در آستانه اجلاس 11 نوامبر شورای امنیت در باره عراق، گزارش کمیته بین المللی در جستجوی عدالت را که از حمایت بیش از 4000 پارلمانتر در دو سوی آتلانتیک برخوردار است درباره پناهندگان ایرانی درکمپ لیبرتی در عراق در فاصله دو اجلاس شورای امنیت، به شما تقدیم می کنم و خواستار اقدام فوری شورا برای تامین امنیت و سلامت ساکنان آن هستم. این گزارش بر اساس اخبار و گزارشهای دقیق و روزانه از کمپ لیبرتی و براساس شهادت کسانیکه از لیبرتی به خارج از عراق منتقل شده اند و با بررسی گزارشهای سازمان ملل و دیگرمنابع تهیه شده است.
در یک حمله مرگبار در 29 اکتبر (به کمپ لیبرتی) 24 تن از ساکنان کشته و شمار زیادی مجروح و بخش وسیعی از کمپ ویران شد. کمپ در یک منطقه کاملا حفاظت شده، در مجاورت فرودگاه بین المللی بغداد و محل استقرار نیروهای آمریکایی قرار دارد. محل شلیک 3 کیلومتر از کمپ فاصله دارد. این منطقه تحت کنترل نیروهایی است که حفاظت بغداد و فرودگاه و منطقه سبز را بر عهده دارند. رسیدن به این نقطه جز با حمایت نیروهای امنیتی و نظامی عراقی امکان پذیر نیست.
پرونده اشرف و سپس لیبرتی از زمانی که امنیت این کمپها به نیروهای عراقی منتقل شد در دست فالح فیاض مشاور امنیت ملی دولت عراق است که یک عامل شناخته شده رژیم ایران است. فیاض و مدیریت لیبرتی که توسط او نصب شدهاند، دستوراتشان را از نیروی قدس رژیم ایران می گیرند و در 7 قتل عام در اشرف و لیبرتی دست داشته اند. 32 شخصیت برجسته آمریکایی از چهار دولت که اکثرا در امور امنیت ملی نقش داشته اند در 6 اکتبر امسال به معاون وزیر خارجه امریکا آنتونی بلینکن نوشتند: فالح فیاض ”یک حامی اثبات شده رژیم ایران و متحد فرمانده نیروی قدس پاسدار قاسم سلیمانی است. در همین حال، مسائل روزانه در لیبرتی توسط همان افسران اطلاعاتی انجام میشود که در قتل عام اشرف دخیل بودند. ما نمی توانیم هیچ گونه ملاحظه عملی را در نظر بگیریم که باعث شود این وضعیت برای آمریکا قابل قبول باشد”.
این حمله قابل پیشگیری بود. رژیم ایران و عواملش در عراق مدتها برای آن برنامه ریزی میکردند. ساکنان بارها در مورد احتمال وقوع چنین حمله ای به آمریکا و ملل متحد هشدار داده بودند اما مورد توجه واقع نشد. انتقال عوامل اطلاعات و نیروی قدس به لیبرتی در ماه سپتامبر در پوش خانواده بخشی از این زمینه سازی بود که ما با جزییات برای وزیرخارجه جان کری و مقامات وزارتخارجه آمریکا و ملل متحد نوشتیم.
حمله 29 اکتبر یک موج محکومیت بین المللی بدنبال داشت که خواستار تامین امنیت ساکنان، شناسایی و مجازات عاملان و تسریع باز اسکان شدند. عفو بین الملل تاکید کرد: عدم تحقیق در مورد حملات مرگبار گذشته ”این پیام را می فرستد که ساکنان آن بدون مصونیت می توانند به قتل برسند”. اما دولت عراق هیچ علاقه ای به تامین حداقل امنیت ساکنان و جلوگیری از وقوع حملات مشابه و تحقیق در باره این حمله نشان نمیدهد. به عکس از روز حمله محاصره لیبرتی را تشدید کرده و 10 روز است از ورود غذا، دارو، سوخت و مایحتاج اولیه و حتی از تخلیه فاضلاب لیبرتی جلوگیری میکند. این از یک پروژه هماهنگ شده توسط رژیم ایران علیه ساکنان لیبرتی با هدف حذف فیزیکی ساکنان خبر می دهد.
جالب اینکه پس از حمله 29اکتبر کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل و یونامی دیدارهای روزانه خود را از کمپ قطع کرده و سفارت آمریکا نیز هیچ بازدیدی از کمپ نکرده است. آنها میگویند از نظر امنیتی مجاز نیستند که به کمپ لیبرتی بروند!!
از شروع پروسه بازاسکان در نیمه 2011 حدود 900 تن منتقل شده اند. تمامی هزینه باز اسکان شامل انتقال، استقرار و زندگی توسط سازمان مجاهدین خلق ایران پرداخت شده است که طبق ارزیابی های فنی برای هر گروه 200 نفری به مدت یکسال به 3 میلون و ششصد هزار دلار بالغ می شود. با اینکه سازمان مجاهدین خلق ایران از 2014 اعلام کرده بود بدون فروش اموال ساکنان در اشرف قادر به پذیرش هزینه بازاسکان گروههای بیشتر نیست، با تلاشهای بسیار زیاد هزینه انتقال 480 نفر دیگر را در 2015 بعهده گرفت، اما این روال بیش از این امکان پذیر نیست. دولت عراق بر خلاف قولهای آمریکا و ملل متحد، نه اجازه داده است 1 دلار از اموالشان را بفروشند و نه ما به ازآء آنرا به آنها پرداخت کرده است.
لیبرتی که عنوان محل ترانزیت موقت TTL دارد، در حالیکه دوسوم ساکنان بازاسکان نشده اند وارد پنجمین سال می شود. در عرف پناهندگی TTL محلی است برای توقف مدتی کوتاه. این نامگذاری در مورد لیبرتی که همه ساکنان توسط کمیساریا مصاحبه شده اند هیچ موضوعیتی ندارد. لیبرتی با هر استانداردی کمپ پناهندگی محسوب می شود.
کشتار 29 اکتبر، جامعه ایران را در شوک فرو برده و یک همبستگی عظیم با ساکنان بوجود آورده و برای جامعه ایران یک معیار شناسایی دوست و دشمن شده است. ایرانیان بی عملی آمریکا و ملل متحد را عامل اصلی این تراژدی میدانند و انتظار دارند به این بی تفاوتی و بی عملی پایان داده شود
آقای رییس
با توجه به نکات فوق ما از شورای امنیت میخواهیم
1-    ضمن تقدیر از آلبانی بخاطر اقدام سخاوتمندانه اش در پذیرش بخش زیادی از ساکنان، این کشور را به پذیرش افراد بیشتر تشویق کند و از سایر کشورها بخواهد کمک های سیاسی، امنیتی و اقتصادی در اختیار آلبانی قرار دهند.
2-    دولت عراق را موظف کند تسهیلات لازم برای فروش اموال ساکنان در اشرف را فراهم و یا مابه ازاء اموال را به بپردازد.
3-    دولت عراق را موظف کند به ممانعت از برخی تدابیر امنیتی مانند برگرداندن تی والها، اجازه ساختمان سازی در لیبرتی، انتقال کلاهها و جلیقه های حفاظتی و تجهیزات پزشکی از اشرف پایان دهد تا از ضایعات دیگری جلوگیری شود
4-    دولت عراق را موظف کند پرونده و مدیریت لیبرتی را از افراد وابسته به ایران گرفته و به افراد بیطرفی که در جنایتهای پیشین دست نداشته اند واگذار کند.
5-    از کمیساریای عالی پناهندگی ملل متحد ودولت عراق بخواهد لیبرتی را بعنوان کمپ پناهندگی تحت نظارت کمیساریای عالی پناهندگان و ساکنان را بعنوان پناهنده برسمیت بشناسد.
6-    دولت عراق را موظف کند به وضعیت زندان در لیبرتی خاتمه داده، به آزادی تردد ساکنان احترام گذاشته، محاصره کمپ بویژه محاصره پزشکی را بطورکامل لغو نماید.
7-    دولت عراق را موظف کند تامین نیازمندیهای فوری برای عادیسازی کمپ بعد از موشکباران مانند ماشین آلات لازم برای پاکسازی کمپ و انتقال بنگالها و اجناس منهدم شده، جایگزین کردن بنگالها و ژنراتورها و دیگر وسایل منهدم شده با اجناس مشابه از اشرف، و وارد کردن قطعات ضروری برای تعمیر وسایل تخریب شده را تسهیل کند.
8-    تشکیل یک هیئت بی طرف برای تحقیق در مورد 7قتل عام بویژه قتل عام اول سپتامبر 2013 و قتل عام 29 اکتبر 2015 و محاصره 7 ساله اشرف و لیبرتی. مسئولان این جنایات را شناسایی و در مقابل عدالت قرار دهد.
با بهترین احترامات
آلخو ویدال کوادراس
رئیس کمیته بین المللی در جستجوی عدالت
رونوشت به:
-دبیرکل ملل متحد
-وزرای خارجه کشورهای عضو شورای امنیت ملل متحد
-آنتونیو گوترز، کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد
-زید رعد الحسین کمیسر عالی حقوق بشر ملل متحد
-فدریکا موگرینی نماینده عالی و رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا
-یان کوبیس، نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد درعراق