روحانی به هر دلیلی سفرش را به تعویق انداخته باشد، اعم از مخاصمات درونی رژیم، یا نگرانی از افزایش انزجار افکار عمومی از نقض وحشیانه حقوق بشر در ایران یا اظهارات رهبران اتریش در مورد شرایط لغو تحریمها، مبین بن بست رژیم آخوندی و رئیس جمهور آن است که به رغم توافق اتمی و به رغم نیازهای مبرم اقتصادی و سیاسی، ظرفیت و توان برداشتن کوچکترین گام عملی به سمت عادی کردن روابط با جامعه جهانی را ندارد.
این با خطوط کلی سیاسی رژیم که خامنه ای در روز اول فروردین ۹۵ (۲۰مارس) به مناسبت روز اول سال نو ایرانی بهتفصیل ترسیم کرد، همخوان است. وی از جمله گفت غرب و آمریکا می خواهد رژیم ایران «از حمایت از مقاومت در منطقه صرفنظر کند. از مظلومان منطقه مثل مردم غزه, مثل مردم یمن, مثل مردم بحرین, پشتیبانی و حمایت سیاسی نکند... میبینید بر روی مسأله موشکها چه جنجالی در دنیا به راه انداختند. چرا جمهوری اسلامی موشک دارد؟ چرا موشک دور برد دارد؟ ... نیروی قدس چرا تشکیل شده است, سپاه چرا تشکیل شده است”.
بیلان دو سال و نیم ریاست جمهوری روحانی هم با سخنان خامنه ای همسو است. این بیلان شامل بیش از 2300 اعدام است که روحانی آنها را «فرامین الهی» و «قوانین پارلمان که به مردم تعلق دارد» توصیف نموده است، افزایش بیسابقه جنگافروزی، دخالت بیسابقه و لشکر کشی و کمک همه جانبه به دیکتاتور سوریه بشار اسد در قتل عام مردم آن کشور، صدور تروریسم و بنیادگرایی به منطقه و افزایش بودجه تسلیحاتی و نظامی رژیم به قیمت فقر بیشتر عموم مردم است.
کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران
۱۱ فروردین ۱۱۳۹۵ (۳۰ مارس ۲۰۱۶)