بنابراین گزارش (سایت حکومتی سرخط خبر 25 اردیبهشت 1395): «در گزارش این هیأت نهایتاً 41 غرفه ناشران به علت تخلفات و عدم رعایت مقررات و ضوابط نمایشگاه تعطیل شدند و همچنین از حضور در نمایشگاه کتاب سال آینده نیز محروم شدند».
یک کارگزار حکومتی در بخش «ریاست هیأت تخلفات ناشران » بدون اشاره به جزئیات این اقدام ضد آزادی بیان تنها به این جملات بسنده کرد و افزود «بقیه محرومیت ها یک یا دو روزه است و برخی از آن ها تنها به اخطار کتبی منجر شده است. از تعداد 41 غرفه تعطیل شده 6 مورد آن به خاطر نقد کردن بن کارت های الکترونیکی بوده است».
علاوه براین تعداد از غرفه ها، به نوشته این خبرحکومتی «چند غرفه نیز به خاطر عدم رعایت حجاب و شئونات اسلامی توسط غرفه داران اخطار کتبی دریافت کرده اند».
این اقدام سرکوبگرانه از سوی وزارتخانه تحت قیومت دولت «تدبیر و امید » در حالی صورت می گیرد که آخوند شیاد روحانی در مراسم افتتاحیه نمایشگاه بین المللی کتاب در تهران،در یک دروغگویی آشکار گفته بود: «باید در قانون، در امنیت حقوقی مان، امنیت فرهنگی‌مان و . . .تلاش کنیم حرمت اهل قلم را نگاه داریم که این قلم مورد احترام خالق و آفریننده جهان است که به این قلم او قسم یاد کرده است.
همه باید تلاش کنیم که مسیر خلق کتاب و کتابخوانی و دوست داشتن کتاب و یار کتاب بودن را بیشتر و بیشتر کنیم». (خبرگزاری نروی تروریستی قدس تسنیم 9 اردیبهشت 1395)
واقعیت این است که در دیکتاتوری ولی فقیه، ناشران و بطور کلی مقوله ای بنام نشر و کتاب ، صرفنظر از مشکلات ساختاری ، به دلیل عمق سرکوب ، سانسور و بگیر و ببند های حکومتی در بحرانی عمیق بسر می برد. در این رابطه رژیم آخوندی با تبدیل «وزارت فرهنگ و هنر » به وزارتخانه ای بنام «ارشاد اسلامی » با صرف هزینه های سنگین از درآمد های ملی ، در تلاش است تا راه تنفس جامعه برای انتشار آزاد را به بند بکشد. مهمترین وظیفه این ارگان سرکوبگر همان سانسور یا ممیزیع به موازات پرونده سازی برای ناشران و مولفان ونیز دستگیری و زندانی کردن نویسندگان و روشنفکران می باشد.
بطور کلی هم نویسندگان و مولفان و هم عرضه کنندگان و خریداران در معرض تنش های سرکوبگرانه حکومت قراردارند ، بطوریکه آمار خرید کتاب به موازات محتوی کتب دستخوش دگرگونی های جدی گردیده است تا جائیکه به افت آمار خرید و فروش کتاب و به نوعی ورشکستگی در میان این بخش فرهیخته کشورمان راه برده است.
به موازات این بحران که ریشه در سیاست های سرکوبگرانه رژیم آخوندی دارد ، افت و رکود شدید اقتصادی در کشور و نبود سرمایه گذاری بسیاری از مولفان و ناشران را امروز خانه نشین نموده است، بطوریکه اکنون بخش بزرگی از جامعه نشر و کتاب برای امرار معاش و گذران زندگی خود و خانواده به مشاغل کاذب روی آورده اند.
