نخستین دوره جشنواره بین المللی سینمای تبعید ما حدود 23 سال پیش (سال 1993) بانمایش فیلم سینمایی "چشم در برابر چشم" ساخته زنده یاد منصورافتتاح گردید. حضورگرم وپر شور او درآن دوره، درجلسه های بحث و گفتگوی مربوط به ایجاد کانون سینما گران ایران درتبعید، درنگارش بیانیه ی تاریخی بیست وهفت نفر از سینما گران و صاحبان قلم، دراعتراض به فتوای خمینی برای قتل سلمان رشدی، در خاطره همه ی شاهدان آن روزها به یاد ماندنی است.
در دوره های بعدی برگزاری جشنواره، منصورقدرخواه با ارسال فیلم هایش برای نمایش درجشنواره، همواره یاری رسان جریان پویای جشنواره ما بود.
فبلم داستانی "خدا حافظ مادر بزرگ" را که با همکاری جمیله نوایی و سعید منافی برای تلویزیون آلمان ساخته بود، در دوره دوم جشنواره ما( 1995) به نمایش درآمد. فیلم "رد پای ترور"، که مستند افشاگرانه درباره ترورهای جمهوری اسلامی در خارج کشوربود و منصورقدرخواه آن را نیز برای تلویزیون آلمان و کانال مشترک آلمان – فرانسه (آرته) ساخته بود، در دوره چهارم جشنواره ما در سال 1999 به نمایش در آمد.
سینمای داستانی زنده یاد منصورقدرخواه، روایت هایی از زندگی روزانه مردم عادی است با برش هایی از چالش های ذهنی آنها در موقعیت های گریز ناپذیر. با این وجود نگاه این سینماگر به شخصیت های داستانی درام های سینمائی اش تقدیرگرایانه نیست. اوآدم ها را در روند رشد داستان، درگره گاه های درام، در بستری آرمانی به اعتبار درک چپ گرایانه خود به ستیز با عناصر تقدیری می کشاند. فرآیند آگاهانه چنین کشمکش های درونی، سینمای داستانی زنده یاد منصورقدرخواه، سینمایی انسان گرایانه، امید وارکننده و نوید دهنده افق های روشن برای انسان های گرفتاربحران در نا برابری ها و فشارهای سیاسی اجتماعی است.
سازش ناپذیری زنده یاد منصورقدرخواه درنفی تمامیت نظام ضد مردمی جمهوری اسلامی، سخت کوشی او در روشنگری درباره بند و بست های کشورهای اروپایی با جمهوری اسلامی، به ویژه درحوزه های فرهنگی وهنری، نامه های اعتراضی مستمر او به مسئولین جشنواره های آلمان، به کارگزاران محافل تولید فیلم و کانال های تلویزیون درباره سوء استفاده های جمهوری اسلامی از تولیدات سینمایی برای بزک کردن ماهیت خود، تا بدانجا پیش می رود که نا نوشته و نا گفته منصور به عنوان سینماگر تبعیدی نا آرام ومزاحم درلیست سیاه موسسه های سینمایی و کانال های تلویزیونی قرارمی گیرد وامکان ادامه کار حرفه ای جدی درسینما و تلویزیون، از او گرفته می شود. قطعا خوش رقصی های محافل روشنفکری اپوزیسیون سازشکارایرانی- آلمانی، دربه حاشیه راندن و بایکوت کردن او بی تاثیر نبوده است.
اما زنده یاد منصورقدرخواه با وجود رنجی که ازعدم امکان کارکردن درسینما - عرصه ای که عا شقانه آن را دوست داشت - می کشید، تسلیم تنگناهای تحمیل شده نشد. سازش نکرد و در پایبندی به ارزش های دفاع از منافع مردم معامله نکرد. اوهرگز از مسئولیت سیاسی خود به عنوان هنرمند شانه خالی نکرد و با شور و شوق وعشق به رهایی مردم، درجبهه سازمان یافته برچیدن کلیت نظام جمهوری اسلامی تا آخرین لحظه ی زندگیش سرافرازانه به مبارزه ادامه داد.
هرگز نمیرد آنکه دلش زند ه شد به عشق
ثبت است درجریده عالم دوام ما
ما ضایعه ازدست رفتن زنده یاد منصورقدر خواه را به خانواده محترم قدرخواه، به یاران و همراهان او در شورای ملی مقاومت، سازمان مجاهدین خلق ایران و جامعه هنری و سینمایی متعهد و مستقل ایران، و مردم دربند میهنمان تسلیت می گوییم.
جشنواره بین المللی سینمای تبعید – سوئد
سیزدهم آذرهزاروسیصد و نود چهار
(چهارم نوامبر دوهزارو پانزده)
