نامه به شورای حقوق بشر سازمان ملل
امروز چهارشنبه پانزدهم اردیبهشت ماه که قرار بود برای ملاقات بروم، از طریق نگهبانان و مأموران زندان متوجه شدم که مرا ممنوع ملاقات کرده اند و کار به همین جا خاتمه نیافته و از نگهبانان دیگری شنیدم که پسرم را هم که برای ملاقات آمده بود، دستگیر کرده، او را با دستان بسته برده و ماشینش را هم بازرسی و تفتیش کرده و علاوه بر آن موبایل شخصی او را گرفته و همه اطلاعات شخصی داخل موبایلش را هم تخلیه کرده اند... گویا این اقدامات غیرقانونی و غیرانسانی تا ساعتها ادامه داشته و او را تا ساعت ۵ عصر تحت بازجویی، توهین، تحقیر و در بازداشت نگه داشته اند... از آنجایی که هیچ مرجع تظلم خواهی برای ما که تنها اتهاممان خویشاوندی با اعضای شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین است، وجود ندارد، از آن مرجع بین المللی استمداد می طلبم... این حکومت و ماموران زندان (بطور مشخص مردانی رئیس زندان و مروی رئیس حفاظت اطلاعات زندان) هر بلایی را بر سر زندانیان می آورند و در مقابل هیچ کس هم پاسخگو نیست... در همین مورد حتی پسرم که یک روز هفته را به زندان اوین برای ملاقات مادرش می رود و یک روز دیگر برای ملاقات من، هم دستگیر، بازجویی و تفتیش می کنند لابد به این بهانه که چه اطلاعات مهمی را در داخل گوشی موبایل ذخیره و قرار است به من بدهد. کجای دنیا چنین چیزی باور کردنی است که حتی ملاقات کننده هم در ملاقات عزیزانش وقتی می خواهد وارد زندان شود، هیچ امنیتی ندارد... لازم به ذکر است که اینجانب هم وقتی برای ملاقات همسرم رفته بودم دستگیر و به ۱۵ سال زندان محکوم شدم، تصورش را بکنید بر سر زندانیان چه می آورند...؟؟ لطفا صدای ما زندانیان را بشنوید...!!!
رونوشت به: - گزارشگر ویژه حقوق بشر جناب دکتر احمد شهید
- گزارشگران بدون مرز
- پارلمان اروپا
حسن صادقی زندانی سیاسی بند ۴ سالن ۱۲ زندان رجایی شهر کرج ( گوهردشت )