من یک زن هستم . زنی که فریاد خاموش زنان را از اعماق تاریخ در سینه دارد. زنانی که جنس دوم شمرده میشوند و در بسیاری از نقاط جهان برایشان حقی قائل نیستند. زنانی که در جنگها به غنیمت گرفته میشوند و حتی در قرن 21 در بازار برده فروشانی که داعشیان ساخته و پرداخته اند بفروش میرسند. زنانی که در بسیاری از نقاط جهان حق انتخاب ندارند. نه برای اجتماعشان و نه برای زندگی شخصی شان.
من زنی هستم که رنج کشیدن دختران معصوم را، وقتی در معرض تجاوز قرار میگیرند و صدای برحق و عدالت جویشان در دفاع از خود شنیده نمیشود، با گوشت و پوست خود حس کرده ام. چرا که فرزندم در چنین شرایطی قرار گرفت.
من یک مادر هستم. مادر دختری که به دار جفا آویخته شد.
اما، من نیز چون دخترم، و دخترم نیز چون هزاران زن دیگر، در کوران درد و رنج آبدیده شدیم. دانستیم که میتوان زن بود و بر حق خود پافشرد. میتوان زن بود و شرایط سخت را با صبوری تغییر داد. زن بود و بر راستی باقی ماند. حتی اگر نقد جان را از دست بدهی.
ریحانه من، اکنون به تاریخ پیوسته. اما با پایمردی و اصرار بر حق و عدالت طلبی، الگویی برای دختران بسیاری شده است.
جفاکاران شب اندیش، یک ریحانه را از آغوشم ربودند و به دار آویختند. غافل از اینکه بذر ریحان در زمین کاشته شده و هزاران ریحان سرسبز و با طراوت از آن خواهد رویید. دختران مهربان و با عطوفت و سخت کوشی که هر روز بیش از روز قبل نیرو میگیرند و در کارزار برابری طلبی،، چون یک قهرمان میجنگند .اینان نه عروسکهای بزم های عیاشانند و نه کسانی که خود را پشت چهره ای دیگر پنهان میکنند . اینان زنانه زندگی میکنند. زنانه با شرایط میجنگند. زنانه جهان خویش را میسازند و مثل یک قهرمان بر سرنوشت خویش فرمان میرانند . اینان آینده سازان زمین هستند . زمینی که مادر همه ی موجودات زنده است . و زنان نشانه ای از مادر زمین در وجود خود دارند . روز جهانی زن بر همه دختران زمین شادباد ”.
شنبه 8 اسفند 94 ( 27 فوریه 16)