روستای زینالدین نزدیکترین روستا به مشهد و در بخش مرکزی آن است که به محض خروج از شهر به آن میرسیم، تمام مردان این روستا بیکارند.
یک از زنان این روستا می گوید: ” کار نیست، همه بیکارند، دو سال است مردانمان بیکارند و درآمدی ندارند. تمام مردان روستا بیکارند!”.
زن دیگری اضافه می کند: ” همه بیکارند، مردانمان کار ندارند، درآمدی نداریم”.
در قدیم مردان این روستا در 800 کوره آجرپزی که در این روستا وجود داشت مشغول به کار بودند و امرار معاش آنها از این کوره ها تامین می شد.
مدیرکل روابط عمومی رژیم در آستان قدس رضوی گفت: ” حدوداً 17 روستا در اطراف این کورهها است که مستقیماً معیشتشان را از این کورهها تأمین میکردند و به دلیل تعطیلی کورهها عمدتاً بیکار شده و شغل اصلیشان را از دست دادهاند”.
توکلیزاده علت تعطیلی کوره ها را رکود ساختوساز، بهینه نبودن مصرف انرژی در کورهها، گران بودن قیمت گاز، تغییر در روشهای ساختوساز و جایگزینی مصالح جدید عنوان کرد.
وی افزود: ” بیکاری در این روستاها باعث ایجاد مشکلات در حاشیه شهر و مهاجرت به شهر میشود”.
یکی از اعضای شورای دهیاری روستا در رابطه با دلایل تعطیلی کوره ها گفت: ”ساختوساز که خوابید کار کورهها هم خوابید؛ قبضهای گازی که میآید چندین برابر شده است و کورهداران رغبتی برای ادامه کار ندارند”.
وی افزود: ” در این منطقه 250 کوره فعال بوده ولی فقط 10 کوره باقی مانده است، در هر کوره حداقل 300 نفر در تابستان و 60 نفر در زمستان کار میکردند و در حال حاضر همه بیکارند”.
پای صحبت زنان روستای زینالدین هم بنشینیم برایمان سلسه ای از مشکلات را می گویند…خبری از کار، حقوق و بیمه نیست، از نبود خانه بهداشت میگویند و از نبود امکانات گله دارند.
بعضی از این زنان از خوش شانسی زن همسایه میگویند که شوهرش توانسته ماشین بخرد و مسافرکشی کند، هر چند درآمد آنچنانی ندارد اما از هیچ بهتر است.
زینالدین روستایی کوچک در بخش مرکزی مشهد است و اگر چه روستا فاصله زیادی با کلان شهر مذهبی کشور ندارد اما انگار رنگ امکانات به خود ندیده است.
رکود اقتصادی، بیکاری، تورم و فقر ارمغان رژیم قرون وسطایی ولایت فقیه است که ثروت ملی ایران را صرف دستگاه سرکوب و تروریسم و دست یابی به بمب اتمی میکند و یا توسط سردمداران فاسد و تبهکار این رژیم و خانواده ها و وابستگانشان چپاول میشود.
لازم به یادآوری است که آمار وحشتناک فقر و بیکاری از زبان کارگزاران خود رژیم جای هیچ ابهامی در رابطه با وضعیت به شدت بحرانی این رژیم برای کسی باقی نمی گذارد.
یک کارکزار حکومتی طی سخنانی به گوشه ای از ابعاد این بحران در حاکمیت چپاولگر ولایت فقیه اعتراف کرد. رئیس حکومتی در کمیته عمران شورای شهر تهران (خبرگزاری سپاه پاسداران فارس 5 آبان 1394) در این رابطه گفت: «سالانه 2 میلیون و 600 هزار نفر به بیکاران اضافه میشود و تنها دولت میتواند برای 600 تا 800 هزار نفر شغل ایجاد کند و در مقابل هر ساله 2 میلیون نفر به بیکاران اضافه خواهد شد».
در سخنان این کارگزار حکومتی که آن روی سکه بی برنامگی و سردرگمی حکومت در مقابله با بحران بیکاری است، می توان بخوبی به نرخ واقعی بیکاران در ایران پی برد. در رابطه با دلائل نرخ بالای بیکاری در حاکمیت آخوندی، یک کارشناس حکومتی (روزنامه حکومتی طلوع 5 آبان 1394) می گوید: «اگر دقت کنیم همه معضلات فوق یعنی فقر، بیکاری و تورم، یک علت مشترک و محوری دارند که عبارت است از پایین بودن سطح فعالیتهای اقتصادی یا به عبارت دیگر کمبود میل به سرمایهگذاری و انجام فعالیتهای اقتصادی مولد. البته علت تورم یک جنبه دیگر نیز دارد و آن رشد شتابان حجم پول از سوی مقامات پولی است که در واقع به صورت متغیر مستقل اما بسیار مهم و تاثیرگذار عمل میکند.
هیچ ناظر بیطرفی نمیتواند منکر این واقعیت شود که اقتصاد ایران بیمار است زیرا بهرغم دسترسی به امکانات عظیم مالی ناشی از صادرات نفت، جامعه ایرانی دست به گریبان معضلاتی چون فقر، بیکاری و تورم قیمتها است».
اعتراف متولیان رژیم به نرخ روبه رشد تورم، فقر و بیکاری بعنوان معضلات «یک اقتصاد بیمار» به یقین معلول سیاست های میهن برباده رژیم ولایت فقیه است که بیش از 12 سال با ماجراجویی های اتمی و صدور تروریسم، ضمن به هدر دادن بخش های عظیمی از سرمایه های ملی، فرصت های زیادی را نیز برای شکوفایی اقتصادی سوزانده است.
این کارگزار حکومتی در ادامه ریشه های بیکاری در بلبشوی حاکم بر ایران را اینگونه تفسیر می کند: “بیکاری زمانی بروز میکند که دستمزدها در بازار کار نمیتوانند به عنوان قیمتهای تعادلی عمل کنند. به سخن دیگر زمانی که هزینه نیروی کار (دستمزد) بنا به دلایلی بالاتر از بازدهی نهایی آن است استخدام صورت نمیگیرد و در این شرایط عملا میزان بیکاری بهصورت تابعی از نرخ رشد جمعیت در میآید».
خبرگزاری سپاه پاسداران موسوم به فارس - 3 فروردین 95