وی در این رابطه ضمن اعتراف به عمق بحران موجود گفت: «از ابتدای سال زراعی جاری و بر مبنای شاخص۹ ماهه منتهی به خردادماه ۹۵، در مناطق مرکزی و شرقی کشور شامل بخشهای وسیعی از استانهای اصفهان، یزد، چهارمحالوبختیاری، خراسان جنوبی، جنوب خراسان رضوی، شمال استانهای فارس و کرمان، شرق سمنان، سیستانوبلوچستان، قم، مرکزی، شرق گیلان و غرب مازندران درجاتی از خشکسالی خفیف تا شدید وجود دارد». (خبرگزاری حکومتی ایسنا 9 تیر 1395)
علائم بحران خشکسالی که تابع مستقیمی از بحران عمیقتری بنام بیآبی در کشور است، بهطور خزنده در حال رشد و گسترش میباشد. سخن از علائمی مانند خشکسالی دریاچهها، تالابها، رودخانههای مهم و تاریخی، بسترهای زیرزمینی، کمبود آب در شهرها و روستاها و نیز کاهش حجم آب در پشت سدهای کشور بهموازات تشدید هجوم ریز گردها میباشد که قریب دو دهه روند مخرب و تصاعدی خود را در حاکمیت ولیفقیه طی کرده است.
یک سایت حکومتی پیشتر با اعتراف به بیعملی دولتهای دستنشانده خامنهای در مطلبی ازجمله نوشته بود: «آنچه مسلم است باید از توان و تدبیر مسئولان مملکتی قطع امید کرد چراکه امامزاده آنها نه کور میکند، نه شفا میدهد! و درنهایت باز باید به اتکای همت و تلاش جمعی اثرات سوء این معضل را هم تا حد امکان خنثی کرد». (سایت حکومتی جوان آنلاین 26 فروردین 1393)
واقعیت این است که سایه نبود سیاستهای ضربتی میان و کوتاهمدت برای خروج از بحران خشکسالی و بیآبی، بسیاری از کارشناسان بر این باور هستند که ایران طی 30 سال آینده با خشکسالی فزاینده و عظیمی روبرو خواهد شد. بهتبع آن نیز تعادل اکولوژیک در بسیاری از مناطق آباد در ایران برهم خواهد خورد و حتی در پارهای از مناطق «جنگهای آبی» به وقوع خواهد پیوست.
علاوه بر تمامی این تهدیدات، باید به بحرانهای اقتصادی، کشاورزی، محیط زیستی، افت کاهش کیفیت زندگی، مهاجرت از روستاها به شهرهای بزرگ و تمامی پیامدهای اجتماعی ناشی از آن نیز اشاره نمود.
در این راستا این کارگزار حکومتی در سازمان هواشناسی کشور میافزاید: «بر اساس محاسبات انجامشده در خصوص مساحت تحت تأثیر هر یک از طبقات خشکسالی بلندمدت، 31 درصد مساحت کل کشور از خشکسالی خفیف، 29 درصد خشکسالی متوسط، 12 درصد خشکسالی شدید و یک درصد نیز با خشکسالی بسیار شدید درگیر هستند». (همان منبع بالا)
با این حساب میتوان با قاطعیت گفت که در آینده نزدیک چشمانداز بحران خشکسالی در حاکمیت چپاولگر آخوندی، به بسیاری از استانهای زرخیز کشور رخنه کرده و بدینسان قریب 72 درصد از جمعیت کشور را درگیر این بحران فزاینده خواهد نمود.