از سی و شش سال پیش، ولی فقیه انقلاب اسلامی - آیت الله خمینی تا سال 1989، و بعد علی خامنه ای، با شورای نگهبان انقلاب، هرگونه مخالفت را خفه کرده حقوق بشر، و بویژه حقوق زنان را نادیده می گیرند. همبستگی در این راستا در حال شکل گیری است.

چند هفته مانده به دیدار رسمی رئیس جمهور ایران حسن روحانی، که برای 16نوامبر پیش بینی شده و بعد بعلت سوء قصد های 13 نوامبر به تعویق افتاد، دیدارها حول موضوع حقوق بشر در ایران فزونی گرفت. در کنار سایر سازمان های و شخصیت های ایرانی و فرانسوی (به ویژه کمیته پارلمانی)، SNESUP-FSU همبستگی خود را با این تحول اعلام شده - و سپس به تعویق انداخته شده - در تروکادرو به ابتکار انجمن ایران لیبرته علیه اعدام در ایران اعلام کرد. یک فراخوان تحت عنوان ”سکوت را در مورد اعدام در ایرانی بشکنیم” توسط مخالف تبعیدی ایرانی  در فرانسه، مریم رجوی، علیه سرکوب و برای ایرانی آزاد و دمکراتیک صورت گرفت. (#stopexecutionsiran). از سوی دیگر، ”کارزار اعتراض علیه 37 سال جنایت توسط جمهوری اسلامی ایران” نیز در چند نقطه در پاریس فراخوان به تجمع داد.
در رابطه با آزادیهای سندیکایی، یک نامه مشترک (CFDT, CFE-CGC , CFTC,CGT,FSU, Solidaires, UNSA) روز 9 نوامبر خطاب به فرانسوا اولاند و لوران فابیوس ارسال شد تا از حسن روحانی بخواهند ایران حقوق بین الملل کار را محترم شمارد و در مورد محمود صالحی، سندیکالیست مبارز از قدیم که چندین بار دستگیر و زندانی شده و محکوم به 9 سال زندان بخاطر فعالیت سندیکایی خود شده اقدام کند.

آزادی های پایمال شده، اعدام های دسته جمعی
تحت ریاست حسن روحانی، رئیس جمهور ”مدره” رژیم ملایان، 2000 تن ازجمله 59 زن بدار آویخته شده اند، اغلب در ملاء عام و با استفاده از جرثقیل، تا در مردم وحشت ایجاد کنند. تعدادی از فعالین تهدید، زندانی و تبعید شده اند. تعداد زیادی از جوانان بازداشت، شکنجه و به شکل سرپایی محاکمه و اعدام شده اند. در ”احکام” دادگاه ها، 260 جرم منتهی به اعدام، مشاهده می شود که در اعداد آنها خطاهای اعتقادی مشاهده می شود. وحشت دولتی از ابزار کلیدی حاکمیت این رژیم تئوکراتیک محسوب می شود، 120000 مخالف سیاسی از 1979 توسط این رژیم اعدام شده اند. مسئولین قتل عام، منجمله وزیر دادگستری فعلی، همچنان به اشغال مناصب کلیدی در دولت روحانی ادامه می دهند.
در ایران، بنام قانون، شکنجه، شلاق، قطع دست و پا به کمک ماشین ویژه اعمال می شود. رژیم چماقدارانش را برای پاشیدن اسید بر روی زنان ”بد حجاب” گسیل می کند. زندانیان سیاسی تحت فشار و حمله قرار می گیرند. فیلترینگ اینترنت دائمی است و هنرمندان و وبلاگ نویسان بسیاری زندانی شده اند.

همبستگی علیه اعدام برای ایرانی آزاد

سازمان های حقوق بشری ایرانی و فرانسوی به توقف اعدام و سرکوب در این کشور فراخوانده اند. عاملین و دست اندرکاران جنایت علیه بشریت در ایران باید پاسخگوی اعمالشان در مقابل دادگاه های بین المللی باشند. مناسبات دیپلماتیک با ایران نباید موجب کوتاه آمدن از درخواست دائمی از جانب دولت فرانسه برای توقف دست اندازی شدید به حقوق بشر گردد، اصلی که در رابطه با کشورهای متعدد دیگر نیز باید رعایت شود. هیچگونه دلیل دولتی و نه توافق تجاری نمی تواند توجیه کوتاه آمدن از اصول پایه ای باشد.

تصویر غلط انداز میانه روی
قدرت حاکمه در ایران تلاش می کند کارت یک رئیس جمهور ”مدره” را بازی کند، ولی سرکوب و اعدام تحت ریاست جمهوری حسن روحانی مضاعف شده است. به عبارت دیگر، سیاست جنگ طلبانه او شرکت در تنش های منطقه (سوریه، عراق، لبنان، یمن) را تجویز می کند. ولی از زمان آماده سازی و سپس امضای توافق هسته ای ایران (14 ژوئیه 2015)، رژیم ملایان از نوعی بخشش و مماشات شدید سود می برد که تنها راه به بدتر شدن وضعیت مردم و جوانان می شود.

LE SNESUP، ماهنامه سندیکای ملی آموزش عالی، شماره 640 دسامبر 2015