وی در ادامه ضمن اشاره به ابعاد گسترده فقر در ایران و به ویژه برای اقشار ضربه پذیر و حاشیه نشینان شهرها از وجود بحران دیگری در میان کودکان میهنمان خبرداد. علی ربیعی گفت: «170 هزار نفر کودک در کشور به مدرسه نمی‌روند و شناسایی شدند». (سایت حکومتی قطره 13 خرداد 1395)

این سخنان در حالی از سوی این وزیر حکومت بیان می شود که دیکتاتوری ولی فقیه تا کنون صدها میلیارد دلار از درآمد های ملی کشور را خرج برنامه های جاه طلبانه اتمی و یا برپایی سیستم های موشکی هزینه کرده است. سخن از هزینه های بسیار سنگینی است که به یقین می توانست در یک حکومت مردمی و ملی در راه آبادانی و شکوفایی اقتصادی و نیز معیشت و درمان مردم خرج شده و به تبع آن بستر مناسبی برای خروج از بحران بیکاری و بسیاری از معضلات اجتماعی دیگر را فراهم نماید.
بحران گسترش فقر در ایرن آخوند زده به حدی است که رئیس بنیاد چپاولگر امداد خمینی در سخنانی از جمله اعتراف کرده است: «جامعه از شدت فقر تب کرده است ».
این پاسدار حکومتی در ادامه به صنعتی به نام تولید فقر در کشور اشاره کرده و می افزاید: «در حال حاضر یک میلیون و 750 هزار خانواده، معادل 3.5 میلیون نفر، مستمری‌بگیر کمیته امداد هستند که به این آمار باید 2 میلیون نفر خدمات گیرنده موردی را نیز افزود». (خبرگزاری نیروی تروریستی قدس تسنیم 26 اردیبهشت 1395)

واقعتی این است که فقر از نتایج ناعدالتی، سوء مدیریت، چپاول، وجود باند های مافیایی و نیز رکود اقتصادی در هر جامعه ای است. متاسفانه اکنون در سایه حاکمیت شوم آخوندی تمامی پارامترهای یاد شده در ایران برای پدیدار شدن بیکاری، فقر و در نهایت فلاکت وجود دارد. این بحران به حدی گسترش یافته است که سازمان های بین المللی اکنون وجود 18 میلیون حاشیه نشین های شهری در ایران را تائید کرده اند.
به موازات اینها نیز سال گذشته یک سایت حکومتی از وجود 2 میلیون کودک کار در حاکمیت آخوندی خبر داده بود. در این گزارش از جمله آمده است: «فقر بزرگ‌ترین قاتل انسان‌ها به‌ویژه کودکان است. در مناطق روستایی کودکان بیشتر از مناطق شهری در فقر مطلق قرار دارند. یکی از پیامدهای فقر در کودکی ایجاد ناتوانی است؛ ناتوانی در همه زمینه‌ها یعنی پایین بودن ‌درصد ید و ...؛ مثلا تحقیقات در ٢٠‌سال اخیر در ایران نشان می‌دهد که قد کودکان ایرانی چند سانتی‌متر کاهش پیدا کرده و آن را با قد ژاپنی‌ها مقایسه کنید که ١٠ سانتی متر افزایش پیدا کرده است. در جهان اول بیشترین مرگ‌ومیر در افراد سالمند بالای ٧٥‌سال و در جهان سوم که ما هم جزو آن هستیم، بیشترین مرگ‌ومیر در گروه سنی زیر ٥‌سال است». (سایت حکومتی سلامت نیوز 24 خرداد 1394)