عباس مهدوی ـ 9سرو همیشه پایدار

9سرو همیشه پایدار

عباس مهدوی


30فرودین 1354 در حافظه تاریخی مردم ایران و به ویژه زندانیان سیاسی دوران ستمشاهی روزی سیاه و فراموش ناشدنی است. در این روز ساواک شاه، در خشم و وحشت از اوجگیری و گسترش مبارزة مسلحانه، یکی از زبونانه‌ترین جنایتهایش را مرتکب شد و خون 9انقلابی اسیر را در تپه‌های اوین بر‌زمین ریخت.

این قهرمانان شهید عبارت بودند از، چریکهای فدایی خلق؛ بیژن جزنی، حسن ضیاظریفی، عزیز سرمدی، سعید مشعوف‌کلانتری، عباس سورکی، محمد چوپان‌زاده، احمد جلیل‌افشار و مجاهدین‌خلق؛ کاظم ذوالانوار و مصطفی جوان خوشدل.
شهید بیژن جزنی در شمار نخستین انقلابیونی بود که با درس گرفتن از تجارب خونبار مبارزات گذشتة مردم ایران، به تشکیل گروهی با اعتقاد به استراتژی مبارزة مسلحانه همت گماشته بود. بیژن و یاران شهیدش در سال46 به اسارت ساواک درآمدند. این انقلابیون اسیر که در زندانهای شاه به گروه جزنی معروف شدند، هریک به زندانهای طولانی محکوم شده بودند. جزنی و یارانش در دفاع از جنبش مسلحانة انقلابی با سازشکاری و رفرمیسم مرزبندیهای روشن و قاطعی داشتند و عافیت‌جویان و تسلیم‌طلبان همنوا با ساواک و همدست دیکتاتوری را افشا می‌نمودند. از بیژن جزنی کتاب تاریخ 30ساله و چندین مقاله و جزوة ارزشمند دربارة تاریخ معاصر ایران و استراتژی مبارزة مسلحانه باقی مانده که محصول تلاشهای نظری او و یارانش در زندان است.
 روز 30فروردین سال54، چنان‌که برخی دژخیمان ساواک بعد‌از سقوط رژیم شاه اعتراف کردند، طبق یک توطئة از پیش طـــراحــی‌شـــده، مــزدوران ساواک 9انقلابی اسیر را به‌سمت تپه‌های اوین بردند. چشمان همه را بسته بودند و بر‌فراز تپه‌های اوین  آنها را روی زمین نشاندند، سپس با مسلسلی که جلادان دست به‌دست می‌گرداندند، فرزندان دلیر مردم ایران را به‌خاک و خون کشیدند. فردای آن‌شب، ساواک در رسانه‌های رژیم خبر داد که 9زندانی سیاسی که در‌حین انتقال به‌زندان دیگری بودند، درحال فرار کشته شدند. همه می‌دانستند که این خبر را ساواک برای پوشاندن ضعف و زبونی خود در‌قبال انقلابیون جعل کرده است. ساواک برای این جنایت از مدتها قبل آماده بود و انتقال این زندانیان از چندی پیش انجام شده بود و به‌دروغ از فرارشان سخن می‌گفت، در‌حالی‌که برخی از آنان چند‌ماه بیشتر به پایان محکومیتشان نمانده بود.  روز بعد بر زندانهای سیاسی خشم و سکوتی سنگین سایه افکنده بود. اما انقلابیون اسیر در زندانها به یاد همرزمان شهیدشان، هنگام نرمش صبحگاهی همه در یک جهت ایستادند و حرکات نرمش را 9‌بار تکرار کردند و هربار عدد‌9 را فریاد زدند
هر سال در پایان فروردین ماه، باد بهاری همراه  با بو و گردة گلها، یاد  9شهید خلق را که قربانی جنایت هولناک ساواک آریامهری  شدند، با خود می‌آورد  و در خاطره‌هایمان  آنها را با یاد 30 هزار زندانی سیاسی قتل‌عام شدة توسط جلادان رژیم آخوندی  در تابستان 1367 پیوند می‌زند