یک سایت حکومتی (تعادل 16 دیماه 1394) در این رابطه ضمن اعتراف به بحران معیشتی در میان بخش های بزرگی از مردم میهنمان می نویسد: «پژوهشکده مرکز آمار در تازه‌ترین گزارش خود، آخرین اطلاعات موجود در رابطه با خط فقر را اعلام کرده و از هفت‌برابر شدن فقر غذایی در شهرها و هشت‌برابر شدن آن در روستاها طی 10 سال اخیر خبر داده است. به‌گواه این آمارها سال 92، بدترین سال برای خانوارهای فقیر بوده است؛ فقرا فقیرتر شدند و افراد بیشتری از طبقه‌ متوسط به این قشر پیوسته‌اند، به‌طوری ‌که خط فقر ماهانه سرانه از 91 هزار تومان در سال 1383 به 714 هزار تومان در سال 92 رسیده که با ضریب‌‌0.190 بالاترین حد نوسان در این سال‌ها را تجربه کرده است».

ترجمان این سخنان بدان معنا است که باوجود درامد های سرشار نفتی و منابع طبیعی که تنها طی 10 سال گذشته بالغ بر 1200 میلیارد دلار گردیده است، مردم ایران هر روز فقیر تر شده اند؛ زیرا برای نمونه بنابر تازه ترین آمار حکومتی یک خانواده 5 نفری باید حداقل 3 میلیون و 572 هزار تومان درآمد داشته باشد تا در ردیف «فقرا» قرار نگیرد. این رقم در حالی است که دولت آخوند روحانی در اسفند گذشته حداقل دستمزد کارگران و اقشار کم درآمد را بر مبنای 712 هزار تومان اعلام کرده است.
این گزارش حکومتی در ادامه به بحران فقر در روستاها و مناطق محروم کشور پرداخته و می افزاید: «اما این وضعیت در مناطق روستایی به‌مراتب بدتر از شهرهاست. در مناطق روستایی خط فقر غذایی سرانه/سالانه از 119 هزار تومان در سال 83 به 977 هزار تومان در سال 92 افزایش یافته و خط فقر غیرغذایی هم طی این دوره هشت‌برابر شده است. همچنین نتایج محاسبه‌های این پژوهش در‌خصوص شاخص‌های فقر در مناطق روستایی ایران نشان می‌دهد، درصد فقرا از 0.099 در سال 83 به 0.145 در سال 91 افزایش یافته است. شکاف فقر هر چند در سال 91 نسبت به سال 83 کاهش یافته، اما شکاف فقر ابتدا در سال‌های 84 و 85 اندکی نسبت به سال 83 کاهش داشته و مجددا در سال‌های 88-86 افزایش و در سال‌های 89-91 دوباره روندی کاهشی داشته است».

بنابراین گزارش روند روبه رشد خط فقر از دورانی آغاز شده است که دیکتاتوری خامنه ای بزرگترین سرمایه گذاری ها را پس از شکستن قفل سانتریفیوژها و سیات نطنز، برای پروژه های ضد میهنی اتمی انجام داده است؛ زیرا برای نمونه: «هزینه خوراک افراد در سال 91 بیشترین شیب افزایش را تجربه کرده و درحالی که تقریبا از ابتدای سال 80 تا پایان سال 90 خط فقر ماهانه سرانه براساس متوسط هزینه خوراک، بین 20 تا 30 هزار تومان افزایش می‌یافته، به‌یک‌باره در سال 91 حدود 70 هزار تومان افزایش می‌یابد و از 477 هزار تومان در سال 90 به 544 هزار تومان می‌رسد و درنهایت در سال 92 خط فقر ماهانه سرانه 714 هزار تومان ثبت می‌شود. البته لمس این آمارها اصلا کار دشواری نیست و کافی است وضعیت اقتصادی 2 سال آخر دولت دهم را به‌یاد بیاوریم که تورم افسارگسیخته (45 درصد در سال 91) شیب افزایش قیمت‌ها خصوصا در کالاهای خوراکی را چطور سرعت بخشیده بود و قیمت‌ها نه ماهانه بلکه روزانه افزایش می‌یافت».