اوه شاید میخواهد به جای رفتن به شیراز و اصفهان و دیدن آثار باستانی به زندانها برود و حال نرگس محمدی را بپرسد ببیند که دوری از دو بچه ی کوچکش چه مزه ای دارد. یا حسین رونقی را ببیند تا بفهمد وقتی با کلیه داغان شده اعتصاب غذا میکنی چه شکلی میشوی. یا ببیند آتنا فرقدانی چطوری نقاشی میکشد که حقش 12سال زندان است. یا شاید می خواهد بگوید شکنجه کار خوبی نیست. به هر اسم و عنوانی نباید انسانی را کتک زد یا آویزان کرد یا هر عمل دیگری که مصداق شکنجه است.
راستش هر چه فکر میکنم نمیدانم برای چه به ایران می آید. فقط این میماند که برای پول و تجارت و نفت و تحریم و اینطور چیزها بیاید. به عبارتی آیا برای ایشان بجز این موارد آخر چیز دیگری مهم هست؟ نمیدانم. شاید این نخست وزیر آدم خوبی باشد و همه موارد را بگوید. در اینصورت در تاریخ آینده به او آفرین میگویند و از نام نیکش یاد خواهند کرد. ولی اگر فقط به فکر منافع خود بوده و برای تجارت آمده باشد، بداند که در ذهن نسل فردای ایران، جایی نخواهد داشت. نخست وزیر ایتالیا یا هر مقام دیگری که به ایران می آید باید یادش باشد که در ایران هنوز بالاترین آمار اعدام به نسبت جمعیت وجود دارد...
بد نیست یادش باشد که مردم عادی و هنرمندان ایتالیا و پاپ نسبت به اعدام ریحانه حساس شده و خواهان لغو آن شدند. اما علیرغم آن همه تقاضای جهانی و داخلی، ریحان من اعدام شد. و اکنون از جانی روداری هنرمند ایتالیایی الهام میگیرم که میخواست دکه هایی در شهر وجود داشته باشد که امید بفروشند به مردم. من نیز با اینکه یک جهان امید و آرزویم را بخاک سپردم ولی باز به دکه ی امید فروشی جانی میروم و کمی امید میخرم. نه اصلا همه ی آن را میخرم. تا امیدوار بشوم که سفر نخست وزیر به تهران برای خدمات انسانی ست و در حاشیه ی آن هم مسایل اقتصادی مطرح میشود.
گروهی از زندانیان سیاسی از زندان گوهردشت کرج در نامه ای کارنامهٔ سیاه رژیم دیکتاتوری حاکم بر ایران را در مقابل او قرار داده و به او گوشزد کردند که: ... در آستانه سفر شما به میهن اشغال شده ما زندانیان سیاسی که سالهاست در سیاهچالهای مخوف آخوندی در بندیم، توجهتان را به سیل عظیم جنایات رژیم در کشور عزیزمان و ایضا در منطقه و سطوح جهانی می‌باشد جلب می‌کنیم. البته بعید می‌دانم که شما از این شرارتها بی‌خبر باشید! ولی مایلیم بار دیگر از جهت یادآوری گوشه‌یی از جنایات بی‌شمار آن را یادآوری کنیم ... اما نکته دردناک و غیرقابل بخشش مماشات دولتهای غربی از جمله دولت ایتالیاست کشورهایی که مرگ را خوب می‌دانند اما برای همسایه، در ممالک خود صد روی صد بر حقوق انسانها متعهد هستند اما نوبت به ملل تحت سلطه فاشیستها که می‌رسد، به‌خاطر نفت و دلار هیچ تعهدی ندارند که بماند، بلکه با قراردادهای استعماری و رفت و آمد و فشردن دستهای خون آلودشان آنها را تشویق می‌کنند. به همین جهت ما به شما اعلام می‌داریم فشردن دستهای آخوندها و بستن قرارداد لکه ننگی بر دامان شما خواهد بود.

ارژنگ داودی، معلم و شاعر و از زندانیان سیاسی قدیمی رو به متئو رنزی می نویسد که:... آقای رنزی، مطمئن باشید که بوروکراسی قرون وسطایی حاکم به سردمداری خامنه ای و شرکا همواره مانع از پیشبرد امور در عرصه های داخلی و خارجی بوده است و اجازه نخواهد داد که سفرتان موفقیت آمیز باشد... دولتهای غربی بویژه اعضای گروه هفت کشورهای صنعتی به ایران زیر سیطره یکی از مخوفترین رژیم های استبدادی علاوه بر زیر سوال بردن اهمیت ارزشهای انسانی در آن کشور باعث رنجش خاطر مخالفان سیاسی و مبارزان زندانی می گردد و از آنجا که وضعیت موجود در ایران دیری نمی پاید بلاجرم در آینده بر روابط دو جانبه تأثیر منفی خواهد گذاشت.
رضا اکبری که به خاطر اینکه دوبار با برادرش تماس تلفنی داشته به مدت ۵ سال و نیم به زندان محکوم شده و از ۳۹ ماه است که در زندان به سر می برد در ناهمه ای به رنزی خاطر نشان می کند که: ... این رژیم مطمئنا در تمامیتش نه می خواهد و نه می تواند بنا به ماهیت خود با جهان تعامل کند. اعتدال و تعادل یک شعار بی اساس و بی پایه ای بیش نیست... و با توجه به اینکه خودتان اطلاع دارید این رژیم تمام منطقه را به آتش کشیده است.
زندانی سیاسی دیگر صالح کهندل از زندان گوهردشت در نامه ای به نخست وزیر ایتالیا از جمله می نویسد که: جناب نخست وزیر، شنیده شده که جناب عالی قصد دارید به همراه یک تیم اقتصادی چند روز دیگر عازم ایران بشوید و این اتفاق در شرایطی انجام می شود که بر هیچ فرد عادی و غیر سیاسی پوشیده نیست که تمام درد و رنج منطقه خاورمیانه، از سوریه گرفته تا عراق، یمن و ... زیر سر آخوندهای حاکم بر ایران است تا چه رسد به جناب عالی که ریاست یک کشور بزرگی مثل ایتالیا را برعهده دارید، پوشیده باشد! اما انگار بوی نفت، دلار شما را آنقدر مست کرده که حتی از درک بدیهیات صحنه سیاسی منطقه غافل شدید و گوشتان صدای میلیون ها آواره مردم سوریه و عراق و یمن و ... را نمی شنود. و هیچ اهمیتی به حقوق اولیه مردم ایران و منطقه نمی دهید... جناب رئیس در فرهنگ ما ایرانیان هر کسی از دزد مال بخرد ما به آن فرد مال خر می گوییم که جرمش بسا سنگین تر از دزد است... ای کاش می توانستید به جای دیکتاتورها صدای مظلومان را بشنوید و فردای آزادی مردم ایران از شما به خوبی یاد می شد و اگر چنین نکنید شک نکنید فردای آزادی مردم ایران که دور نیست، صحنه سیاهی در تاریخ مردم ایران برایتان بازخواهد کرد و مورد نفرین آنها قرار خواهید گرفت... جناب رئیس درد ما آنقدر به خاطر مماشات شما سنگین شده که بعد از این دیگر از شما مماشات گران هم درخواست نخواهیم کرد بلکه بر سر شما هم فریاد خواهیم زد و به مردم کشورتان خواهیم گفت که چه بلاهایی بر سر مردم ما آوردید.
علی خامنه ای رضایت خود را از دولت ایتالیا به نخست وزیر این کشور ابلاغ کرد. چشم کشوری که از دیرباز در صف مقدم مبارزه برعلیه اعدام فعال بوده است روشن که از «قهرمان» اعدام و آدمکشی مدال افتخار گرفت. طیف وسیعی از ایرانیان از گروه های اجتماعی و سیاسی مختلف خشم عمیق اشان را از دیدار نخست وزیر ایتالیا و هیئت طول و درازش از ایران ابراز داشته اند. مردم سربلند ایران با سابقهٔ فرهنگی چند هزار ساله اشان لابی هائی که بی چشم و رو برای رژیم آدمخوار آخوندی دلالی می کنند را به خوبی می شناسند. نرم ترین تفسیری که ایرانیان از سفر متئو رنزی به ایران کرده اند این است که «شاید دولت ایتالیا عادت دارد با مافیا معامله کند... شاید برایش عادی است که در فساد غوطه بخورد».
جای شکی نیست که هیئت ایتالیا، با بستن چشم و گوش، به سودای بدست آوردن قراردادهای تجاری به ایران رفته است. رژیم ایران که هیچ عملش اتفاقی نیست زمانیکه رنزی دستان آدمهای رژیم ولایت فقیه را می فشرد، در زندان گوهر دشت هشت انسان را به دار آویخت. پیام رژیم مافیائی آخوندی به طرف غربی بسیار روشن است: موضوع حقوق بشر مسئلهٔ داخلی ماست، دخالت نکنید! در فرای روده درازی های حقوق بشری، این دولت ایتالیا چه موضعی دارد؟

اسماعیل محدث
این مقاله در تاریخ ۱۶ آوریل در روزنامه سراسری ایتالیایی اُپینیونه به چاپ رسید.
http://www.opinione.it/esteri/2016/04/16/mohades_esteri-16-04.aspx