جنگهایی که پس از حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001 شکل گرفتند، چندان پایان خوشی نداشتند. در افغانستان، عراق و لیبی تغییر رژیم به راحتی صورت پذیرفت، اما شرایط این کشورها پس از آن آشوب زده شد. نه دولت جورج بوش و نه دولت باراک اوباما هیچ یک به پایان کار و نحوه سر و سامان دادن به اوضاع نیاندیشیدند. در عراق و افغانستان پس از سقوط صدام و طالبان، آمریکا هیچ چاره ای جز ادامه حضور با تحمل هزینه های گزاف آن نداشت. خارج کردن نیروها و واگذاری اوضاع به نیروهای محلی نیز گزینه ای بود که اوباما در لیبی پیگیری کرد و نتیجه آن جز آشوب نبود. در پایان 2006 موضع طالبان بار دیگر در افغانستان تقویت شد و در عراق نیز شکاف های قومی و فرقه یی به اوج خود رسید.
سرهنگ پیتر منصور مشاور ژنرال پترائوس در بررسی خود می افزاید: ناتوانی آمریکا در باقی ماندن در عراق مانع از پایان موفقت آمیز جنگ شد. در سال 2008 اوباما با وعده خروج نیروهای آمریکا از عراق توانست به ریاست جمهوری برسد. با خروج نیروهای آمریکا از عراق در 2011 آمریکا اهرم فشار خود برای میانجیگری میان جریانهای عراق و کاستن از اختلافات فرقه ای را از دست داد. خروج نیروهای امریکایی از عراق و اعلام پیروزی در این جنگ، بستر تجدید حیات نیروهای افراطی و شکل گیری داعش را فراهم کرد. آمریکا تقریبا همه اشتباهات خود در جنگ ویتنام را در عراق و افغانستان نیز تکرار کرد. اشتباهات آمریکا در عراق و افغانستان ناشی از عدم درک صحیح بستر تاریخی حاکم بر این کشورها، عدم احترام به فرهنگ و بازیگران سیاسی سایر کشورها و عدم درک صحیح از جریان جنگ در ورای تاکتیک ها و عملیات های جنگی بود.
رادیو فردا - ۲۵ مارس ۲۰۱۶