در نامه پل مک لی به گای رایدر دبیرکل سازمان جهانی کار آمده است: «سازمان جهانی کار و دیگر نهادی های بین المللی در جریان توحش سازمان یافته رژیم ایران و کارفرما هایش علیه کارگران و فعالین کارگری در ایران قرار گرفته اند. همه اینها نمونه های اعمال تروریستی کارفرمایان علیه کارگران است. این دیگر به چه منوالی است که همه این اتفاقات و موارد به رویت شما رسیده است اما رژیم ایران عضو سازمان جهانی کار باقی مانده است. سازمان جهانی کار چه اقداماتی بعمل اورده است تا اطمینان حاصل کند که رژیم ایران و عواملش از ضدیت با کارگران دست بر دارند و بیعدالتی در قبال آنان پایان پذیرد و تضییع حقوق پایه ای انسان, اختناق و همه دیگر اشکال اعمال بربریت به همین منوال ادامه نیابد.
اعدام کارگران, کتک کاری, شلاق و تازیانه زدن انان, استثمار زشت و شنیع کودکان کار، ارعاب و تهدید کارگران, تضییع حقوق مسلم و پایه ای کارگران مانند حق تشکل، حق آزادی ابراز عقیده سیاسی و خیلی موارد دیگر، از زمره اتفاقات روزمره در ایران است. همه این موارد به اطلاع سازمان جهانی کار رسانده شده است. یقینا فقدان یک اقدام اساسی و جدی علیه رژیم ایران، حاکی از همدستی و شریک بودن در این جرایم است. این باعث شرم و سرافکندگی یک سازمانی مثل سازمان جهانی کار و سازمان هایی است که مبلغ ارزش ها و اصول کارگری می باشند. که آگاهانه چشم شان را به روی واقعیت می بندند. .
واحد سیدنی اتحادیه کشتیرانی استرالیا،رژیم ایران را برای ادامه توحشش نسبت به کارگران و فعالین کارگری محکوم می کند. در عین حال ما تمام افراد و سازمانهایی را که اجازه می دهند چنین بربریت بر علیه کارگران در ایران ادامه یابد را بدون اینکه هیچ کمپینی برای لغو قوانین ضد کارگری پیش برند، محکوم می نماییم.
ما سازمان جهانی کار را عاجلا فرا می خوانیم که عضویت رژیم ایران از سازمان جهانی کار را لغو نماید. ما سازمان جهانی کار را عاجلا فرامی خوانیم تا از رژیم ایران فورا بخواهد همه زندانیان سیاسی و کارگران زندانی را آزاد کند و همه قوانینی را که اعدام ها و زندانی کردن و همه تنبیهات دیگر دولت را مجاز می نماید، لغو نماید و قوانینی را وضع نماید که حافظ حقوق انسان و دسترسی به همه حق و حقوق انان باشد».