کریستین اوکرنت- نویسنده و مجری مشهورتلویزیون فرانسه
سلام، چه کسی بهتر از یک دختر کوچک، صدای یک دختر کوچک، اشک‌های یک دختر کوچک است تا ما سهیم شویم با بهم‌ریختگی عظیم جهان. جهانی که در آن زنان همواره و همه‌جا و حتی در خانة خود ما در این کشور، در این قارة مرفه که در آن زنان حقوقشان را دیرزمانی است به‌دست آورده اند، اما حتی نزد ما همواره زنان اولین قربانیان، اولین رانده‌شدگان و اولین کسانی هستند که تحت خشونت قرار می‌گیرند. ولی هیچ‌چیز نمی‌تواند باعث شود که ما وضعیت دردناک صدها هزار پناهنده را فراموش کنیم، صدها هزار زن و کودکی که از جنگ فرار می‌کنند، از فقر فرار می‌کنند و به خانة ما می‌رسند و در این دوره در معرض تمام خشونت‌هایی بوده‌اند که از آن آگاهیم، کسانی که خشونت مردان علیهشان، متأسفانه همواره بی حد و مرز است. خانم رجوی اولین کسی بود که توضیح داد و دیگران هم مسائلی را توضیح دادند، با اطلاعات و جزییاتی بسا بیش از آن‌چه ما می‌توانیم به آن اینجا در پاریس دسترسی داشته باشیم، در مورد واقعیت شرایط زنان در ایران. از شما می‌خواهم که پیام فوق‌العادة این زن بسیار بزرگ با جثة کوچک را دنبال کنید که فرانسواز اریتیه نام دارد و به ما در پیام ضبط‌شده‌اش، چند کلمة کلیدی را گفت، به‌نظرم برای تمامی زنان و ابتدا زنان سرکوب‌شده در هر کجا. باید دست به‌عمل زد و این کاری است که مریم رجوی انجام می‌دهد. باید جرأت کنیم که قدرت را به‌دست بگیریم. باید سرسخت بود. هم‌چنین نیاز است به، نه یک رویا، بلکه حفظ امید و آرزو را داشت، چون با داشتن آرزو، قدرت، انگیزه و قاطعیت برای عمل‌کردن را به‌دست می‌آوریم و من مطمئنم این دختر کوچک که احساسات همگی ما را برانگیخت و اشکانمان را جاری کرد، این دختر کوچک برای کشورش دست به عمل خواهد زد و برای اوست که ما باید همگی با هم تشویق کنیم عمل در پیش گرفته‌شده توسط سازمانی که مریم رجوی آن‌را تأسیس کرده است.

انیسه بومدین – بانوی اول الجزایر در دوران حواری بومدین
خانم رئیس‌جمهور، خانم‌ها و آقایان، خواهران بسیار عزیز مقاومت ایران. در ابتدا خانم پرزیدنت می‌خواهم از شماتشکر کنم به‌خاطر این دعوت تا بار دیگر گردهم بیاییم برای دفاع از حقوق زنان. من فقط می‌خواهم عصبانیت خود را ابراز می‌کنم. عصبانیتم برای دلایل بسیار. ابتدا به ایندلیل که در کشورهای غربی در گذشتهدر پی برابری بودند، البته به درستی، برابری بین مردان و زنان. حال فکر می‌کنم، می‌بینم و در می‌یابم که این برابری وجود دارد، اما در کشورهایی که کم‌تر توسعه یافته‌اند. بله این برابری در کشورهای کم‌تر توسعه‌یافته وجود دارد. این برابری چیست؟ این برابری در بدبختی‌هاست. چون اکنون دیگر فرقی بین مردان، زنان، کودکان که از کشور خود فرار می‌کنند، کشورهایی که تحت بمباران قرار دارند، وجود ندارد. زنان قربانیانتعرض هستند و سنگسار وحلق‌آویز. این برابری در بدبختی‌ها، زنان تمام این کشورها متأسفانه از آن برخوردارند. این شرایط توسط چه کسانی به وجود آمده است؟ توسط کسانی، مردان یا حتی زنانی که مدعی اسلام هستند،ادعای مسلمان‌بودن دارند. در حالی‌که من به‌عنوان متخصص اسلام که قرآن را به صورتی عمیق مطالعه کرده‌ام، مذهب سنی و حدیث‌ها را مطالعه کرده‌ام، نمی‌توانم عصبانی نباشم وقتی حرف‌های جنون‌آوری را تحت نام اسلام و پیامبر می‌شنوم.
ولی من شخصاً امیدوارم، نمی‌خواهم پا فراتر بگذارم، که بالأخره برابری در برادری و از خودگذشتگی وجود داشته باشد. چون تنها برادری و از خودگذشتگی است که می‌تواند انسان را نجات دهد و هر زن و هر مردی و هر بشری.
پس در راستای برادری و از خودگذشتگی کار کنیم، زیرا همة ما بشر هستیم. مرسی.

نجیمه طای طای، وزیر پیشین آموزش مراکش
ابتدا مایلم مجددا تشکر کنم از خانم رئیس بخاطر دعوت بزرگوارانه شان و این فرصت بزرگی است که با زنانی از اینجا و آنجا دیدار میکنیم، زنانی که با خود آرامان زنان را حمل میکنند در عرصه داخلی و عربی و خاورمیانه و همچنین در عرصه کل جهانی
بدرستی که افراط گرایی از هر چیزی استفاده میکند، از دین بعنوان ابزار سیاسی و اهداف سیاسی و حاکمان الان و در راس آنها آخوندهای ایران دین اسلام را تحریف کرده اند و از آن برای محقق کردن اهدافشان استفاده میکند (معارب).
خطری که الان وجود دارد فقط برای ایران نیست و معتقدم خانم من شما فقط برای زن ایرانی و بی عدالتی که بر زن ایرانی روا میشود و قتل و خشونتی که بر زن ایرانی روا میشود فعالیت نمیکنید بلکه شما اینک سخنگوی رسمی از جانب تمامی زنان تحت سرکوب و از طرف تمامی زنانی هستید که از استفاده از توانمندیهایشان محروم شده اند .
چرا باید امروز در روز زن از بنیادگرایی اسلامی صحبت کنیم؟ چون که پایه های این ایدئولوژی استبدادی بر سرکوب زنان استوار است . بنیاد گرایان نمیشنوند و نمیگذارند ما زنان راه خود را به پیش باز کنیم پیروزی شما ای بانوی من و پیروزی ما، پیروزی بر علیه سیاست آخوندهاست، پیروزی صلح و همزیستی است، پیروزی کتاب مقدس است و سنت محمد ص . پیروزی شما ای بانوی من پیروزی بر سیاست تاریک اندیشی آخوندها در ایران است و پیروزی همه ما زنان بر علیه سرکوب و قتل و محروم کردن زنان از نیرو و توانایی هایشان

رشیدا مانجو - گزارشگر ویژه ملل متحد در امر خشونت علیه زنان 2009-2015
متشکرم لیندا. من تا ژوئیه 2015 گزارشگر ویژه بودم اما این یک افتخار است و خیلی از سازمان‌دهندگان مراسم تشکر میکنم و بطور خاص از کمیته زنان شورای ملی مقاومت ایران بخاطر اینکه از من دعوت کردید.
خشونت علیه زنان و دختران عام‌ترین نقض حقوق بشر است که ما امروزه با آن مواجه هستیم چه در زمانهای صلح، درگیری، انتقال، جابجایی و غیرو. نگرش به خشونت علیه زنان از دیدگاه یک شهروند موضوع گزارشی بود که من برای مجمع عمومی نوشتم و این گزارش میزان درک از خشونت علیه زنان و دلایل و نتایج آنرا افزایش داد.
و بحث من این است که وقتی شما خشونت علیه زنان را از زاویه یک شهروند بررسی میکنید شما شراکت و نیروی فعال زنان را مورد تأکید قرار میدهید و شراکت زنان را در خانواده‌شان، جوامع‌شان و کشورشان و سهم آنها را برجسته میکنید. چرا که این سهم حائز اهمیت است برای توسعه کشورهای این زنان. و خشونت بعنوان یک مانع عمل میکند و اجازه بکارگیری حقوق مدنی و سیاسی، اقتصادی و توسعه را نمیدهد و مانعی است برای انجام اموری که یک شهروند در آن شرکت میکند.
همچنین ما کمی قبل در مورد ایران شنیدیم و تعداد 63 اعدام فراقضایی صورت گرفته است. فعالین حمایت از حقوق بشر زنان اغلب با انگیزه‌های سیاسی کشته میشوند چه هنگام اعتراضات، درگیری، انتقال و غیره.
جامعه بین الملل اینرا در نظر دارد که نقض حقوق زنان خودش یک موضوع نقض حقوق انسان است . خشونت بر علیه زنان دلایل و نتایج بسیار متنوعی دارد اما بیایید دقیقا اینرا بصورت واضح برسمیت بشناسیم که نقض حقوق زنان یک نقض حقوق انسان است و درک کنیم که دلایل و نتایج آن بخشی از وظایف ماست که باید آنرا واضح و آشکار کنیم. کشورها مسئولیت دارند . من در گزارشاتم استدلال کرده ام در شورای حقوق بشر در ژنو و مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک که من در عقیده ام معتقدم کسانی که نمیتوانند این حقوق را برآورده کنند و مقررات موثری را برای این موضوع در نظر بگیرند باید مورد حسابرسی برای نقض حقوق بشر قرار گیرند . عدم وجود حسابرسی در سطح کشوری و بین المللی موجب یک فرهنگ مصونیت در مقابل جنایتهایی بر علیه دختران و زنان شده است و این بنوبه خود این خشونتها و نقض ها را امری عادی در بسیاری از جوامع کرده است وقتی ما به کشتن دختران و زنان نگاه میکنیم که بنظر من در ادامه نقضهای دیگر حقوق بشر میباشد که بازتابی قوی از اینست که آن دولت از پاسخ مناسب دادن به آن عاجز است که به تعهد خودش برای ممانعت از این خشونتها و نهایتا محو این خشونتها بر علیه دختران و زنان عمل کند از توجه شما بسیار متشکرم.

یاکین آرتوک – گزارشگر ویژه ملل متحد پیرامون خشونت علیه زنان – 2003-2006
عصر بخیر37 سال از انقلاب ایران میگذرد. در آن زمان من یک دانشجو در آمریکا بودم.. تنها دو روز قبل از روز جهانی زن در 8 مارس خمینی شروع به اعلام تدابیری کرد که نشان از آیندهیی تیره بود. در سال 2005 به عنوان گزارشگر ویژه ملل متحد به ایران رفتم و باید بگویم که به دعوت دولت ایران به آنجا رفتم. آنها فرصتی در اختیار من گذاشتند تا شاهد مسائلی باشم که در ایران در حال وقوع بودند. من نه تنها با مقامات بلکه با مأموران جامعه مدنی، مدافعان حقوق بشر، سازمانهای زنان، قربانیان خشونت و بسیاری زنان جوان در صف اعدام در زندان اوین صحبت کردم. این تجربهیی بود که هرگز فراموش نخواهم کرد.
در حالیکه ما با نگرانی تحولات ایران را دنبال میکنیم، باید یک نکته را طرح کنم که افراطگرایی و بنیادگرایی پدیدههای جدید نیستند، و متأسفانه به ایران محدود نمیشوند، و با ایران نیز خاتمه نیافته است. اگر اینطور بود وظیفه ما بسیار سادهتر میبود. تاریخچه جنبشهای بنیادگرایی گذشته دیرینهای دارد و تنها به اسلام یا گروههای اسلامی محدود نمیشود. بنیادگرایی مسیحی، یهودی، هندو و غیره. بنابراین بنیادگرایی و افراطیگری در اشکال، ابعاد و ظواهر مختلفی دیده میشوند.
بهار عرب اخیراً بسیاری زنان و مردان جوان را با انتظارات مشابهی راهی خیابانها کرد، اما به زودی توسط گروههای افراطگرا منحرف شد.
به نظرم باید هوشیارتر باشیم و به همه اشکال تعدی و تعرض علیه زندگی زنان پاسخ دهیم، و همچنین حقوق و آزادیهای بنیادین. بنابراین، امروز نمیخواهم مستمر ادامه دهم. اما امروز یک نبرد جدی میان قانون بنیادین حقوق بشر بینالمللی و جنبشهای افراطی فراملیتی وجود دارد. این دو به جد در مسیر متضادی با یکدیگر قرار دارند. من معتقدم یکی از اشتباهاتی که در برخورد با جنبشهای بنیادگرایی مذهبی و افراطی مرتکب میشویم این است که وارد دام گفتگوهای مذهبی میشویم. اما نباید فراموش کنیم که بنیادگرایی مربوط به مذهب نیست، بلکه مربوط به قدرت است. بنابراین، جهت پرهیز از نیافتادن به این دام تلاش برای دفاع از خود بر اساس این یا آن اصول مذهبی، به نظرم نیاز است که به شدت بر حمایت از استانداردهای بینالمللی تأکید کنیم.
اما دیدگاه جدیدی نیاز داریم، نه تنها در میان زنان، بلکه دیدگاه جدیدی همه افراد متفقالنظر را گرد هم خواهد آورد تا یک جبهه مشترک علیه جنبشهای افراطی داشته باشیم.
بهترین آرزوها را برای شما در مبارزهتان میکنم.


گیسو شاکری
روز جهانی زن سمبل خاص زنان است برای رهایی و برابری. سمبل خواست زنان ایرانی است که خواستار تغییرند و در برابر نظام مردسالار سرمایه داری و برای رسیدن به رهایی تمام و کمال به مبارزه برمی خیزند. خواستار جهانی هستند فارغ از قوانین و سنتهای مرتجع و زن ستیز و نابرابر. مبارزة ما زنان صدای دادخواهی همة زنان است. همة زنانی که در همة سطوح اجتماعی و طبقاتی مورد ستم قرار می گیرند. صدای دادخواهی زنانی است که در زندانهای جمهوری اسلامی جان داده اند. صدای دخترکان خردسال است. صدای مادران ستمدیده است و صدای تمام زنانی است که خواهان جهانی برابر و آزاد و عاری از خشونت و زن ستیزی زندگی می کنند. صدایی است که تا رسیدن به مقصود، گوش هر رژیم زن ستیز و بنیادگرایی را کر خواهد کرد. آری، ما زنان ایران سرنوشت رژیم بنیادگرای تحمیل شده بر خود را نه در پای صندوقهای رأی فرمایشی بلکه در خیابانها با شورش و طغیانمان تعیین خواهیم کرد. روز همبستگی زنان را برای دفاع از حقوق خود که برای دفاع از حقوق خود مبارزه می کنند و برای از بین بردن هرگونه تبعیض علیه زنان به زنان جهان خصوصاً زنان ایران، زنان خاور میانه، زنان آفریقا تبریک می گویم. زنده باد آزادی و برابری.


فاطوماتا دیارا - قاضی دادگاه جنایی بین المللی
خانم رئیس جمهور رجوی، دوستان شورای ملی مقاومت ایران، خانمها، آقایان
بعد از آشنایی با کار دیکتاتوری ارتجاعی آخوندهای ایران، بعد از تحلیل زن ستیزی نهادینه شده در قوانین رژیم ایران که بر اساس تسلیم، محروم سازی و حذف زنان، و ضربه های روانی وارد شده به زنان به اسم حفاظت از شرافت است، من کاملا خودم را متعهد به مبارزه شما می دانم. بعد از شنیدن صحبتهای پرزیدنت رجوی، اینجا با قاطعیت تایید می کنم که حمایت از مبارزه شما وظیفه ای است که بر عهده همه شهروندان جهان و بطور خاص شهروندانی که از صلح و عدالت حمایت می کنند.
من به اینجا دعوت شده ام که صحبتی بکنم، متاسفانه بعد از همه صحبتهایی که شد، در برابر این همه جنایت چیزی برای گفتن ندارم. من چیزی برای سهیم شدن با شما دارم. چرا جامعه بین المللی از طریق سازمان ملل بخاطر فجایعی که روزانه و بصورت دائم بر زنان ایرانی اعمال می شود به چالش کشیده نمی شود؟
سوال دوم: آیا روشن نیست که قانون و عمل در ایران که بعنوان مثال اجازه کار به زنان قاضی فقط به این دلیل که زن هستند نمی دهد یا سن ازدواج را از 18 سال به 9 سال کاهش می دهد یا زنان را به وظیفه تولید مثل محدود می کند، در تناقض با بیانیه سازمان ملل متحد است که جمهوری اسلامی ایران از امضا کنندگان آن است؟ باید گفت که وقتی ایران به این بیانیه متعهد شد، جمهوری اسلامی ایران نبود.
آیا جمهوری اسلامی ایران از عمل کردن به بیانیه جهانی حقوق بشر 1948 مستثنی است که حفاظت از جان و سلامت جسمی، مصونیت فردی، حق کار، آزادی بیان و آزادی کار را اعطا می کند؟ اگر درست است که حقوق بشر حقوق بنیادین برای ما بعنوان انسان هستند، و اینکه بدون این حقوق ما نمیتوانیم کیفیتهای انسانی، هوش، استعداد، و معنویت خودمان را بارز کنیم، آیا نباید همه ما ایده جدا کردن ایرانیان از گروه انسانها را کنار بگذاریم؟ آیا ضربه ای که بطور روزانه و بطور خشونت آمیز علیه زنان ایرانی اعمال می شود، با این بهانه که حجاب ندارند، یا بدحجابند، سلامت جسمی و مصونیت فرد را شامل نمی شود؟
خانم رئیس جمهور رجوی، خانمها، آقایان،
در پایان، دادگاه نظامی بین المللی نورنبرگ ... از طریق دادگاه سازمان ملل مثل دادگاه قضایی برای یوگسلاوی سابق، دادگاه قضایی بین المللی برای رواندا، از طریق دادگاه مختلط برای سیرالئون، تیمور شرقی، کامبوج، چک، جامعه بین المللی همواره در برابر جنایات با ایجاد محاکم برای تعقیب و قضاوت متهمین به نقض قوانین بین المللی واکنش نشان داده است. زمان آن است که برای فاجعه ایران بالاخره بیدار شود.
در واقع چنانچه جنایت علیه بشریت بعنوان اعمال ضد انسانی که علیه کل جامعه مدنی بر اساس یک طرح جنایتکارانه بصورت سیستماتیک و عمومی تعریف می شوند، می توان در نظر گرفت که جنایات صورت گرفته علیه زنان ایرانی جنایت علیه بشریت با تیتر درشت است چون اینها جنایات سیستماتیک و عمومی هستند. بنابراین می توان در نظر گرفت که اعمال صورت گرفته توسط وزیر مربوطه امر به معروف جنایاتی هستند که نباید بدون مجازات باقی بمانند. بنابراین سازمان ملل را به چالش می کشیم که بلافاصله درد و رنج تحمل شده توسط زنان ایرانی را مورد تحقیق قرار دهد. هر دفعه که به اخبار در مورد ایران گوش می کنم، چیزی بجز پرونده هسته ای نمی شنوم که اینهمه انرژی و منابع و توجه به خودش جلب کرده است. دادگاه بین المللی ویژه علیه جنایات صورت گرفته در ایران علیه زنان، به منظور پایان دادن به مصونیت غیر قابل قبول مجرمین در مورد همه چیزهایی که امروز در مورد آن صحبت شد. متشکرم.

کریستی بریملو- حقوقدان با رتبه مشاورت ملکه و رئیس مؤسسه کمیته حقوق بشر در انگلستان و ولز
من در واقع یکی از وکلایی هستم که در عرصه حقوق بین الملل فعالیت میکنم.
کمیته حقوق بشر درانگلستان درمورد ایران و کمپ لیبرتی فعالیت میکند، یعنی در رابطه با موارد نقض و جنایاتی که صورت میگیرند. ما فراخوانهای مختلفی درنگرانی از وضعیت نقض حقوق بشر درایران صادر کردهایم، و برنامههایی نیز همراه با دیگر سازمانهای حقوق بشری برای ایران برگزار کردهایم. با تشکر
رئیس جمهور (رژیم ایران) روحانی گفت دولت تلاش خواهد کرد تا 50% از جامعه ایران بیکار و به عنوان جنس دوم ایران ایزوله نشوند. این حرفهای او در آوریل 2015 او بود. این شگفتانگیز است چون ایران به تصویب قوانین سرکوبگرانه در رابطه با زنان ادامه میدهد. بخشی از آن طرح «امر به معروف و نهی از منکر» است که باعث قوانین بسیار سرکوبگرانه شده و این با قوانین بینالمللی متناقض است. بنابراین در عمل آنچه در ایران صورت میگیرد تشویق نابرابری برای زنان است، که خود با حفاظتها و حقوق تحت قوانین بینالمللی متناقض است. بنایراین هیچ شکی در این رابطه وجود ندارد.
به عنوان یک وکیل در این رابطه باید چه کار کرد؟ خیلی روشن است. قانون اساسی باید تغییر کند. نمیتوانیم قانون اساسی داشته باشیم که توسط ضوابط و ساختارهای قانونی که ریشه در قرون وسطایی دارند، پشتیبانی میشود.
کمپ لیبرتی، در این رابطه چه کار باید انجام شود؟ بجای اینکه فقط حرفهایی زده شود، ملل متحد باید کمپ لیبرتی را به عنوان یک کمپ پناهندگی به رسمیت بشناسد. در حال حاضر شبیه یک بازداشتگاه است.
سخنان خود را با یک نکته مثبت به پایان میرسانم، چون زیاد دور نبود زمانی که ما داشتیم علیه بردهداری در ابعادب بسیار بسیاربزرگ میجنگیدیم، بطور خاص که کشور خودم یک تاریخچه استعماری وحشتناکی دارد. سخنان خود را با یک بیت از مایا آنژلو به پایان میبرم. او گفت، «بعد از اینکه تاریخ به خود شرم کرده من قیام میکنم، من یک اقیانوس سیاه هستم که گامهای بزرگی بر میدارم و پهناور هستم، گستردهتر میشوم، در امواج فرو میروم و شبهایی مملو از ترور و وحشت را پشت سر میگذارم، قیام میکنم به یک روز جدید، این کاملاً روشن است که قیام میکنم، و حامل عطیههایی از جانب اجداد خود هستم، من رویا و امید برده هستم، قیام میکنم، قیام میکنم، قیام میکنم.»
با تشکر

ماریا کاندیدا المیدا، معاون دادستان کل دادگاه عالی پرتغال
ممنوعیت تبعیض در زمینه های جنسی، نژادی یا زبانی یک اصل م طلق است که در اعلامیه جهانی حقوق بشر محترم شمرده میشود
در هر کجای دنیا که تایید خودسرانه تبعیض بین مرد و زن وجود داشته باشد ما باید در آنجا باشیم و از طریق کلمات و ایده ها برای آزادی و برابری بجنگیم و صرف نظر از جنسیت ادعای حقوق و وظائف برابر داشته باشیم. و به همین دلیل من در اینجا هستم.
من در اینجا در همبستگی با شما و مردم ایران هستم و در آرمانهای پیشرفت، آزادی و برابری برای تمامی بشریت با شما مشترک هستم. به عنوان معاون دادستان کل و مدافع قوی اصول جهانی برابری، آزادی و احترام برای کرامت انسانی که در اعلامیه جهانی حقوق بشر ثبت شده، برای من تحقیر،انقیاد، محرومیت خانوادگی، اجتماعی و سیاسی زنان در پوش قوانین زن ستیزانه که مجوز فرمانبرداری و ستم مضاعف زنان به عنوان نیمی یا بیش از نیمی از جمعیت یک کشور یا جهان را میدهد، امری غیر منطقی و بی معنی است.
علت حضور من دراینجا، هم اکنون و برای همیشه، این است که از شما پشتیبانی فروتنانه بکنم و به شما بگویم برای صلح و برابری و برای حذف قوانین تبعیض آمیز و زن ستیزانه که شما را به شهروندان درجه یک و درجه دو تقسیم میکند یک صدا به کار خود ادامه دهید.
دوست دارم بگویم که قلب من، افکار من و خواست و اراده من با شما است و در آینده ای که آرزو میکنم نزدیک باشد عزم و شهامت شما پیروز خواهد شد زیرا شما برای صلح، آزادی و برابری برای همه میجنگید.
من با شما هستم. ما در این نبرد با شما هستیم. مبارزه شما برای عدالت پیروز خواهد شد. من مطمئن هستم زیرا از این عشق و صمیمیت برای پیشرفت و فهم و ذکاوت کشور شما زاده شده است.
در اینجا من صمیمانه به خانم رجوی قابل تحسین خوش آمد میگویم. از شما به خاطر اینکه نمونه ای از شجاعت و عزم راسخ و عظیم هستید تشکر میکنم.

عزه هیکل، مشاور رئیس جمهور مصر و مدیر دانشگاه اسکندریه قاهره
عصر بخیر، خانم مریم رجوی رئیس جمهور، خانمها و آقایان حضار گرامی، اجازه بدهید هیئت مصر را به شما معرفی کنم: استاد ماجده نویشی مبارز و نماینده سابق پارلمان و همچنین مهندس شیرین علی با ما هستند،
قبل از هرچیز اجازه بدهید مقدمتاً از این جمع و بخاطر این دیدار تشکر کنم و درودهای زنان مصری را تقدیم کنم. کسانی که در مبارزه از زنان ایران الهام گرفته اند.
زنان عرب و زنان مصری و زنان ایرانی و منطقه بطورعام با تروریسم سیاسی، و ترریسم بنیادگرایی دینی روبرو هستند. زن با موجودی برابر با مرد است و چیزی کمتر ندارد و هیچ حقی از حقوق وی را نمی توان سلب نمود، نه در قرآن کریم، نه در سنت و نه در حدیث نبوی. ولی تأویل و تفسیر های غطلی که در دنیای اسلام انجام می شود، تفاسیر این اسلام، تفاسیر اسلام سیاسی و اسلام متعصب است که مصیبتی است برای کل بشریت که در درجه اول زنان را مورد ستم قرار می دهند و زن را درجه دو و سه می پندارد
 پس زنان بایستی قیام کنند، زنان مصری و زنان عرب و همه زنان بطور عام باید از این زندانی که مردان و برخی تبلیغات مدعی آزادی و این اسلام سیاسی و بنیادگرایی متعصب ما را در آن قرار داده اند قیام کنیم، که زن را جز جسمی نمی بیند که بایستی مخفی اش نمود با تشکر.