روز جهانی حقوق بشر، به یک معنا روز ایران و مردم ایران است؛ زیرا کشور من یکی از جاهایی است که بیشترین عطش و اشتیاق به حقوق بشر وجود دارد. روز ایران است زیرا در جهان کنونی بیشتر از همه جا سرکوب شده و آزادی‌اش به بند کشیده شده و روز ایران است، زیرا مردم آن در تاریخ معاصر بیشتر از هر جا برای حقوق بشر نبرد کرده‌اند.
۱۲۰ هزار مجاهد و مبارز اعدام شده، از جمله سی هزار زندانی قتل عام شده در سال ۱۳۶۷ و مجاهدان اشرف و لیبرتی که در پایداری علیه این رژیم جان باختند، همگی حقوق بشر ایران را با خون خود نوشته‌اند.
کلمه جاودانه‌یی که آنها نوشته‌اند، آزادی است. و آرمانی است که با مقاومت مردم ایران به پیروزی خواهد رسید.
آخوندها البته سالهای طولانی است که اختناق را به عنصر ثابت زندگی در ایران تبدیل کرده‌اند؛
آنها از چشم‌درآوردن و دست و پا بریدن دست برنمی‌دارند.
آنها اعدامهای هر چند ساعت یک بار را تکرار و تکرار می‌کنند.
اما هموطنان ما هرگز به این بربریت تن نداده‌اند. هرگز سلب آزادی و نقض حقوق انسانی‌شان را نپذیرفته‌اند و این پرسشها مدام در ذهن هر ایرانی به ویژه هر جوان ایرانی می‌جوشد که:
چرا آزادی بیان نداریم؟
چرا زندگی ما در ترس می‌گذرد؟
چرا یک رسانه مستقل و آزاد در ایران وجود ندارد؟
چرا حتی حق انتخاب پوشش از همه سلب شده است؟
چرا حق اعتراض نداریم؟
و چرا نباید این استبداد وحشی را به زیر بکشیم و دولتی را برقرار کنیم که بر اساس آزادی و دموکراسی باشد؟
این پرسشها و اعتراضها که تابه‌حال بسیاری قیامها از آن برخاسته، بی‌تردید تغییر بزرگ را محقق خواهد کرد و ایران را گهواره حقوق بشر و آزادی خواهد کرد.
دوستان عزیز!
شدت نقض حقوق بشر از جانب آخوندهای حاکم، به خاطر حفظ حاکمیتشان است. زیرا مردم ایران به مقاومت گسترده‌یی در برابر این رژیم دست زده‌اند. هر ماه صدها حرکت اعتراضی از سوی معلمان، دانشجویان و کارگران و سایر اقشار صورت می‌گیرد. هر روز صدای اعتراضها رساتر می‌شود. حتی زندانیان سیاسی از درون زندانها به مردم پیام مقاومت می‌دهند. ماه گذشته یک زن زندانی، مریم اکبری، خطاب به مجاهدان لیبرتی پیام داد که شما نوری در تاریکی اختناق هستید و مطمئناً پیروز می‌شوید.
مردم ما در عین حال از جامعه جهانی می‌پرسند:
چرا به روی نقض فاحش حقوق بشر در ایران چشم بسته‌اید؟
چرا در قبال ۲ هزار اعدام در دوران دوران آخوند روحانی ساکتید؟
چرا نسبت به ۷ قتل عام در اشرف و لیبرتی، با ۱۴۱ کشته و صدها نقص عضو، واکنشی ندارید و برای حفاظت کمپ بی‌دفاع لیبرتی کاری نمی‌کنید؟ چرا با وجود ۶۲ بار محکومیت نقض حقوق بشر ایران در ملل متحد، پرونده جنایتهای این رژیم به شورای امنیت ارجاع نمی‌شود؟ چرا ترتیباتی اتخاذ نمی‌کنید که سران این رژیم و مشخصاً خامنه‌ای به عنوان مسئولان و مسببان بی‌شمار اعدام و مشخصاً قتل عام زندانیان سیاسی در ایران، و دست داشتن در کشتار ۳۰۰ هزار تن از مردم سوریه در یک دادگاه بین‌المللی محاکمه شوند؟
من جامعه جهانی به ویژه بریتانیا را فرا می‌خوانم که روابط خود با این رژیم را به توقف اعدامها و آزادی زندانیان سیاسی مشروط کنند.
آنها را فرا می‌خوانم که مبارزه مردم ایران برای به دست آوردن آزادی وحقوق بشر را محترم بشمارند. کمپ لیبرتی در ۷ آبان، هدف موشکباران سنگین قرار گرفت. بر اثر این حملات از سال ۱۳۸۸ تا به حال ۱۴۱ عضو مجاهدین کشته و صدها نفر دیگر نقض عضو یا مجروح شدید شده‌اند.
از همه شما انتظار دارم تلاشهای خود را برای لغو محاصره لیبرتی، تأمین حفاظت و امنیت آن و انتقال پرونده این کمپ به افراد غیروابسته به رژیم ایران در دولت عراق تلاش کنید. مشخصا ضروری است که فالح فیاض مسئول کمیته سرکوب لیبرتی برکنار شود. او توسط دادگاه اسپانیا به‌دلیل «جرایم علیه جامعة بین‌المللی» تحت تعقیب است.
زمان آن فرارسیده است که ایالات متحده و سازمان ملل به تعهدات خود عمل کرده و اطمینان حاصل کنند که مجاهدان لیبرتی قادر به فروش اموال خود در اشرف برای تأمین هزینه‌هایشان باشند.
از همه شما دوستان مردم ایران و از تلاشهای سالهای سال شما در دفاع از حقوق بشر سرکوب شده ایران، صمیمانه سپاسگزاری می‌کنم
