فرناز متولد سال ۱۳۴۱ در تهران، چند ماه بعد از انقلاب ضد سلطنتی برای ادامة تحصیل به ایتالیا رفت و در رشتة مهندسی الکترونیک فارغالتحصیل شد. با شرکت فعال در تشکیل انجمنهای هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران در ایتالیا و با شرکت در کلیة فعالیتهای این انجمن در افشای جنایات رژیم ضدبشری خمینی، همواره در پیکار آزادی با از خودگذشتگی و مایه گذاری فعال بود. این حضور و از خودگذشتگی افشای جنایات رژیم آنچنان بود که شاعر و نویسنده ایتالیایی گوئیدو چرونتی را واداشت تا مقاله شعرگونه ای را با عنوان لبخند ایرانی با الهام از تلاشهای خستگی ناپذیر فرناز در روز ایتالیایی لااستامپا درج کند.
فرناز میرزاپور که با روحیهیی رزمنده و سرشار از فداکاری و دلسوزی برای اهداف مقاومت و نبرد با رژیم ضد ایرانی و ضد انسانی آخوندها، خود را یار و حامی رزمندگان آزادی می دانست، در سالهای پایداری اشرفیها در اشرف و لیبرتی، فراز دیگری از زندگی پربار خود را در مبارزه با دشمن ضد بشری رقم زد. دغدغة روزمره او، دفاع از حقوق و امنیت اشرفیها بود و در این مسیر، از هیچگونه مایهگذاری و تلاشی فروگذار نمیکرد.
او عشق عمیقی به رهبری مقاومت داشت، همواره بر مرزبندیهای سیاسی با رژیم آخوندی و عوامل و ایادی دشمن تاکید می کرد و در دفاع از مواضع سیاسی و مبارزاتی مجاهدین و مقاومت ایران برای رهایی میهن از ستم آخوندها، سر از پا نمی شناخت.
فرناز در بستر بیماری و وضعیت وخیم جسمی و حتی در واپسین روزهای زندگیاش، جویای حال و وضعیت مجاهدان اشرفی بود و تنها آرزویش، سلامتی آنها و رهبری مقاومت بود.
این اشرف نشان پرشور، بعد از نبردی سخت با بیماری سرطان، سحرگاه دوشنبه ۱۱ خرداد درگذشت.
مراسم تشییع وخاکسپاری فرناز میرزاپور روز چهارشنبه اول ژوئن ۲۰۱۶ با شرکت اعضا و حامیان مقاومت و یاران و بستگانش برگزارشد. در این مراسم رضا اولیا هنرمندعضو شورای ملی مقاومت، درگذشت فرناز را ازسوی یاران شورایی تسلیت گفت و تاکید کرد: فرناز یکی از هوادران فعال سازمان مجاهدین خلق ایران و یک انسان مقاوم بود که برای آزادی تا آخر عمر مبارزه کرد.
سایر یاران و دوستان فرناز نیز در سخنان خود، ارزشهای انسانی فرناز و وفاداری و دلبستگی اش به مجاهدین نبرد رهاییبخش برای آزادی را بازگو کردند و یادش را گرامی داشتند.
پیام تسلیت مریم رجوی
خانم مریم رجوی طی پیامی درگذشت فرناز میرزاپور را تسلیت گفت و افزود: «فقدان خواهر عزیزم فرناز میرزاپور برای من و یاران مقاومت در ایتالیا ضایعة اندوهباری است.
او نمونة والایی از زن بهپاخاستة ایرانی بود که با پایداری طولانی در برابر رژیم ولایت فقیه، استواری و شایستگی زنان ایران را در مبارزه برای کسب آزادی و برابری نشان داد.
پیوندها و عواطف او نسبت به مجاهدان اشرفی و کوششهای مداومی که در دفاع از آنان در ایتالیا کرد، شخصیت احترامانگیز او را بهعنوان یک زن ازخودگذشته و شیفتة آرمان آزادی بارز میکرد.
به روان پاکش درود میفرستم و به خانوادة او بهویژه فرزندانش صمیمانه تسلیت میگویم».