چه آسان،
در صمیمیت آسمان محو شدند
چه مشتاقانه،
دل بروی عشق کشودند
چه شادمانه،
تو را پذیرفتند
چه رسا،
صدا را تا کهکشانها رساندند
چه دیوانه وار،
دل به دریا زدند
چه صبور،
همپای کوه شدند
چه فروتنانه،
سر فراز شدند
چه بی صدا،
هم سخن سینه سرخها شدند
چه نم نم،
از چشم ستاره چکیدند
چه بی پرده،
حقیت را عریان کردند
چه سهل،
به آفتاب پیوستند
چه پر شو،ر
با ابر باریدند
چه بی قرار،
همنشین کل شدند
چه بیدل،
هم دل بلبل شدند
چه نکران،
چشم انتظار نرکس شدند
چه بی ادعا،
از خود  پلی ساختند
چه بی ترس،
خویش را بر افروختند

۲۵-۰۴-۱۰۲۰