به یقین سیاست های مخرب از سوی دولت های دست نشانده ولی فقیه به زمینه های بحران بیکاری از طریق برباد دادن سرمایه ها و فرصت های تاریخی، ضریب زده است. یک نمونه از این سیاست های مخرب را سایت دانشگاهی کشور (شتاب) اینگونه به تصویر کشیده است: «دولت ایران طی ۱۰ سال گذشته با هدف کنترل سیل جوانان جویای کار به بازار کار سعی کرده است تا فضاهای دانشگاهی را گسترش دهد و حرکت این سیل عظیم به سمت دنیای بیکاران را کند، کند.
نتیجه این ضعف سیستم آموزشی به همراه نبود فرصت‌های مناسب شغلی آن شده است که در حال حاضر بسیاری از جوانان تحصیلکرده به مشاغلی غیرمرتبط با آموزش خود از جمله رانندگی تاکسی یا خرید و فروش روی آورده‌اند».
همچنین یک گزارش حکومتی با اعتراف به بلبشوی حاکم در دولت آخوند روحانی و نبود سیاست های مدون و طولانی مدت برای مبارزه با این بحران فزاینده بویژه در میان فارغ التحصیلان می نویسد: «در حال حاضر یکی از علل بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، عدم تناسب و هماهنگی میان رشته‌های تحصیلی دانشجویان با نیازهای بازار کار است.
کارشناسان می‌گویند افراد به امید آینده شغلی بهتر پس از اتمام دوران دبیرستان وارد دانشگاهها می‌شوند و چند سال از عمر خود را صرف آموختن علم در مراکز آموزش عالی می‌کنند تا پس از علم آموزی، فرصتهای شغلی مناسبی پیش روی آنها قرار گیرد اما به دلیل عدم ارتباط و هماهنگی در برنامه‌ریزی دانشگاهها و نیازهای واقعی بازار کار این آرزو به یاس تبدیل می‌شود چرا که دانشگاهها بدون توجه به نیازهای واقعی بازار کار اقدام به جذب و پذیرش دانشجو می‌کنند».

در رابطه با بحران بیکاری در میان فارغ التحصیلان و بویژه تحصیل کردگان با مدرک دکترا خبرگزاری حکومتی ایسنا (۴ آذر ۱۳۹۴) از جمله می نویسد: «جدیدترین گزارش مرکز آمار ایران حاکی است که بیشترین میزان بیکاری در میان جمعیت فارغ التحصیل و در حال تحصیل سال 93، مربوط به رشته‌های مهندسی و پس از آن رشته‌های بازرگانی و معماری بوده است و دانش آموختگان این رشته‌ها در صف اول بیکاران قرار دارند».
این گزارش حکومتی در ادامه با اشاره به نتایج آمارگیری نیروی کار در سال ۱۳۹۳ می افزاید: «بر اساس نتایج از سوی مرکز آمار ایران، بیکاری لیسانسه‌ها بیشتر از بیکاری سایر مقاطع بوده که بخش اعظمی از بیکاران این مقطع را زنان به خود اختصاص داده است.
همچنین نتایج این بررسی نشان می‌دهد بیش از ۱۱۰ هزار نفر با مدرک دکترا در کشور بیکارند که البته در این مقطع، بیکاری مردان بر زنان پیشی گرفته است».