این گزارش با اشاره به رتبه 173 جهانی ایران در سرکوب آزادی های رسانه های و همچنین اسارت بیش از «50 روزنامه نگار و فعال رسانه ای «می افزاید: “از سال 2003 ایران در رده بندی جهانی آزادی رسانه‌ها، در حال سقوط آزاد است. انتخاب حسن روحانی، محافظه کار میانه رو به ریاست جمهوری در خرداد ماه 1392 تأثیر چندان مثبتی بر وضعیت آزادی اطلاع رسانی نداشته است. رسانه‌ها همچنات توقیف می‌شوند، موج بازداشت ها روزنامه نگاران و وب‌نگاران، دردو سال اخیر، سازماندهی شده از سوی سپاه پاسداران با همکاری فعالانه دستگاه قضایی تحت نظارت رهبر جمهوری اسلامی، یادآور بازداشت‌های فردای انتخاب پر مناقشه محمود احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری در خرداد 1388 است».

ابعاد سرکوب روزنامه نگاران، وبلاگ نویسان و خبرنگاران بحدی است که برای نمونه با نزدیک شدن موعد نمایش انتخابات رژیم، موج دستگیری های سازمانداده شده برای منکوب کردن جامعه، افزایش بی سابقه ای داشته است. بسیاری از تحلیل گران به درستی براین باورند که دستگیری های گسترده اخیر در میان فعالان و روزنامه نگاران پس از سخنان خامنه ای مبنی بر «نفوذی های دشمن» و وبویژه در هراس از تبعات قبول تسلیم نامه اتمی صورت گرفته است. وی در دیدار با اعضای مجمع جهانی اهل بیت آشکارا گفته بود: «نیت آنها این بود که از این توافق راهی پیدا کنند برای نفوذ در کشور؛ ما این راه را بستیم؛ ما این راه را به طور قاطع خواهیم بست. نه نفوذ اقتصادی ...را در کشور اجازه خواهیم داد، نه نفوذ سیاسی و نه نفوذ فرهنگی. با همه‌ توان با این نفوذ مقابله خواهیم کرد‌».
 
دراین رابطه برای نمونه (12 آبان 1394) خبرگزاری سپاه پاسدارن، فارس، از بازداشت پنج روزنامه‌نگار خبر داد و نوشت: «با تلاش سربازان گمنام و دستور مقامات قضایی پنج تن از عوامل مرتبط به پروژه نفوذ دشمن در کشور که در مطبوعات فعال بودند بازداشت شدند».
پیش تر نیز پاسدار جعفری، فرمانده کل سپاه، در همایش «دوران بزن در رو گذشته است»، بی محابا اعلام کرده بود رژیم در تقابل با «چهارمین فتنه پس از توافق و در دوران برجام صورت می گیرد که مهم ترین راه پیاده شدن این فتنه، نفوذ است» قرارگرفته است.
همچنین گزارش اخیر گزارشگران بدون مرز براین نکته تاکید دارد که ایران تحت حاکمیت آخوندی «سومین زندان بزرگ جهان برای روزنامه‌نگاران در سال 2015»می باشد.