متن فراخوانی که برای تجمع ۳ آذر:
دلایل حضور در تجمع پرستاران استان گیلان در روز سه شنبه - ۳ آذر
سالهاست پرستاران گیلانی در سخت ترین شرایط ممکن در بیمارستانهای مختلف با فشار کاری بالا روزگار سپری میکنند و صبورانه بر بالین بیماران، تنها مهر و محبت را مرهم زخم بیماران میکنند…
جدای از سختی کار پرستاری که جز مشاغل سخت و زیان آور قرار دارد، کشیک های فشرده که به موجب کمبود شدید نیرو در بخشها پدید آمده و همکاران را متحمل فشرده ترین کشیکها نموده است تنها گوشه ای از مشکلات پرستاران زحمت کش گیلانی است…
اما معضلات و مشکلات پرستاران گیلانی فراتر از این موارد است…
عدم تسویه حساب مطالبات و کارانه سال گذشته برخی بیمارستانهای استان، موضوعی است که در سایر استانها بیشتر به یک طنز شبیه است تا واقعیت…
پس از کش و قوسهای فراوان در خصوص نحوه محاسبه کارانه از مبتنی بر عملکرد تا ۱/۷ و سرانجام ۲۷/۵ درصد، اما همچنان برخلاف سایر استانهای کشور، متاسفانه در گیلان بارها و بارها پرداخت کارانه و رفاهیات و سایر معوقات به تعویق افتاد و هر از چند گاهی جهت خاموش کردن اعتراضات وعده ای داده شد و به هفته ها و ماههای آتی موکول شد…!!
و باز پرستار ماند و حجم انبوه کارهای پیش رو با بیماران و همراهانی که بهترین نوع ارایه خدمت را خواستارند…
براستی پس از گذشت هشت ماه از سال،پس از دادن وعده های فراوان از سوی مسولین امر، سکوت جایز است…؟!
براستی اهمیت دریافت حقوق و مطالبات به حقمان تا چه اندازه ای است…؟
و ایا اهمیتی دارد و یا به ادامه وضعیت کنونی رازی هستیم!؟!
بماند که طبق دستورالعمل داده شده از سوی معاونت پرستاری و وزارت بهداشت، طبق بودجه تخصیص یافته باید پاویونهای پرستاری در خور شان و جایگاه پرستاری بازسازی و مرمت می شد که متاسفانه بودجه کلان داده شده نیز در مورد مذکور صرف نشد و آجری در این خصوص تکان نخورد…!!!
مسایل بساری چون عدم پرداخت حق مسکن و رفاهیات از ابتدای سال… تبدیل وضعیت همکاران… افزایش ۲۰-۴۰% حقوق در سایر استان منظور گردیده اما در گیلان به فراموشی مطلق سپری شد… حق تمدید طرح نیروی انسانی که طبق قانون و در صورت تمایل میتوانند تا چهار سال تمدید نمایند اما به دلایلی در گیلان با چالشهای فراوانی روبه رو شد و موجبات ناراحتی و سردگمی این همکاران را در ماههای اخیر پدید اورد… و یا مشکلات انبوه همکاران شرکتی که کماکان پابرجاست…
همه و همه تنها گوشه ای از دلایل حضور پرستاران در تجمع ۳/آذر خواهد بود…
اما جدای از مسایل مطروحه، مهمترین دلیل مشکلات پرستاران، بی تفاوتی ماست که در هر شرایط ممکن، تنها سکوت میکنیم و سکوت…
و منتظر قهرمانی هستیم که ظهور کند و حقمان را بستاند…
غافل از اینکه همه ما قهرمانانی هستیم که با اتحاد و انسجام میتوانیم ابتدایی ترین حقوقمان را استیفا و وضعیت کنونی را تغییر دهیم…
ما چیزی جز عدالت در پرداختها… عزت… احترام… حفط جایگاه واقعی پرستار را نمی خواهیم…
من اگر برخیزم… تو اگر برخیزی… همه برمی خیزند
من اگر بنشینی… تو اگر بنشینی… پس که می برخیزد…؟!