فرهنگ وطن سرشته با جان و تن است

آئین نیاکان من، آئین من است

شلاق کش شیخ شده سنّت ایران کهن

الحق و والانصاف که او بی وطن است

**********

 گرما ز وجود نور تابان برگیر

جانی دگر از جلوه جانان برگیر

این زردی و افسردگی از آن فقیهان دنی

سرخی رخ از آتش رقصان برگیر

**********

با آتش و نور، ظلمت شب شکنیم

با شعله به جان تیرگی، تک بزنیم

با نام اهورا که همه روشنی است

عمامه اهرمن در آتش فکنیم

**********

خاری که درون چشم ایران من است

این بته بی بته که در این وطن است

یک راه علاج دارد، آنهم آتش

خوش باد دمی که شعله دشمن شکن است

**********

با آتش و نور کوچه افروخته کن

درسی به جهان ز رسمت آموخته کن

تا جمله بدانند که دوریم ز اهریمن شیخ

رسم بد او به آتشت سوخته کن

**********

 شب گرچه سیاه و تیره و بی قمر است

لیک از پی آن صبح و سحر منتظر است

برخیز و به جان بوته ها شعله بکش

این آتش ما نماد روزی دگر است

**********

 برخیز شب از نشاط خود شاد کنیم

هر کوچه به نور شعله آباد کنیم

با شیخ بگوئیم که این خاک من است

فردا وطن از قید تو آغاز کنیم