اعتراضات به حق جوامع ایرانی، اشرف نشانان، مجامع بین المللی، شخصیت ها و سازمان های حقوق بشری در داخل و خارج از کشور به سفرآخوند روحانی، رئیس جمهوراعدام، اکنون به به حدی رسیده است که رسانه های حکومتی ضمن سکوتی قابل تامل، تلاش می کنند تا بحران عدم مشروعیت برای دیکتاتوری ولی فقیه و انزجار افکار عمومی و حامیان حقوق بشر از پذیرش نماینده دیکتاتوری ولی فقیه در کشور مهد آزادی و دمکراسی را تنها در زرورق «قراردادهای تجاری» و بده بدستان های اقتصادی بسته بندی و در ویترین «رسانه ای» قرار دهند.
در رابطه با ابعاد اعتراض علیه پذیرش نماینده دیکتاتوری حاکم بر میهنمان که اکنون حتی به داخل زندان ها و سیاهچال های قرون وسطایی رژیم آخوندی نیز رسیده است، ارژنگ داودی قدیمی ترین زندانی سیاسی طی نامه ای خطاب به افکار عمومی فرانسه از جمله نوشته است: « آزادیخواهان فرانسوی:
قویا بر این باورم که پذیرایی رسمی دولت فرانسه از یکی از مخوف ترین سرکردگان اصلی این رژیم بربرمنش که از ابتدای امر در تمام جنایات سازمان یافته باند حاکم به طور مستقیم و به طرزی موثر نقش آفرینی کم نظیری داشته با تمام اصول و آرمانهای والای ملت بزرگ فرانسه منافات تام دارد. در این رابطه چه دلیلی مستحکم تر از اینکه در ۲۸ ماه گذشته یعنی در طول دوران به اصطلاح ریاست جمهوری وی بیش از ۲۰۰۰ زندانی اعدام گردیده و بعضی از زندانیان سیاسی نیز به طرقی کاملا مشکوک در سنین ۵۰ سالگی جان باخته اند».
به موازات موج اعتراضات بحق علیه حضور آخوند جنایتکار روحانی در ایتالیا و فرانسه سه تن از زندانیان سیاسی، علی معزی، امیر امیر قلی و سعید شیرزاد در زندان های گوهر دست و اوین طی نامه ای خطاب به مردم و حامیان حقوق بشر در این کشور از جمله تاکید کرده اند: «در ایران ما بسیاری از زندانیان سیاسی از قبیل فعالان حقوق‌بشری، مدافعان حقوق زنان و کودکان، معلمان، فعالان کارگری، نویسندگان، هنرمندان، وکلا و سایر مجاهدان و مبارزان و دیگر اندیشان و دیگر مذهبیان سالهاست که در حبس اند؛ و عده‌یی از آنها به بیماریهای متعدد در کنج زندانهایی با تراکم چند برابر ظرفیت، بدون درمان رها شده‌اند.