روستاهای مرزی دارای بیشترین ضریب فقر و محرومیت هستند!

این روزها شاهد رشد ۸ برابری خط فقر در حاکمیت ولی فقیه و روند روبه رشد آن در حاکمیت چپاولگر آخوندی ـ که اکنون به بحرانی عمیق در لایه های مختلف شهروندی و روستایی به ویژه در میان اقشار ضربه پذیر مانند روستائیان و کارگران تبدیل شده است ـ می باشیم.

سرکردة ادارة مناطق محروم رژیم، در گفتگو با خبرگزاری حکومتی ایلنا، گفت: «در سال ۱۳۸۸ دولت طی مصوبه‌یی نوع زیرساخت‌ مناطق مختلف کشور را به دو دسته تقسیم کرد؛ توسعه‌یافته و کمتر توسعه یافته که کمتر توسعه‌یافته‌ها در ضرایب ۶، ۷، ۸، ۹ محرومیت‌ قرار داشتند».
وی دربارة تقسیم بندی آبادیهای کشور گفت: «براساس پایشی که در کمیتة امداد انجام شد؛ ۳ درصد از آبادیهای کشور در ضریب ۹ محرومیت، ۱۴ درصد در ضریب ۸، ۲۲ درصد در ضریب ۷، ۳۴ درصد در ضریب ۶ و تقریبا نزدیک به ۳۰ درصد آبادیهای ما در مناطق برخوردار قرار دارند».
وی تأکید کردکه بیشترین دهستانهای واقع در ضریب ۹ محرومیت ـ که نشانگر بیشترین میزان محرومیت است ـ مربوط به مرز‌هایمان میباشد.
وی اعتراف کرد: «در استان سیستان و بلوچستان دهستانهایی واقع در ضرایب مختلف ۶، ۷، ۸، ۹ وجود دارد و همچنین جنوب استان کرمان، استان هرمزگان، استان خراسان جنوبی، قسمتهایی از استان ایلام و آذربایجان بیشترین تعداد روستاهای واقع در ضریب ۸ و ۹ محرومیت را دارند و در این مناطق مردم به نیازهای اولیه زیست نیاز دارند؛ به عنوان مثال بحث سرویسهای بهداشتی، منازل غیرمقاوم و معیشت در این مناطق از اهمیت بسیاری برخوردار است».
عمادی برای پوشاندن هرچه بیشتر چپاولگری رژیم ولایت فقیه، افزود: «در مناطق محروم جنس محرومیت از نوع فقر توأم با حیا است، به عبارتی مردم این مناطق با این که عمدتاً نیازهای اولیة زیست را ندارند، اما میزان آسیب اجتماعی در این مناطق کمتر است».