مجاهدان شهید، رضا، تقی، اردشیر، اردکان، اردلان دارآفرین، پنج فرزند شهید مادر بودند که توسط دیکتاتوری آخوندی به شهادت رسیدند. مجاهد شهید اردشیر دارآفرین، پس از دستگیری در سال 60، در 25 شهریور 63 اعدام شد، پنج روز بعد، یعنی در 30 شهریور 63، تقی دارآفرین در زندان موسوم به مالک اشتر لاهیجان پس از تحمل پانزده روز شکنجه مستمر و جان فرسا به شهادت رسید. اردکان و اردلان فرزندان کوچکتر مادر که به ترتیب در سن 16 و 15 سالگی در سال 60 دستگیر شده بودند، در جریان قتل عام زندانیان مجاهد و مبارز در سال 67 اعدام شدند و به کهکشان شهیدان مجاهد خلق پیوستند. رضا، فرزند بزرگتر مادر نیز پس از رهایی از زندان، در سال 65، هنگام تردد در پیاده رو توسط یکی از مزدوران رژیم با ماشین زیر گرفته شد و به شهادت رسید. قصد رژیم این بود که این جنایت را یک تصادف معمولی جلوه دهد و از پذیرش این جنایت شانه خالی کند، اما عامل جنایتکار آن هرگز محاکمه نشد و بعد از مدتی او را از لاهیجان ناپدیدش کردند.

مادر رخساره پورشاهمار (دار آفرین) از مادران مقاوم و سرفراز خطه شمال ایران بود که تا آخرین نفس به آرمانها و راه و رسم فرزندان شهیدش وفادار ماند و به رزم و شهادت آنها در راه آزادی مردم ایران افتخار می‌کرد. می‌گفت: من به حاصل شیرم، یعنی فرزندانم دادم افتخار می‌کنم. از این که در شهر به پاس یاد و نام فرزندانم، مورد احترام مردم گیلان و به ویژه همشهریهایم هستم و از اینکه مردم نام فرزندان مرا برای نام نوزدان خود انتخاب می‌کنند بسیار سرفرازو خوشحالم.

در سال ۶۴ در مراسمی که در یاد بود شهیدان مجاهد توسط مادر یکی از شهیدان در شهر آستانه اشرفیه به طور مخفیانه برگزار شده بود و هدف حمله مزدوران اطلاعات سپاه قرار گرفت، مادر دار آفرین همراه با شمار دیگری از مادران مجاهدان شهید دستگیر و مدتی را در زندان اطلاعات سپاه گذراند و مورد شکنجه روحی و اذیت و آزار آنان قرار گرفت؛ اما همواره مقاوم و در مقابل مزدوران می‌ایستاد.

این مادر مجاهد، به همه فرزندان مجاهد واشرفی خود عشق می‌ورزید و همیشه می گفت یقین دارم که آمال و آرزوهای فرزندان مجاهدم پیروز می شود.

یاد این مادر مقاوم مجاهدان شهید گرامی باد.