدئولوژی عقب‌مانده هم نیستند. برعکس این ارزشها شانس زندگی انسانیت هستند.
مریم گرامی، شما نیز به عنوان رئیس جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران در این راه مبارزه کرده اید. شما برای ایران فردا متعهد شده اید که حکم اعدام را لغو کنید. این یک امر منحصر به فرد برای سازمانی است که هنوز در حال مقاومت است و خواهان لغو حکم اعدام می‌شود. این امری برجسته است. مریم، شما در این مبارزه پیروز می‌شوید، زیرا پیام آن بسیار فراتر از پژواک سکوت در این شرایط است. در روز 10 اکتبر، روز جهانی لغو حکم اعدام باید یادآوری کرد که سکوت مطلق نه یک سیاست و نه یک حمایت از قربانیان و نه یک تضمین برای دفاع از کسانی است که مخالف حکم اعدام هستند. من شک دارم که کسی این مسأله را فراموش کرده باشد. این سکوت نمی تواند مطلق باشد. ولی در اینجا و در این روز این وظیفة ماست که با صدای بلند و قوی بگوییم، مریم عزیز شما در مرکز این مبارزه برای لغو حکم اعدام هستید.
هانری لوکلرک- برجسته ترین وکیل فرانسه، رئیس افتخاری لیگ حقوق بشر
دوستان عزیر، من اینجا به عنوان دوست قدیمی مقاومت ایران آمده ام، ولی برای یک چیز بیشتر هم آمده ام، به عنوان یک مبارز برای لغو مجازات اعدام در دنیا. من از شصت سال قبل بدون وقفه برای لغو مجازات اعدام مبارزه کرده ام، ابتدا در روزهای عالی 1981 که ژیلبر میتران الان در مورد آن صحبت می کرد، در این روز در 17 سپتامبر 1981 سخنرانی روبر بادنتر را شنیدیم و بعد رأی اکثریت قاطع مجلس ملی در 18 سپتامبر 1981 و بعد هم چنین رأی سنای محافظه کار در 30 سپتامبر و تصویب قطعی در 9 اکتبر و نهایتاً مجازات اعدام در فرانسه لغو گردید. و می دانیم که این یک مبارزه طولانی بود، در مورد رژیم ایران ، من به کرات اظهار کرده ام که ما شاهد ددمنشی تا حد ماکزیمم هستیم. نمی توان در مورد لغو اعدام به مذاکره پرداخت بلکه باید آن را خواست، و نه فقط به خاطر اینکه ایران است، نه فقط به خاطر اینکه حقوق بشر نقض شده است بلکه به خاطر اینکه این یک خواست جهانی است. و به دولت مردان غربی می گویم و به دولت فرانسه، به دولت خودم می گویم که نمی خواهم وارد مشکلات دیپلوماتیک بشوم.
من از نظر حقوق بشر می گویم که نمی شود سکوت اختیار کنید، نمی شود با به سخره گرفتن به دار آویخته شدگان امروز از رفتن بازرگانان به تهران خوشحال باشید. می گویم نمی شود بگویید که همه چیز عادی است، که همه چیز را باید با استمالت برای یک توافق دیپلوماتیک یا اقتصادی به دست آورد، توافق اقتصادی را به خاطر دارید در 2003 که پلیس ها به اور سور اواز یورش بردند، به نام این توافق اقتصادی و منافع اقتصادی آیا می رویم که اجازه بدهیم که زنان و بچه ها در راهروهای مرگ بپوسند و در انتظار لحظه ای باشند که به دار آویخته بشوند؟ آیا ما فرانسه اجازه خواهیم داد که این اتفاق بیفتد؟ ما که حامل پیام حقوق بشر برای جهان بوده ایم؟ من آنهایی که بر ما حکومت می کنند را در این باره به سوال می کشم و به آنها می گویم حداقل چیزی بگویید این نمی شود که بگویید عادی است من مطالبه می کنم که اقدام بشود، نه اینکه فقط در همین مورد اقدام بشود این درست است، چون این مطالبه فقط برای الزام آزادی برای ایران نیست بلکه به نام حقوق بشر در جهان است و مطالبه لغو مجازات اعدام بطور تمام عیار و در سطح جهانی.
راما یاد- وزیر پیشین حقوق بشر فرانسه
راما یاد: خانم رئیس جمهور، مریم رجوی، می‌خواهم ابتدا به پریا و فرزاد به خاطر شهادت استثنایی آنها که من را بسیار تحت تأثیر قرار داد، تبریک بگویم. از شما به خاطر شهامتتان و قاطعیتتان تشکر می‌کنم. ما امروز در اینجا به خاطر یک لحظة مهم گردهم آمده‌ایم. هیچگاه تروریسم تا این حد خونین نبوده است هیچگاه وضعیت در خاور میانه تا این حد انفجاری نبوده است و هیچگاه قدرتهای غربی تا این حد تحت تهدید نبوده‌اند و در این شرایط است که آنها یک شرط‌بندی بی معنی و خطرناک کرده‌اند. بعد از 12سال مذاکره قدرتهای جهانی و رژیم ایران یک توافق را در مورد برنامة اتمی رژیم ایران امضا کردند. این توافق یک اشتباه است. یک فرق عمده نسبت به مذاکرات 2003 تا 2005 وجود دارد.
در حال حاضر دیگر صحبتی از برچیدن برنامه اتمی رژیم ایران نیست، بلکه به رژیم ایران حق ادامة غنی‌سازی و ادامة تحقیقات برای توسعة آن داده شده است. این یک چشم‌پوشی کامل است که راه را برای یک مسابقة تسلیحاتی اتمی در منطقه باز می‌کند و هیچ چیز نشان نمی‌دهد که سران فعلی رژیم ایران مجدداً دست بکار برنامة اتمی نظامی مخفی نشوند. به ما می‌گویند روحانی بر عکس دولت قبلی که خیزش مردم در سال 2009 را سرکوب کرد، یک مدره است. می‌گویند که روحانی یک میثاق برای حقوق بشر را برای ایران انتخاب کرده است و قول می‌دهد شرایط زنان و اقلیتها را بهبود ببخشد. این دروغی بیش نیست. 2000 اعدام، شکنجه، نگه داشتن طولانی مدت در زندان انفرادی، قرار دادن زندانی در سلولهای بسیار کوچک، ضرب و شتم، تهدید نزدیکان زندانی، مجازات شلاق در ملأ عام برای مرعوب کردن مردم و کسانی که با رژیم مخالفت می‌کنند، بیلان روحانی در دو سال قدرت بوده است. همزمان سرکوب مخالفان سیاسی ادامه دارد. آزادی بیان، آزادی مطبوعات، آزادی اجتماعات وجود ندارد و نسبت به آذریها، بلوچها، کردها، ترکمنها ، سنیها و نومسیحیانی که دین خود را تغییر داده‌اند تبعیض وجود دارد. در زمینه حقوق بشر چیزی از این رژیم نباید انتظار داشت. در این روز جهانی علیه مجازات اعدام ما باید قویاً به دنبال مبارزه با اعمال حکم اعدام باشیم.
رژیم ایران یکی از عوامل بی ثباتی در خاور میانه بوده است. آیا می‌توان به رژیمی اعتماد کرد که همان کاری را می‌کند که داعش می‌کند. آیا می‌توان به رژیمی که از اسد حمایت می‌کند، اعتماد کرد؟ اسد که یک جلاد خونریز است که باعث مرگ 250هزار نفر است. او با گاز شیمیایی به مردم خودش در اوت 2013 حمله کرد. آیا می‌توان به رژیمی اعتماد کرد که هنگامی که فرانسه می‌خواست اسد را بمباران کند، با آن مخالفت کرد. ما کرامت انسان را بر بازار ترجیح می‌دهیم. ما شهدای مقاومت ایران را فراموش نمی‌کنیم. ما با یک توافق اتمی در ازای هیچ گول نمی‌خوریم و اجازه نمی‌دهیم با مدره نمایی دروغینش از ما سوءاستفاده کند و النهایه فرانسه یک رژیم خونریز را نمی‌خواهد.
