به عنوان نمونه محمد مروج رئیس هیأت مدیره انجمن صنایع نساجی رژیم می گوید: ”واقعیت این است که هیچ یک از مسئولین و وزیران ما یک کارگاه ۵ نفری را اداره نکرده اند، واحدهای بزرگ را به عنوان مدیر دولتی اداره کرده اند و حقوق ماهیانه هم دریافت کرده و حداکثر در صورت بروز مشکل استعفا داده اند. بنابراین یک مسئول باید برای رفع مشکلات و موانع تولید به جای بازی با واژه ها، به دنبال مسائل و مشکلات واقعی صنعت برود. و یا اینکه... عملاً واحدهای پتوبافی دچار بحران های شدیدی شده اند. یا اینکه،... خصوصی سازی عملاً برای صنعت نساجی اتفاق افتاده است، اما به دلیل به کارگیری روش های غلط، واحدهای خصوصی شده و ملی شده به روز بدی افتاده اند. برخی واحدهای بزرگ به افراد ناآگاه از صنعت واگذار شده که طی مدت کوتاهی آن واحد را تعطیل کرده و به فروش املاک و مستغلات آن پرداخته اند .آرزو می کنم این اتفاق برای سایر صنایع رخ ندهد...بیش از ۵۰ درصد پوشاک مورد استفاده مردم از قاچاق چمدانی و به وسیله ۲میلیون نفر مسافر یا قاچاق به صورت کانتینری می باشد... بسترها و فضاهای مناسب تولید در ایران به نحوی است که عملاً تولید در ایران مقرون به صرفه نیست“.
وی با بیان اینکه در حال حاضر برخی کالاها که تعرفه ورودی شان صفر است هم به صورت قاچاق وارد می شود، اظهار داشت: ”اینکه کاهش تعرفه واردات پوشاک و محصولات نساجی بتواند باعث کاهش چشمگیر قاچاق شود ممکن نیست، چراکه در حال حاضر عده ای برای فرار از مالیات و ثبت نشدن اسمشان حتی کالاهایی که حقوق ورودی صفر دارند را هم قاچاق می کنند“. (خبرگزاری حکومتی ایسنا24/12/94)
ازسوی دیگر، احد کرمانی عضو انجمن صنایع نساجی رژیم با اشاره به افزایش تعرفه واردات پنبه از ابتدای امسال، گفت: «در سالی که با عنوان اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل نام‌گذاری شده است، واردات نخ ارزانتر از واردات پنبه تمام می‌شود.
متأسفانه سال جاری را با افزایش تعرفه واردات پنبه، به عنوان ماده اصلی مورد نیاز برای تولید نخ و محصولات نساجی آغاز کردیم که به ضرر تولید داخل است. تولید صنعت نساجی به کلاف سردرگمی تبدیل شده که افزایش تعرفه واردات مواد اولیه و همچنین افزایش حضور شرکت‌های خارجی در بازار پوشاک ایران، وضعیت این صنعت را وخیم کرده است». (خبرگزاری حکومتی فارس15/1/95)