یک زندانی سیاسی خطاب به دبیرکل ملل متحد نوشت: «من شهادت میدهم خانواده واقعی مجاهدین خلق کسانی مثل آقای علی صارمی، حاجی آقایی، جعفر کاظمی و غیره بودند که به علت دیدار با خانواده خود در اشرف در زندانهای رژیم آخوندی به چوبه دار کشیده شدند، آیا احمقانه و توهین به شعور انسانی نیست که کسی تصور کند آنها که توسط وزارت اطلاعات به لیبرتی می روند و راه جنایتی دیگر برای مجاهدین ساکن در لیبرتی مهیا می کنند، خانواده واقعی مجاهدین هستند؟!».
زندانی سیاسی دیگری درنامه اش نوشت: ”آخرین گروه خانواده ها که با داشتن پاسپورت و روادید قصد رفتن به عراق و دیدار فرزندان مجاهدشان در اشرف را داشتند در فرودگاه بازداشت شدند و روانه زندان گردیدند. حال جای درنگ و تامل دارد که چگونه است درحالی که خانواده های واقعی یا در زندان اند یا مورد تهدید و آزار و اذیت و یا تبعید قرار گرفته اند، تعدادی مزدور اطلاعات و مواجب بگیر به راحتی میتوانند با پشت سر گذاردن تمامی موانع و عبور از حلقه های امنیتی منطقه سبز وارد پارلمان عراق شوند و یا پشت دیوارهای لیبرتی همان نعره هایی را بکشند که از دهان مقامات رسمی رژیم تروریست آخوندی و از تریبون های رسمی آنها منتشر میشود؟“.
خانواده های مجاهدین اشرفی در شهرهای مختلف میهن نیز، طی نامه های متعددی ضمن ابراز انزجار از نمایشهای آخوند ساخته و وزارتی، تحت عنوان «خانواده ها» در جلوی لیبرتی، خطاب به دبیرکل ملل متحد، نوشتند: «ما بسیاری از این افراد را می شناسیم، اینها نه خانواده مجاهدین لیبرتی، بلکه ماموران و آلت دست های وزارت اطلاعات رژیم آخوندها برای اذیت و آزار و شکنجه روانی فرزندان ما در لیبرتی هستند و ما به شما هشدار میدهیم که اگر اقدام فوری و عملی و جدی برای جلوگیری از این نمایشها که همواره زمینه ساز جنایت بوده است، انجام ندهید، ما شما یعنی سازمان ملل وهم چنین دولت آمریکا و عراق را مسئول، وقوع چنین جنایاتی، می دانیم».