در این رابطه ر ئیس حکومتی در سازمان آموزس فنی و حرفه‌ای کشور با بیان اینکه یکی از مشکلات کشور بحث بیکاران فارغ التحصیلان است گفت: «هم اکنون از هر 100 فارغ التحصیل تقریبا 19 نفر بیکار و در جمعیت بیکاران ما بیش از 30 درصد دارای تحصیلات عالیه هستند».
وی در ادامه به بی عملی دولت آخوند روحانی در مقابله با بحران بیکاری در کشور اعتراف نمود و با اشاره به طرح هایی که معلوم نیست چه زمان و در کجا قرار است انجام بگیرد (خبرگزاری حکومتی ایسنا 21 آبان 1394) ادامه داد: «موضوع دیگر که یکی از مشکلات کشور ماست، فارغ التحصیلان بیکار است و (که) نرخ بالایی را دارند».
این سخنان در حالی بیان می شود که بزرگترین عرصه برای نیروی کار فارغ التحصیل در کشور در دست بخش دولتی و نه بخش خصوصی قراردارد. لذا بر این منطق وظیفه نخست پذیرش و جذب نیرو های فارغ التحصیل در کشور بر دوش دولت آخوند روحانی و دستگاه های اداری و سازمان های دولتی است. اما با نگاهی به داده ها و بویژه طرح های حکومت در می یابیم که اساسا نه دولت دست نشانده ولی فقیه و نه دوایر اداری وابسته به آن بدلیل وجود فساد گسترده، چپاول، رانت خواری و برقرای دوایر ملوک الطوایفی و خان و خان بازی اساسا نه می توانند و نه می خواهند چنین ظرفیتی را به بازار کار و نیروی جوان کشور ارائه نمایند.
پیشتر نیز سایت حکومتی آفتاب (1 تیر 1394) در گزارشی از بحران بیکاری فارغ التحصیلان نوشته بود: «بیش از شش میلیون فارغ‌التحصیل دانشگاهی در ایران شغلی ندارند. بررسی وضعیت فارغ‌التحصیلان نشان می‌دهد از جمعیت ١١میلیونی فارغ‌التحصیلان تنها چهار میلیون و ٤٠٠ هزار نفر شاغل محسوب می‌شوند و بخشی از این جمعیت نیز توفیقی در یافتن شغل نداشته‌اند».
همچنین باید به خلاء جدی میان دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی با بخش صنعت و اقتصاد کشور نیز اشاره کرد که یکی دیگر از عوامل مهم در ضریب زدن به بیکاری در میان فارغ التحصیلان می باشد. براین اسا س به یقین متناسب نبودن «رشته ها و آموزش های دانشگاهی با نیاز بازار کار» و عدم «تطبیق آنها با واقعیت های اجتماعی» علل مهم دیگری است که به بیکاری فارغ التحصیلان دامن می زند.
در این رابطه سایت حکومتی طلوع ( 21 آبان 1394) در مقاله ای تحلیلی ازبحران بیکاری در میان فارغ التحصیلان کشور، از جمله می نویسد: «در محیط کسب وکار ایران یا نیاز به دانش بالاتر وجود ندارد، یا اگر به وجود آمده باشد، دانشگاه ها و استادان ما برای پاسخگویی به این گونه نیازهای جامعه آماده نشده‌اند . عوامل بیرونی شامل کلیه مواردی می شوند که بر اشتغال فارغ التحصیلان به طور مستقیم و غیرمستقیم تاثیر گذاشته و مانع از جذب آنها در بازار کار می گردند. این عوامل عبارتند از:1 -رواج نیافتن و مشخص نبودن فرهنگ کاریابی 2-عدم توسعه بنگاههای کاریابی خصوصی 3 -عدم توسعه کانونهای فارغ التحصیلان و ناکارآمدی آنها در کاریابی و هدایت شغلی4 -تعدد متقاضیان و رقابت شدید برای کسب مشاغل موجود5 -رواج نیافتن فرهنگ کارآفرینی و کم بودن تعداد کارآفرینان
6-وجود مشکلات اجرایی در پیاده کردن سیاستها و برنامه های کلان اشتغال».
