دراین رابطه سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد: «شهر زابل در ایران به دلیل طوفان‌های شنی در ماه‌های تابستان آلوده‌ترین شهر جهان» می باشد. به یقین آلودگی شهرهای کشور برای مردم میهن امان که بدلیل سیاست های مخاطره آمیز نظام آخوندی با مشکلات و بیماری های تنفسی، عصبی، پوستی، گوارشی و یا سرطان های مختلف دست و پنجه نرم می کنند، موضوع تازه ای نیست، آنچه که دراین رابطه اکنون نظر بسیاری از کارشناسان را بخود جلب کرده ابعاد روبه رشد بحران محیط زیستی در ایران است که به مراجع بین المللی نیز کشیده شده است.

این گزارش (خبرگزاری سپاه پاسداران فارس 23 اردیبهشت 1395) در ادامه تصریح کرده است که «وجود ذرات معلق و هوای آلوده باعث سرطان ریه، مشکلات تنفسی و بیماری‌ها قلبی و ریوی می‌شود و نیز حملات قلبی که به سرعت کشنده هستند را با خود همراه خواهد داشت».
 
واقعیت این است که استان های محرومی همچون سیستان و بلوچستان سالیان متمادی است که با پدیده ای بنام «طوفان های شن» دست و پنجه نرم می کنند. بحران در این خطه از میهن امان بقدری عظیم است که بسیاری از طوفان ها و ریزگردها شرایط زندگی را برای مردم سیستان طاقت فرسا کرده اند. به موازات آن نیز بسیاری از روستاهای واقع در معرض حرکت شن‌های روان قرار دارند. بنابر داده های حکومتی شهرستان های این منطقه تا «۵۰ درصد» زیر شن‌ها مدفون می شوند. به موازات مشکلاتی همچون آب آشامیدنی در سیستان و بلوچستان و یا در نبود سیستم های استاندارد و پیشرفته تخلیه فاضلاب شهری، وجود گسترده پسآب شهری، مردم شهرهای این استان سابقا زرخیز را به انواع بیماری‌های عفونی، تنفسی و گوارشی دچار کرده است.

کارشناسان محیط زیست براین عقیده اند که عوامل بوجود آورنده طوفان های شن پارامترهایی همچون: زمین های فاقد پوشش گیاهی، بهره برداری بی رویه از مراتع، خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها، احداث سد های بی رویه و غیر استاندارد و نیز تخریب مناطق جنگی می باشد.
در رابطه با دلایل بروز طوفان های شن در زابل و دیگر شهرهای این استان یک کارگزار رژیم در شورای مدیریت بحران دریاچه هامون (خبرگزاری نیروی تروریستی قدس تسنیم 26 مرداد 1393) گفته بود: «بیش از ۸۰ درصد ریزگردهای موجود در منطقه ناشی از خشکی تالاب هامون است».