عباس پیش بین، 59 ساله، متولد تهران، دانشجوی سابق رشته مهندسی آرشیتکت، از اشرف نشانانی بود که بیش از سی و پنج سال در سنگر فعالیت سیاسی و اجتماعی علیه رژیم پلید آخوندی و در حمایت از مجاهدین دمی از پا ننشست.
آشنایی عباس با مجاهدین و فعالیتهای مبارزاتی دربرابر دیکتاتوری آخوندی، به دوران کاندیداتوری برادر مجاهد مسعود رجوی برای ریاست جمهوری در سال 1358 بر می‌گردد که او در این دوران فعالانه به کارهای سیاسی و تبلیغی در ایران پرداخت. سپس برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و در شهر «ساساری» مقیم شد.

بعد از تشکیل انجمنهای هوادار سازمان مجاهدین خلق در ایتالیا، او نیز در کلیه فعالیتهای انجمن، بصورت فعال شرکت داشت، هرچند که دفتر مقاومت در رم بود و طی فاصله آن تا محل اقامت عباس، حدود 24ساعت بصورت زمینی زمان میبرد، ولی با وجود تضادهای زیادی که داشت، همیشه در تمامی برنامه های انجمن شرکت میکرد و در همه حال عاشقانه به حمایت خود از سازمان چه در زمینه های سیاسی و تبلیغی و افشاگری علیه رژیم و چه همیاری و کمک مالی مصرانه ادامه میداد. علیرغم اینکه وی در شهری بود که ایرانیان کمی بودند و همسر و فرزندش ایتالیایی بودند، اما عشق به آرمان آزادی مردم ایران آنچنان در وجود او شعله ور بود که طی 35 سال اخیر بر محیط اطراف و خانواده اش همواره تأثیرگذار بوده و همه را جذب میکرد. چرا که بگفته خودش آزادی مردم ایران را در رهبری و در آرمان مجاهدین یافته بود و همیشه میگفت«امیدوارم که در این راه ثابت قدم باشم»
در جریان کودتای ننگین 17ژوئن با شوری مضاعف در اعتصاب غذا که توسط اشرف نشانان سازماندهی شده بود شرکت فعال داشت و با وجود اینکه از سلامتی زیادی برخوردار نبود همچنان مقاوم و استوار در اعتصاب غذا شرکت کرد.
یکی از ویژگیهای عباس که او را در شهر ساساری به آن میشناختند این بود که با تمام نیرو برای یاری رساندن به مجاهدین از تمام امکاناتش استفاده میکرد. در گردهماییهای بزرگ مقاومت همیشه هیأتهایی از شهرداری و منتخبان شهر ساساری را سازماندهی میکرد و به پاریس دعوتشان میکرد.
او درجلب حمایت وکلا و حقوقدانان برای دفاع از حقوق مجاهدان اشرفی نیز بسیار فعال بود.
عباس به رغم بیماری قلبی که داشت، هیچوقت پشت این بیماری برای شرکت در فعالیتهای افشاگرانه و سیاسی علیه دیکتاتوری آخوندی در اقصی نقاط جهان، نمی ماند و برای شرکت دراین برنامه ها مشتاق و از یاران ثابت قدمی بود که در همه تظاهرات و گردهماییها در اروپا و آمریکا حضوری فعال و خستگی ناپذیر داشت.

در تظاهرات “نه به روحانی» و”نه به رژیم ولایت فقیه » در پاریس که در 8بهمن، یک هفته قبل از ضایعه دریغ انگیز درگذشت او برگزارشد، شرکت داشت و همراه با جمعیت پرشور شرکت کننده فریاد رهایی ایران و ایرانی را سرداد.
قبل از شرکت در این تظاهرات، خود او، علیه شیادی آخوند روحانی و نیرنگهای استبداد مذهبی، کمپینی در شهر ساساری راه انداخته و با برگزاری میز کتاب و انجام افشاگری علیه روحانی جنایتکار در مقابل دادگاه این شهر، به جمع آوری امضا از وکلا و شهروندان، علیه آمدن روحانی به ایتالیا و فرانسه پرداخت.
او با تک تک سلولهایش به رهبری مقاومت عشق می ورزید و میگفت: من شاید فردا ایران نباشم و ایران را نبینم ولی آزادی ایران را در مسعود و مریم می بینم.
وی در مرزبندی با عوامل وزارت اطلاعات و خیانتکاران سرسپرده به دشمن علیه مقاومت و مجاهدین مواضعی استوار داشت و آنها طرد و افشا می کرد.
وقتی خبر حملات جنایتکارانه موشکی به لیبرتی را میشنید در عین حال که بسیار برافروخته میشد اما میگفت حالا که دشمن این عزیران را مورد حمله قرار می دهد، ما باید در دفاع از حقوق آنها و برای حفاظت آنها فعالیتهایمان را بیشتر کنیم و خود نیز اثبات گر همین تعهد خود بود و در سرما و گرما از هیچ تلاشی فروگذار نمی کرد.
پیام تسلیت مریم رجوی به مناسبت درگذشت آقای عباس پیش‌بین
درگذشت نابهنگام آقای عباس پیش‌بین‌ از یاران ارجمند مجاهدین و مقاومت ایران در ایتالیا برای من و خانواده بزرگ مقاومت ایران تأثربار و تأسف‌انگیز است.
به روان پاکش که از 37 سال پیش در تکاپوی مبارزه برای آزادی ایران بود، و به فعالیت‌های بسیاری در دفاع از حقوق مجاهدان اشرفی دست زد، درود می‌فرستم.
مطمئنم که راهی که او در تمام عمر با ایمان و وفاداری طی کرد، در نسل جوان و پرشور ایران، به مقصد نهایی خواهد رسید.
به همسر و دختر گرامی‌اش و به جامعه ایرانیان مقیم ایتالیا به‌ویژه هواداران مجاهدین و مقاومت ایران تسلیت می‌گویم.
یاد عباس‌ پیش‌بین و مبارزه و تلاش صمیمانه او در صفوف این مقاومت همیشه زنده است.