رئیس کنفدراسیون سوئیس در حالی به ایران می رود که عفو بین الملل در گزارش سالانه خود که ۲۴ فوریه منتشر شد در باره ایران نوشت: «مقامات به شدت به محدود کردن آزادی بیان، تشکل و تجمع ادامه دادند...بازداشت شدگان و زندانیان به گزارش در مورد اعمال شکنجه و بدرفتاری های دیگر، به ویژه در تحقیقات اولیه به طور عمده و اعتراف گرفتن به زور و یا جمع آوری شواهد برضد آنها ادامه می دهند...دادگاهها به صدور حکم و مقامات به اجرای مجازاتهایی که نقض ممنوعیت شکنجه و سایر مجازات بیرحمانه، غیر انسانی یا تحقیر آمیز هستند ادامه دادند...مقامات همچنان به استفاده اعدام به طور گسترده ادامه می دهند و اعدامهای متعددی انجام داده اند از جمله شامل جوانان خلافکار است که بعضی از اعدامها در ملأعام اجرا شده است... چندین نوجوان خلافکار مطابق قوانین مجازات اسلامی نوجوانان ۲۰۱۳ با محاکمه مجدد به مرگ محکوم شد ه اند».
 ۲۳۰۰ اعدام از زمان روی کار آمدن روحانی و بیش از ۱۰۰۰ اعدام تنها در سال ۲۰۱۵، بیانگر این حقیقت است که این رژیم و هیچیک از باندهای آن نه می‌توانند و نه می‌خواهند هیچ تغییری در این نظام به وجود آورند.
برنده واقعی قراردادهای تجاری با رژیم آخوندی سپاه پاسداران است که شاهرگهای اقتصادی کشور را در دست دارد و بخش عمده منافع حاصل از چنین معاملاتی بدون تردید در خدمت صدور تروریسم و بنیادگرایی و سرکوب داخلی قرار می گیرد. از سوی دیگر فاشیسم دینی حاکم بر ایران در محاصره بحرانهای داخلی و خارجی و در انزوای فزاینده اجتماعی، هیچ آینده یی ندارد و در آخرین مرحله حیات خود به سر می برد و هر گونه سرمایه گذاری اقتصادی و سیاسی بر روی آن محکوم به شکست است.

کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران
۷ اسفند ۱۳۹۴ (۲۶فوریه ۲۰۱۶)