وقتی در مورد حقوق بشر صحبت میکنیم، اکثراً بر مسائلی تمرکز میکنیم که میتوان دید، مانند شکنجه ها، حلق آویزها و غیره و غیره. اما ابعاد بسیار بیشتری در این موضوع وجود دارد. یکی از آنها نحوه برخورد این بنیادگراهای دیکتاتور با فرهنگ و هنر است. آنها دو ویژگی بسیار مهم دیگر دارند که ما همواره باید در ذهن خود داشته باشیم. آنها زن ستیز و علیه زن هستند. این اولین موضوع در مورد این ایدئولوژی است. آنها همچنین دشمنان دیرینه فرهنگ، تمدن و هنر، و به طور خاص زنان هنرمند هستند. به این دلیل است که درست از آغاز حکومت این رژیم هنرمندان و هنرمندان زن اهداف اصلی این وحشیگریها بودند. بنابراین من خیلی خوشحالم که به این مقاومت تعلق دارم. در کنار همه این فداکاریهایی که نثار کرده ایم، ۱۲۰ هزار، که البته مطمئنم بسا فراتر از آن است و باید این رقم را تغییر دهیم، افرادی که جان خود را وقف آرمان آزادی و حقوق بشر در ایران کردهاند.
این مقاومت، به یمن تلاشهای خانم مریم رجوی، توانسته تبدیل به مرکز امید و جذب و احیای هنرمندانی شود که توسط رژیم ایران له شده اند. اجازه دهید به شما بگویم که یکی از بزرگترین ویولونزنها در ایران به نام مهدی خالدی، حاضر به همکاری با رژیم نشد. آنها از او میخواستند آهنگهایی را برای جنگ خمینی بسازد. یک روز به خانه او رفته و ویولون را بر سرش کوبیدند و خراب کردند.
بنابراین، به دیگر هنرمندان در کشور خودم چه میتوانم بگویم؟ از جمله برادر خودم. او خود را وقف آرمان حقوق بشر کرده بود. او بازداشت و مورد شکنجه قرار گرفت، و جان سپرد.
بنابراین، خانم مریم رجوی، واقعاً از بابت کاری که کرده اید خیلی تشکر میکنم، و حضور شما من را به یاد حدود ۲۵ سال پیش میاندازد وقتی که ما این افتخار را داشتیم که یهودی منوهین فقید را نزد خود داشته باشیم. یهودی منوهین به اینجا آمد. او افتخار موزیک قرن بیستم بود، و همچنین یک انسان بسیار بزرگ بود. او به این خانه آمد، ۲۵ سال پیش، بله؟ در همین حدود.
بسیاری دیگر مانند او بوده اند. امشب هم ما خیلی خوشحالیم که شما را اینجا در جمع خود داریم.