از ما دعوت شده است تا به جایگاه زنان در جهان امروز فکر کنیم و به طور خاص هنگامی که این زنان با خشونت و با خونسردی مورد حملة دولتها در جهان و به طور خاص رژیم ایران قرار می‌گیرند. اولین موضوعی که من می خواهم با شما در میان بگذارم این است که به خودمان به عنوان زن نگاه کنیم. زنانی که اینجا در پودیوم هستند و زنانی که روبروی ما قرار دارند، ما زنان قرن بیست و یکم هستیم. ما آزاد هستیم، قوی هستیم و شجاعیم و همگی دارای حقوقی برابر هستیم. چرا من روی این موضوع تأکید می کنم؟ برای این‌که غالباً - و این یک تابو در جهان غرب است- ما غالباً می شنویم که حقوقی که ما زنان در غرب از آنها بهره می بریم نتیجة فرهنگ ما هستند. انگار که فقدان حقوق زنان در سایر نقاط جهان یک مشکل فرهنگی است. و من می خواهم روی این مسئله تأکید کنم. زیرا اگر حقوق زنان یک مسئلة فرهنگی است، در نتیجه بنیادگرایی اسلامی می تواند به مثابه یک امر فرهنگی دیده شود که ما نمی توانیم با آن مخالفت کنیم. حال آن‌که همگی می‌دانیم حقوق زنان، برابری زنان پایة بنیادین برای همة آزادی‌ها، همة حقوق بشر، در همة دموکراسی‌های سراسر جهان است. در نتیجه اگر ما بزرگداشتی برگزار می کنیم، آن هم برای تمام زنانی که در جهان برای حقوقی که ما از آن بهره مند هستیم، مبارزه می کنند، آن هم در اینجا در پاریس در لادفانس، تمام زنانی که با هم در اینجا هستیم، با حمایت همة مردانی که اینجا با ما هستند و به‌همراه بر این عقیده‌اند که حق زنان مانند حق مردان بخشی از حقوق انسانی و نوع بشر است که به آن تعلق داریم، در نتیجه فکر می‌کنم باید زنی را بزرگ بداریم که امروز ما را به اینجا دعوت کرده و مشعل را در دست دارد، در قرن بیست و یکم. مشعل روشنایی در بدترین شب‌های تاریکی علیه آزادی و دموکراسی و علیه حقوق زنان و این زن مریم رجوی است. من می خواهم که ما به آنچه که او انجام داده است فکر کنیم تا بفهمیم که النهایه ما برای چه اینجا هستیم.
در حال حاضر در حالی که در جهان زنان همه‌جا رأی می دهند، مثلاً در ایالات متحده یک زن مانند هیلاری کلینتون مبارزه می‌کند تا حق زن بودن در رأس بزرگترین قدرت جهان را داشته باشد، در ایران همان‌طور که شنیدیم و توضیح داده شد، زنان حق انتخاب‌شدن را ندارند. از امکان سهیم‌بودن در قدرت کنار زده شده‌اند. 50درصد از مردم ایران بخشی از ایران نیست. و ما اینجا جرأت می‌کنیم هم‌چنان از دروغی صحبت کنیم که ایران را به‌عنوان یک دموکراسی معرفی می کند. جرأت می‌کنیم از دروغ انتخابات در ایران صحبت کنیم، در حالی که می‌دانیم اینها انتخابات نیستند. زیرا ایرانی‌ها امکان انتخاب ندارند. آنها امکان معرفی خود و امکان انتخاب را ندارند. زیرا برای شرکت در این دروغ بزرگ باید از فیلترهایی در چند مرحله عبور کرد که فقط کسانی از آن عبور می‌کنند که توسط خامنه‌ای پذیرفته شده‌اند. او را با نام خودش خطاب کنیم: دیکتاتوری اعظم! دیکتاتور اعظم! او یک دیکتاتور خونریز است که قرآن را تحریف کرده است. که قرآن را از شکل واقعیش تغییر داده و آن‌را دستمایه‌یی برای خدمت به خودش و باندش کرده است. یک باند خونریز، زن‌ستیز و فاسد است. بنابراین، این زن که ما در اینجا می بینیم، باید فهمید که او بسیار باشهامت است، همان واژه‌یی که خانم اریتیه به‌کار می‌گیرد. شهامت آن‌را دارد که به شیوة خودش با دیکتاتوری آخوندها مقابله کند. او این مبارزه را به شکلی بسیار فوق العاده پیش می‌برد، اول به این دلیل که او این دستکاری در قوانین را بارز می‌کند، قوانینی که محکومشان می‌کند، او مادة 167 قانون اساسی (رژیم) ایران را توضیح داد و این‌که چطور این ماده النهایه اجازة وحشیگری سوءاستفاده از زن و برده‌کردن او را می‌دهد و سوءاستفادة از کودکان را که توسط آخوندها نهادینه شده است. بله، خانم رجوی، مریم، مریم ما، شما برای ما یک قهرمان هستید و به این خاطر قهرمان هستید که نه فقط این «شریعت» غیر قابل تحمل و منزجر کننده را بارز و آشکار می‌کنید، ولی علاوه بر این خانم رجوی شما -و همین هم فوق‌العاده است- شما یک سازمان ایجاد کردید که پاسخ می‌دهد و الگویی را معرفی می‌کند که به‌طور واقعی می‌تواند آلترناتیو برای ایران در برابر آخوندها باشد. این الگوست که خارق‌العاده است. امکان گردهم‌آوردن زنان البته، اما هم‌چنین زنان و مردان، آن هم زنان و مردان مسلمان که مسلمان‌بودن خود را انکار نمی‌کنند تا حق فعالیت سیاسی با احترام به حقوق بشر داشته باشند. حقوق بشر، حقوق انسانی. این سازمانی است که ما می‌بینیم، من مانند لیندا سالهاست ناظر این هستیم که چه‌طور این سازمان ساخته می‌شود. سازمانی که در آن زنان جایگاه رهبری عمده دارند. من می‌خواهم همین را در پارلمان‌های خودمان در غرب ببینم؛ جایی که امروز هم‌چنان در آن مبارزه می‌کنیم تا جایی برای ما باز کنند، برای ما زنان. در حالی که فکر می‌کنیم از همة حقوق برخورداریم. و این سازمان مسلمانی است که در رأس آن یک زن مسلمان قرار دارد که می‌تواند کاملاً با فرهنگش، با تعلیم و تربیتش و تجربة سیاسی‌اش به‌لحاظ فکری با تحریف قرآن توسط آخوندها مبارزه کند، اما هم‌چنین به‌لحاظ سیاسی، با ارائة یک شیوة سازماندهی اجتماعی برای کشورهای مسلمان که در آن زنان و مردان می‌توانند دست در دست هم کار کنند و در آن برابری زنان به معنی حذف مردان نیست، که در آن برابری زنان به معنی داشتن سهمیه برای زنان نیست، که در آن زنان، مانند کشورهای غربی ما تعدادی کرسی دارند فقط چون چیز خوبی است، در حالی که ما که فکر می‌کنیم از همة حقوق برخورداریم، به برخورداری از فضایی کوچک در دموکراسی‌های غربی رضایت می‌دهیم، البته با استثناهای معروفی که به آن اشراف دارم، ولی ما اینجا سازمانی را داریم که زنان در همه‌جای آن هستند. زنان در رأس قرار دارند. زنان در مراتب پایین‌تر هم هستند. مردان هم با آنها هستند، در رأس و در مراتب پایین‌تر. ولی این زنان همه‌جا هستند و دارای اکثریتند، همان‌طور که در جهان ما در اکثریتیم. 50، 51درصد از ساکنین جهان زنان هستند. و بله این چیزی است که خانم رجوی در سازمانش انجام داده است. 51درصد از زنان و بسیار بیشتر که فعالند تا این امکان را به ایران بدهند که آلترناتیو دیگری را در مقابل خود ببیند و خودشان را مسلمانانی ببینند که می‌خواهند وارد جهان قرن بیست و یکم شوند و نه این‌که در قرون وسطای خلافتی باقی بمانند که آخوندها ارائه می‌کنند. این یک انقلاب است، بله یک انقلاب است. انقلابی که تابوها را می‌شکند، تابوهای ما در غرب را می‌شکند که فکر می‌کنیم النهایه اگر زنان در ایران نمی‌توانند انتخاب شوند یک مسئلة فرهنگی است. خانم رجوی شما تابوهای ما را از بین می‌برید و می‌شکنید، و پیشداوری‌های ما غربی‌ها را از بین می‌برید. ما که می‌بینیم در ایران چه می‌گذرد و به ما گفته می‌شود، وضعیت آنجا متفاوت و فرهنگ و مذهبی دیگر است. شما به ما نشان می‌دهید، با مبارزةتان، با حضورتان، با فهم و ادراکتان، با این واقعیت که شما زنان را گرد خود آورده‌اید، همان‌طور که الآن ما را گرد هم آورده‌اید، شما زنان را متحد کرده‌اید، زنان مسلمان و ایرانی که پشت سر شما هستند و در مقاومت ایران شرکت می کنند، هر روز بیش از روز قبل با ده‌ها هزار نفر که بهای سنگینی برای مقاومت‌کردن می‌پردازند. ولی اینجا با شما هستند، چون موفق شده‌اید، مریم، که صدای آنها باشید، چشم آنها و قلب آنها باشید و به‌همین دلیل است که ما همة زنان -زنان سیاستمدار که در اینجا هستیم- امروز اینجا با شما هستیم، پشت سر شماییم. و ما اینجا هستیم چون می‌خواهیم که شما در تعهدتان پیروز بشوید. می‌خواهیم شما موفق شوید که نه تنها ایران را تغییر دهید، چون همه احساس می‌کنیم، چه مرد و چه زن، احساس می‌کنیم که دیدار امروز ما در اینجا، یک وعده‌گاه تاریخی است، وعده‌گاهی با قرنی که دارد می‌آید و در برابر ما گشوده می‌شود و در آن می‌دانیم فقط در صورتی رویای ما محقق می‌شود که زن یک بازیگر تمام‌عیار همراه با مردان در ساختن این قرن جدید باشد و شما تجسم این مبارزه هستید. زنان دیگری قبل از شما این کار را کرده‌اند و امروز شما هستید. شما مشعل این مبارزه هستید و اگر پیروز شوید، اگر موفق شوید، این جهان است که تغییر خواهد کرد. مثلاً از میان زنان فوق‌العاده‌یی که نام بردم، بی‌نظیر بوتو را بسیار تحسین می‌کنم. بله او هم مسلمان بود. ولی تفاوتش با مریم رجوی این بود که بی‌نظیر در سیستم قرار گرفت، مریم یک آلترناتیو در برابر سیستم است. ولی یک آلترناتیو مسلمان، غیر دینی، دموکراتیک و آزادی‌خواه. (کف‌زدن) مبارزة مریم رجوی، مبارزة ما است، مبارزة من است. این نه تنها آلترناتیو مقاومت، بلکه آلترناتیو سیاسی برای ایران است. این آلترناتیو بسیار بهتر از آن است که با آخوندها یک توافق اتمی منعقد شود که می‌دانیم باید بهای سنگینی برای آن بپردازیم. به این دلیل است که ما امروز بیش از هر زمانی نیاز به موفقیت مریم رجوی داریم. برای ما ضروری است که مریم در جهان شناخته‌شده و به‌رسمیت شناخته شود و از سوی رهبران دموکراتیک جهان حمایت شود و به‌طور خاص رهبران دموکراسی‌های غربی و این فقط بر عهدة ماست، همة ما که در پودیوم هستیم و شما که می‌توانید ما را کمک کنید، بر عهدة ما است تا کاری کنیم که نام مریم به‌رسمیت شناخته شود. این تعهد امروز ما و تعهد فردای ما است. برعهدة ما است تا کاری کنیم که مریم را قادر سازیم، ایران را آزاد کند.