بحران آب در ایران تحت حاکمیت آخوندی بحدی است که از هم اکنون کارشناسان مسائل محیط زیست حکومت به تدریج اذهان و افکار عمومی را برای بروز پدیده های بزرگتری مانند “خشکسالی » آماده می کنند. برای نمونه در این رابطه مشاور حکومتی در سازمان زمین شناسی کشور با طرح این سوال: “ایران در افق سال 2030 میلادی یعنی کمتر از 15 سال دیگر در منطقه کاملا خشک جهان قرار خواهد گرفت؛ پدیده ای که 220 میلیون نفر را در جهان وادار به مهاجرت خواهد کرد. آیا آماده ایم؟»!, جوهر و مضمون بی کفایتی حکومتی چپاولگر را به نمایش گذاشت که نسبت به بحران های حیاتی مانند آب و برای نسل های آینده کاملا بی تفاوت است.
وی در ادامه ( سایت حکومتی خبرآنلاین 10 آبان 1394) اعلام کرد: “تا سال های 2000 تا 2009 میلادی نیمی از پهنه سرزمین ایران در وضعیت خشکسالی قرار دارد ولی در افق 2030 میلادی این وضعیت تمام پهنه ایران را در برمی گیرد. طبق مطالعات جهانی برای سال 2025 میلادی تا 2.5 میلیارد نفر، عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم پیش بینی شده است که متأسفانه باید گفت 30 کشور از این مسئله آسیب جدی می بینند وایران را نیز جزو این کشورها است».
ترجمان این سخنان چیزی جز یک کاسه کردن بحران آب در منطقه و به تبع آن و فرار از واقعیتی بنام “سوء مدیریت و وجود پروژه های چپاولگرایانه » در حکومت ولی فقیه نمی باشد. برسیاق این سیاست نظام آخوندی تلاش دارد تا بروز تمام بحران های آبی در کشور را تنها به یک فاکتور و آن “افت نزولات آسمانی » محدود نماید و بدین طریق خود را از دادن پاسخگویی به افکار عمومی رهایی بخشد.
این کارگزار حکومتی در ادامه با اشاره به ظرفیت های بالای منابع آبی کشور که متاسفانه به دلیل بی برنامگی و سوء مدیریت رزیم آخوندی در معرض نابودی کامل قرارگرفته اند، اعتراف کرده و می افزاید: «عواملی که در افزایش برداشت مؤثر بوده اند شامل افزایش جمعیت، گرمایش جهانی، اضافه برداشت، بهره وری پایین، توسعه ناپایدار، به همراه مشکلات اجرایی در قوانین و مقررات کشور لذا این وضعیت در کوتاه مدت شکل نگرفته بلکه حاصل 22 سال تجربه ناموفق در زمینه مدیریت آب است».